จะพูดว่า..จนกว่าเราจะพบกันอีก
มันก็คงเป็นเรื่อง ที่ ยาก มากที่เดียว
วีซ่าอเมริกาที่ว่าหนักหนาแล้ว
เวลาและการเดินทางไป หนักกว่า
....
สวัสดีพี่ทั้งสองคน
โชคดีฮะ
....
วันนี้หัวใจเหงาแต่เช้า
ตกเย็นอาการหนักยิ่งกว่า
ผมไม่ชอบการอำลา ..
แต่การเอ่ยลากันทั้งยังเห็น
ผมว่าเป็นเรื่องดีและเข้าใจได้ง่าย
ค่ำนี้เรามีปาร์ตี้วันเกิดที่โรงแรม
ความสุขที่แอบแฝงความเศร้าสร้อย
ผมมีพวงมาลัยเล็กๆ แบบคนไทยมาสวัสดี
หวังว่าความหอมของมะลิดอกน้อยนี้
จะติดแน่นหัวใจไปถึงฟ้าไกล
....
การเจ็บป่วยในวาระสุดท้าย
อวยพรให้หายป่วยไข้คงไม่ได้
หวังแค่ว่า พี่จะเจ็บน้อยที่สุดก็แล้วกัน
-บันทึกไว้ในจำ-
(ตอนนี้ผมอยู่สีฟ้าสยามฮะ คุณ)
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
และขอให้หลับฝันดี