มีคนบอกผมว่า .. แม้พระอาทิตย์จะขึ้นอย่างทุกวัน
แต่ภาพในแต่ละวัน มันไม่เคยเหมือนเดิม 
....
คงเป็นความคุ้นชิน ในการเดินทางแต่ละเช้า
ไม่ได้เร่งรีบตามเวลารถไฟอย่างใคร ๆ
แค่เดินสบาย ๆ ตามจังหวะเวลาของมัน ในสไตล์ของตัวเอง
แสงแดดเมื่อเช้า สวยเกินกว่าที่จะแค่มองผ่านเลยไป
รู้สึกถึงคุณจับใจ - ใช่ ผมคิดถึงคุณ
อยากให้คุณได้เห็นภาพที่ผมเห็น ในมุมที่ผมเป็น
....
แค่นั้น แล้วจู่ๆ น้ำตาก็รื้นมาแตะขอบ
เหงาหรือเปล่า ผมถามตัวเอง
ทั้งที่คนรอบข้างก็มากมาย ทั้งที่คนรอบตัวก็ยังมี
แต่เวลานี้ กลับรู้สึกเหมือนอยู่ลำพัง อย่างที่ไม่เข้าใจ
มีคำถามมากมายร้อยพันวนอยู่ในหัว ในหลายเรื่องราว
ไม่ช้าหรอก ยังไงเรื่องนี้ผมคงต้องนั่งคุยกับคุณอยู่ดี
เพียงแค่ผมรอการตัดสินใจที่แน่ชัดก่อน
....
คุณฮะ
ผมยังเป็นคนเดิม คนที่เคยเป็นมา คนที่คุณเคยรู้จักมาเนิ่นนาน
....
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [