The Zodiac รหัสลับแห่งความตาย (2) ....เชอรี่ โจ สูงเพียง 153 ซม.หนัก 44 กิโลกรัมแต่แข็งแรงและปราดเปรียว นักข่าวรายงานว่าบริเวณที่พบศพนั้นพื้นหญ้ากระจุยกระจายจากแรงต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ใต้เล็บของศพมีเศษขนและผิวหนังติดอยู่ ห่างออกไปสิบฟุต พบนาฬิกาข้อมือที่สายถูกดึงจนขาดออกจากหน้าปัดหล่นอยู่ด้วย..เป็นนาฬิกาแบบที่ผู้ชายใช้และคาดว่าเป็นของฆาตรกรนั่นเอง ศพไม่มีร่องรอยถูกล่วงเกินทางเพศ และเหยื่อไม่มีประวัติที่จัดอยู่ในกลุ่มเสี่ยงต่อการถูกทำร้ายหรือมีสาเหตุที่สามารถเป็นแรงจูงใจให้ถูกฆาตรกรรม...คำตอบ มาถึงมือของตำรวจเมืองริเวอร์ไซด์ในเดือนถัดมา ..เป็นจดหมายที่ผู้ส่งวางแผนอย่างชาญฉลาดด้วยการพิมพ์ข้อความทั้งหมดด้วยตัวพิมพ์ใหญ่ผ่านกระดาษคาร์บอนหลายชั้นและใช้แผ่นล่างสุดส่งมาให้ตำรวจ ด้วยวิธืนี้กระดาษที่ส่งมายังชัดเจนพออ่านข้อความได้ แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าใช้เครื่องพิมพ์ดีดชนิดใด และแน่นอนว่าไม่มีรอยนิ้วมือติดมาด้วย ...ถึงแม้ว่าเจ้าของจดหมายจะหลีกเลี่ยงการทิ้งหลักฐานที่จะสาวมาถึงตัวเอง..แต่เนื้อหาในจดหมายระบุชัดถึงรายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อเป็นการยืนยันว่านั่นคือผลงานของตนอย่างแท้จริง ข้อความในจดหมายกล่าวว่า.. เธอเคยเป็นคนที่สวยและอ่อนเยาว์ แต่บัดนี้ถูกทุบตีจนบุบสลายและตาย เธอไม่ใช่คนแรกและไม่ใช่คนสุดท้าย ข้านอนครุ่นคิดในยามดึกถึงเหยื่อรายต่อไป บางทีอาจจะเป็นสาวผมบล็อนด์แสนสวย ที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กใกล้ร้านเล็กๆ และเดินผ่านซอยมืดมิด ในเวลาประมาณหนึ่งทุ่มของทุกวัน หรือบางทีอาจจะเป็นสาวฝีปากกล้า ตาสีฟ้าผมสีน้ำตาลที่ตอบปฏิเสธ เมื่อข้าชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันตอนอยู่ไฮสคูล บางทีอาจจะไม่ใช่ทั้งสองรายนั้นก็ได้ แต่ข้าจะตัดอวัยวะแห่งความเป็นผู้หญิง ส่งมาให้คนทั้งเมืองได้ชม ดังนั้นอย่าทำให้ข้าลงมือได้โดยง่ายดายนัก จงระวังน้องสาว, ลูกสาว, และภรรยา ให้พ้นจากท้องถนนและตรอกซอย... ...ในจดหมายฉบับนั้นยังได้กล่าวถึงรายละเอียดของการดึงลวดออกจากจานจ่ายของเครื่องยนต์รถด้วย...ซึ่งเป็นรายละเอียดที่รู้กันเฉพาะตำรวจกับฆาตรกรที่ลงมือเท่านั้น เพราะข้อมูลนี้ทางพนักงานสืบสวนปิดไว้ไม่ให้เผยแพร่เป็นข่าวออกไป...อีกบทหนึ่งของจดหมายกล่าวถึงการตายของ เชอรี่ โจ รวมไปถึงวินาทีที่ฆาตรกรร้ายสลัดคราบพลเมืองดีออก กลายเป็นนักฆ่า.. ...เมื่อเราพ้นจากทางเดินของห้องสมุด, ข้ากล่าวว่าถึงเวลาแล้ว เธอถามว่า"ถึงเวลาอะไรเหรอ?" ข้าจึงบอกว่า "ก็ถึงเวลาที่เธอต้องตายยังไงล่ะ" จากนั้นข้าตวัดมือไปปิดปากเธอไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งจ่อมีดเข้าที่ลำคอ.. ข้อความตอนหนึ่งได้กล่าวถึงแรงจูงใจที่เลือกเหยื่อรายนี้ว่า " มีเพียงสิ่งเดียวในความคิดของข้าก็คือผู้หญิงคนนี้ต้องชดใช้ต่อการปฏิเสธข้าเมื่อหลายปีก่อน"....ทางตำรวจได้สอบสวนผู้ชายคนหนึ่งที่มาเฝ้าติดพันเชอรี่ โจก่อนหน้านี้แต่ไม่มีหลักฐานใดๆที่จะเอาผิดได้...ข้อความในบทสุดท้ายของจดหมายกล่าวว่า... ...ข้าไม่ได้ป่วยและสติยังดี แต่ข้าจะไม่ยอมยุติเกมส์นี้ จดหมายฉบับนี้ควรได้รับการตีพิมพ์ออกไป ให้ได้อ่านกันโดยถ้วนหน้า มันอาจช่วยให้เด็กสาวบนท้องถนนปลอดภัย ซึ่งก็แล้วแต่...มันจะติดอยู่ในจิตสำนึกของท่านไม่ใช่ข้า ระวัง...ตอนนี้ข้ากำลังสะกดรอยตามผู้หญิงของท่านอยู่ ...หลายเดือนผ่านไปทุกอย่างยังเงียบสงบ เช่นเดียวกับการสืบสวนคดีที่ยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ หลักฐานเพิ่มเติมมีเพียงข้อความที่ถูกสลักไว้บนโต๊ะในห้องสมุดซึ่งกล่าวถึงเลือดที่พุ่งราดรดเสื้อผ้าของเหยื่อและกล่าวว่าครั้งต่อไปเหยื่อจะไม่ตายในทันทีจนกว่าจะมีคนมาพบ ทางตำรวจฝ่ายสืบสวนคดีได้ถ่ายรูปข้อความนี้เก็บไว้ ...เมื่อครบรอบวันตายหกเดือนของเชอรี่ โจ หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นได้จัดทำสกู๊ปพิเศษเกี่ยวกับคดีนี้ซึ่งยังไม่ได้รับการคลี่คลาย...วันถัดมา ตำรวจ, นักข่าวของหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น และโจเซฟ เบทส์พ่อของเชอรี่ โจ ต่างก็ได้รับข้อความเดียวกันคือ " เบทส์ต้องตายไปแล้วและจะมีเพิ่มมากขึ้นอีก" ข้อความนี้เซ็นต์ด้วยตัวอักษรที่คล้ายตัว Z หรือเลข 2 แต่เนื่องจากจดหมายฉบับแรกใช้พิมพ์ดีด และข้อความนี้เป็นลายมือที่เขียนด้วยดินสอ ทำให้ตำรวจคิดว่าเป็นข้อความที่เกิดจากกระแสข่าวของหนังสือพิมพ์มากกว่าจะเป็นข้อความจากฆาตรกรตัวจริง...จนกระทั่งสี่ปีต่อมาได้เกิดคดีที่น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม...   Create Date : 03 มีนาคม 2550 7 comments Last Update : 3 มีนาคม 2550 9:44:06 น. Counter : 928 Pageviews. Share Tweet

