ว่าด้วยเรื่องเลี้ยงรุ่น เคยไปร่วมงานแค่สองครั้งค่ะ คือเลี้ยงรุ่นเพื่อนประถมหนึ่งครั้ง และเพื่อนมัธยมหนึ่งครั้งเท่านั้นเอง ที่ไปเพราะอยากเจอเพื่อนๆซักครั้งนั่นแหละค่ะ อยากเห็นว่าแต่ละคนเปลี่ยนไปยังไงบ้าง เพื่อนประถมกับมัธยมให้ความรู้สึกพูดคุยกันด้วยความสนิทใจ คุยกันสบายๆไม่เฟคดี พวกเรามาเพื่อได้เจอกัน นึกถึงกัน มีหลายคนเรียนด้วยกันมาแต่เด็กๆ ประถมหกปีมัธยมหกปี ก็จะสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆ

         คงเพราะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ตอนเด็ก เรื่องราวที่พูดคุยกันก็มีแต่เรื่องสนุกๆตอนเด็กๆแหละค่ะ ความอวด ความอีโก้สูง มันน้อยมาก หลายคนก็อยู่ในระแวกบ้านเดียวกัน ได้เจอกันบ้างเวลากลับบ้านตจว.อยู่แล้ว

         เป็นธรรมดาของงานเลี้ยงนะคะ ย่อมต้องมีการกินดื่มแต่เราเป็นคนไม่ดื่ม ก็จะรู้สึกไม่โอเคเวลาได้กลิ่นน่ะค่ะ แถมเปิดเพลงเสียงดังด้วยล่ะ รู้สึกหนวกหูมากกว่ารู้สึกสนุกและคุยกับเพื่อนไม่ค่อยรู้เรื่องเลยค่ะ และนั่นคือเหตุผลที่ไม่คิดจะไปอีก เพราะความเป็นมนุษย์โลกส่วนตัวสูง หรือที่เพื่อนๆชอบเรียกเราว่ามนุษย์Introvert เลยไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ แต่ก็ไปซักครั้ง ให้เพื่อนได้รู้ว่ามาร่วมงานแล้วนะ จะมาว่าไม่ได้แล้วนะ ^^

         มีเพื่อนร่วมรุ่นมากมายหลายคนมาร่วมงาน แต่ที่สุดแล้วเราก็ไปจับกลุ่มกับเพื่อนสนิทไม่กี่คนของเราอยู่ดี แล้วเพื่อนสนิทไม่กี่คนนี้ ก็นัดเจอกันบ้างเป็นครั้งคราวอยู่แล้ว และพูดคุยกันผ่านโซเชียลบ่อยๆ มีโทรคุยบ้างอะไรบ้าง ก็เลยคิดว่า เราจะไปเจอผู้คนมากมายที่เราไม่สนิทและแทบไม่รู้จักทำไมกันล่ะ ในเมื่อเราก็ได้เจอเพื่อนสนิทของเราบ่อยครั้งอยู่แล้ว

         ด้วยความเป็นคนไม่ดื่ม มีโรคประจำตัว มีข้อจำกัดกับอาหารหลายอย่างที่กินไม่ได้ และเป็นคนที่ไม่ชอบไปในที่มีผู้คนเยอะๆ ถึงจะดีใจที่ได้เจอเพื่อนๆ แต่ก็รู้ตัวเองดีว่าเราไม่เหมาะกับงานเลี้ยงอะไรแนวๆนี้ซักเท่าไหร่ค่ะ ทำให้ไม่คิดจะไปงานเลี้ยงรุ่นอีกแล้ว .....