วายุ ชายหนุ่มหน้าตาดีวัย30ปีเศษ มองดูเวลาที่หน้าจอมือถืออีกครั้ง และมองไปรอบๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้า เขาถือตุ๊กตาหมีขนาดกลางๆไม่เล็กไม่ใหญ่มาด้วย แล้วเดินตรงไปยังจุดรับบริการห่อของขวัญ สิบนาทีหลังจากนั้น กล่องของขวัญสวยๆก็ถูกส่งกลับให้เขา พร้อมรอยยิ้มและแววตาเปล่งประกายของพนักงานสาวที่มองมาที่เขา

         " คนได้รับคงจะปลื้มมากแน่เลยค่ะ ตุ๊กตาน่ารักขนาดนี้ " ชายหนุ่มยิ้มเขินๆแทนคำพูด แล้วถือกล่องของขวัญมุ่งไปยังจุดนัดหมายซึ่งเป็นร้านกาแฟ ซึ่งมีหญิงสาวที่เขานัดไว้รออยู่ก่อนแล้ว

         " ขอโทษที่มาช้านะครับ "

         " ไม่เป็นไรค่ะ ช้านิดหน่อยแค่นี้เอง "

         " ผมว่าเอาของขวัญไปไว้ที่รถ แล้วเราไปทานข้าวที่ร้านใกล้ๆห้างนี้ดีมั้ยครับ "

         " ก็ได้ค่ะแล้วแต่คุณวายุเลย "

         สาวสวยพูดจบก็ยื่นกล่องของขวัญคืนให้วายุ เพราะเขาออกปากจะช่วยถือให้ ทั้งคู่พากันเดินมาถึงลานจอดรถในที่สุด ทว่า! ยังไม่ทันจะเดินไปถึงรถของตัวเองด้วยซ้ำ จังหวะนั้นเอง !! มีชายแปลกหน้า 3คน เดินปรี่มาหาทั้งคู่ และหญิงสาวอีกคนเดินตามหลังมาติดๆ สาวสวยเห็นชายสามคนเดินตรงมาหา จึงวิ่งหนีอ้อมไปอีกทาง หนึ่งในสามคนจึงวิ่งตามสาวสวยไป และอีกสองคนคนตรงมาที่วายุ จับแขนเขาไพล่หลัง และออกแรงกดให้เขานั่งลง แล้วใส่กุญแจมือ!!?? ...

         " อะไรกันวะเนี่ย !! พวกมึงเป็นใครมาใส่กุญแจมือกูทำไม ?? "แล้วพวกเขาทั้งหมดก็แจ้งว่าตนเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ

         " อย่ามาแกล้งเซ่อ คุณทำอะไรรู้อยู่แก่ใจดี " สารวัตรสาวผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มตอบกลับทันควัน

         วายุมีสีหน้าเครียดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พยายามอธิบายเหตุผล แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ช่วยอะไรได้เลย และต่อมา ชายที่วิ่งตามสาวสวยไปก็พาเธอมายืนรวมกับวายุจนได้

         " นี่มันเรื่องอะไรกันคะ มาไล่จับชั้นทำไมเนี่ย " สาวสวยโวยวายลั่น และบอกซ้ำๆว่าเธอไม่รู้เรื่องด้วย เธอแค่ถูกว่าจ้างให้มารับของขวัญจากวายุเท่านั้น

         " เอ้าๆ พอโดนจับได้ล่ะทำเซ่อไม่รู้ไม่เห็นเชียวนะ " สารวัตรสาวพูดขึ้นพร้อมกับแกะกล่องของขวัญ แล้วใช้มีดพกเล็กๆกรีดท้องตุ๊กตาหมีดึงสิ่งที่อยู่ในท้องตุ๊กตาออกมา ให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นได้เห็น

         " ท่าทางจะหลักพันเม็ดอยู่นะเนี่ย " สารวัตรสาวพูดพลางพลิกถุงที่เต็มไปด้วยยาเม็ดเล็กๆอัดแน่นกันอยู่ไปมา

         " เป็นตำรวจรังเเกประชาชนไม่ดีนะครับ ผมฟ้องกลับจะยุ่งเอานะ ก่อนจะจับผมไป ไม่ลองชิมดูซักเม็ดล่ะครับ วิตามินซีดีต่อสุขภาพนะครับโดยเฉพาะสาวๆ "

         วายุพูดพลางทำหน้าตาเจ้าชู้ใส่ตำรวจสาว เขายิ้มกริ่มคิดสะใจเล็กๆที่หลอกให้เจ้าหน้าที่หลงทางไปตามแผนของเขาได้ ฝ่ายตำรวจสาว ได้ยินดังนั้น จึงหยิบยาในถุงมาชิมเม็ดนึง รวมทั้งตำรวจนอกเครื่องแบบอีกสามนายก็ชิมคนละเม็ดเพื่อพิสูจน์ ที่สุดตำรวจสาวชักสีหน้าด้วยความโกรธระคนอาย

         " บ้าเอ๊ย !! นี่มันวิตามินซีจริงๆนี่ แล้วเธอจะวิ่งหนีทำไมกันเนี่ย " ตำรวจสาวหันไปพูดกับสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างวายุด้วยน้ำเสียงเคืองๆ