เนื้อหาของคดีนี้มีรายละเอียดเยอะมาก...หนังสือที่อ่านประกอบการแปลชื่อ The case that haunt us ซึ่งเขียนโดย จอห์น ดักลาส อดีตเอฟ บี ไอ ผู้บุกเบิก หน่วยวิเคราะห์พฤติกรรมและ profiler ...ในหนังสือเล่มนี้เขาได้วิเคราะห์เหตุการณ์และพฤติกรรมที่ฆาตรกรลงมือแต่ละครั้งไว้อย่างละเอียด น่าสนใจมากแต่ขืนเอามาลงทั้งหมดจะยืดยาวเกินไป พยายามคัดมาเฉพาะตอนที่สำคัญดีกว่านะคะ...จะแปลวันต่อวันเท่าที่ทำได้...ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนท์ค่ะ   โดย: แม่ของจิตร 3 มีนาคม 2550 10:04:41 น.

น่าสนุกจังเลยค่ะน่าติดตามจังค่ะ   โดย: oryzaja 3 มีนาคม 2550 10:05:14 น.

ติดตามด้วยความระทึกต่อค่ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 3 มีนาคม 2550 18:57:20 น.

ดีใจจังบล็อกนี้ยังไม่ถูกลบ เข้ามาตั้งแต่วันที่ 3 แล้วค่ะ แต่เม้นท์ไม่ได้ แหะๆ อยากอ่านตอนต่อไปมั่กๆ   โดย: โจเซฟิน 13 มีนาคม 2550 0:01:04 น.

มาตั้งหน้าตั้งตารออ่าน ด้วย จึ๊ก ระ ทัย   โดย: ฟอ รอ ฟัน..โช๊ะๆ IP: 58.8.2.227 13 มีนาคม 2550 12:00:41 น.

หวัดดีค่ะพี่มิน... วันนี้ว่างค่ะ งานไม่ค่อยยุ่ง...แวะมาอ่านสามตอนรวดเลยค่ะ... ไปอ่านตอนสามก่อนนะคะ...   โดย: แดดร่มลมโชย IP: 203.144.130.176 14 มีนาคม 2550 12:47:53 น.

น่าหามาอ่านนะคะ แต่ยังไม่มีฉบับแปลไทย ใช่ไหมคะ รออ่านกับคุณมินดีกว่านะ   โดย: PANDIN 21 มีนาคม 2550 10:48:37 น.