         " เดินมาดีๆ มีผู้ชายแปลกหน้ามาเดินปรี่เข้ามาหา แถมทำท่าทางดูคุกคามด้วย ผู้หญิงที่ไหนจะไม่กลัวล่ะ ก็ต้องวิ่งหนีไว้ก่อนสิคะ " สาวสวยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคืองๆไม่แพ้กัน

         เมื่อไม่มีหลักฐานเจ้าหน้าที่จึงปล่อยทั้งคู่เป็นอิสระ ตำรวจสาวพร้อมนายตำรวจคนอื่นๆเดินจากไปอย่างหัวเสีย และคิดตรงกันว่าต้องมีอะไรผิดพลาดซักอย่าง เพราะจากที่สายรายงานมา เป็นนายวายุแน่ๆ ที่เป็นเอเย่นต์ค้ายาที่ถูกหมายหัวอยู่ เพียงแต่ไม่มีหลักฐานมัดตัว งานนี้ต้องมีการตรวจสอบอย่างละเอียด

         " มันเป็นไปได้ยังไงกันนะ สายรายงานมาว่าจะมีการส่งยากันในตุ๊กตาวันนี้นี่นา " สารวัตรสาวหัวเสียหนักขึ้นไปอีกเมื่อขึ้นมานั่งบนรถ

         " เราคงโดนพวกมันตลบหลังแล้วล่ะครับสารวัตร มันคงซื้อสายของเราไปแล้วแน่ๆ " เจ้าหน้าที่ยศน้อยกว่าแสดงความคิดเห็นขณะขับรถออกไปจากบริเวณห้าง

         " คงอย่างงั้น ไปถึงสถานีแล้วเรียกประชุมวางแผนจับนายวายุกับพวกให้ได้กันเถอะ เจ็บใจนักที่เสียท่าให้พวกคนร้ายจนได้ "

         วายุขับรถตามรถของเจ้าหน้าที่ห่างๆก่อนจะหักเลี้ยวไปอีกทางเพื่อไปยังบ่อนการพนันที่เขาเป็นขาประจำ ระหว่างขับรถชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ เมื่อนึกถึงสีหน้าผิดหวังของสารวัตรสาว ที่ไม่เจอหลักฐานมาเอาผิดเขาได้ แน่นอนว่าเป็นไปตามที่เจ้าหน้าที่คาดเดา สายของตำรวจถูกเขาจับได้และใช้เงินก้อนโตซื้อมาเป็นพวก …

         สายๆของวันต่อมา วายุถือตุ๊กตาหมีที่เหมือนกับตัวเมื่อวาน เดินตรงไปยังจุดรับบริการห่อของขวัญของห้าง สิบนาทีหลังจากนั้น กล่องของขวัญสวยๆก็ถูกส่งกลับมาให้เขา พร้อมรอยยิ้มและแววตาเปล่งประกายของพนักงานห่อของขวัญที่มองมา

         " ห่อของขวัญสวยมากเลย ถูกใจมากครับ "

         " ยินดีให้บริการค่ะคุณลูกค้า "

         เมื่อของขวัญได้ส่งถึงมือผู้รับอย่างราบรื่น ชายหนุ่มเดินกลับมาที่รถ และก่อนที่เขาจะขับรถออกไปจากลานจอดรถ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และส่งข้อความให้ใครบางคน จากนั้นก็ขับรถออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ...

         นิตยา พนักงานสาวสวยวางมือจากการห่อของขวัญให้ลูกค้า หยิบโทรศัพท์มาเปิดอ่านข้อความด้วยแววตาเป็นประกายกับส่วนแบ่งที่น่าพอใจ พลางวาดฝันถึงกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงที่เธออยากได้นักหนา และเธอจะได้เป็นเจ้าของมันในไม่ช้า หญิงสาวส่งข้อความกลับหาเขาเช่นกัน

         " มีอะไรให้รับใช้อีกก็บอกนะคะคุณลูกค้าที่รัก "

         วายุยิ้มกริ่มมีเลศนัยเมื่อเปิดอ่านข้อความที่นิตยาส่งมา เขารู้ตัวดีว่าตอนนี้ตัวเองกำลังหลงทางเดินไปในเส้นทางสีเทาเข้มจนแทบจะดำสนิท แต่ถึงจะรู้อย่างนั้น เขาก็ยังคงเดินหลงลึกเข้าไปมากขึ้นเรื่อยๆ ในเมื่อเงินก้อนโตมันล่อตาล่อใจเหลือเกิน ไม่ว่าจะค้ายา การพนัน หรือแม้แต่ค้ามนุษย์ เขาหาทางออกจากสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ ... พนักงานสาวห่อของขวัญที่กำลังถูกล่อลวงให้ร่วมเดินหลงทางไปกับเขาตอนนี้ จุดหมายปลายทางที่วายุวางกับดักให้นิตยาเดินหลงเข้าไปคือซ่องโสเภณีที่เมื่อได้หลงเข้าไปแล้วยากที่จะหนีออกมาได้ง่ายๆ ....