Group Blog
All Blog
|
เป็นเรื่องจนได้ นกพลัดถิ่น หากินกับอาหารแมว  เจ้าตัวเล็กที่หลงมาจากไหนไม่รู้ เห็นเดินเตาะแตะตัวเดียวอยู่เป็นอาทิตย์ บ้านสองหลังถัดไป คอยโปรยข้าวสุกไว้ ตอนนี้ กองข้าวยังอยู่เต็ม แต่นกไม่ได้ไปกิน หน้าออฟฟิศเรา มีแมวจร และมีแมวหลง มาคอยขออาหารอยู่สามตัว แล้วมีแมวเจ้าถิ่นที่นอนกลิ้งไปมาอีกหนึ่ง ส่วนตัวโปรดนั้น หนีไปดาวแมวแล้วเมื่อปลายปี ....... เจ้าตัวแสบจอมซ่าส์ ไม่ยอมให้ใครหยามถิ่น ไม่ว่านก หรือว่า แมว ....... ได้ยินเสียงกุกกัก กับกล่องกระดาษที่วางพิงไว้ เอาไว้กันละอองฝนยามค่ำคืนให้แมวจร รีบพุ่งตัวออกไปดู คาดว่าบางอย่างคงต้องเกิด ตามนั้น เจ้าตัวแสบกำลังต้อนอะไรสักอย่างเข้ามุม ....... เอ้ย ชู่วส์ ปาย ปาย ปายเลย แค่เอาขากัน กัน ไม่ให้เจ้าแสบเข้าใกล้เป้าหมาย แล้วตัวเล็กก็เดินเป๋ เซซ้าย เซขวา กระพรือปีก ออกมา ....... ลุงพ่อบ้านไม่กล้าจับ เลยเดือดร้อนมาถึงมือ ถ้าไม่กล้าอีกคน มันคงตายคาปากเจ้าตัวแสบแน่ ค่อย ๆ ให้เข้ามุม บอกเค้าว่า อย่ากลัว กำลังจะช่วย ปล่อยให้ นก นิ่ง ๆ อยู่พักหนึ่ง ในระยะทำใจ บอกจิตให้ถึง คนนิ่ง นกนิ่ง ใจนิ่ง .. แล้วนกก็อยู่ในมือ ....... จับมาพิจารณาดูแล้ว ใต้ปีกมีแผลถลอก แดง หน้าอกขนหลุดร่วง แต่ยังไม่เห็นเลือด คาดว่าน่าจะไหว บอกอีกคนให้โทรหาหมอรักษาสัตว์ที่พาไปประจำ ให้ถามว่า จะทำแผลได้ไหม เธอว่า จะโทรทำไม ไปเลยซิ ก็ให้โทรเพื่อจะถามว่ารักษาได้ไหม หรือต้องไปจุฬา ....... รถออกไปคลีนิคแล้ว คนทำงานนั่งรอข่าว คนนอกบ้านอีกคนกลับมาแล้ว ได้ยินข่าว ไอ่ ... (ชื่อผม) มรึงบ้าเป่า ไปจับนก เชื้อโรคเยอะตายห่า แล้วยังจะเอาขึ้นรถอีก เดี๋ยวก็ได้ป่วยตายกัน ผมในภาวะกำลัง ยุ่ง แต่ผมก็ยิ้ม เอาน่าพี่ ช่วยแล้ว ไอ่ ... (ชื่อผม) มรึงบ้า เชื้อไวรัสเลยนะมรึง ถึงตายเลยนะ ผมไม่ยิ้มแต่ตอบว่า เอาน่า จับไปแล้ว พาไปแล้ว ช่วยกันก่อน ชีวิตนึงเลยนะพี่ ยังไงก็ต้องช่วย มรึงแลกชีวิตกับนกเลยเหรอ คิดโง่ ๆ มรึงโง่มาก เสียงตวาดดังลั่น อย่างที่ผมก็ไม่รู้ว่าผิดอะไร มากมายเบอร์นั้น ผมตอบแค่ว่า ไม่เป็นไรพี่ ผมเป็นคนจับเอง ผมแลกชีวิตเอง นกอยู่ในกล่องแล้ว คงไม่มีเชื้อโรค บิน ผมตอบแค่นั้นแล้ว ก้มหน้าทำงานต่อ ไม่ต่อความ ....... ผมภาวนาให้มัน รอด ขอให้มันผ่านพ้นไปให้ไหว นกที่หลงทาง ปีกหัก และคงบินต่อไปอีกไม่ได้ เซซวน จวนเจียน จะล้มลง และคงสิ้นใจ ในไม่ช้า ผมมองนก ผมมองตัวเอง ผมมองใจตัวเอง ....... เสียงตามสายโทรเข้ามาบอกว่า นกไปแล้วนะ มันคงเจ็บมากตอนโดนถอนขน กระดูกกดเข้าที่ปอด นกหายใจรวยริน ตั้งแต่ยังไปไม่ถึง ....... ผมมองหน้าแมวตัวแสบ อยากจะเตะมันสักที โทษฐานรังแกเจ้าตัวน้อย ที่มันไม่รู้ทางจะสู้ หน้าเป๋อเหลอของมัน ย้อนมองสบตาผม เสียงร้องคราง เบา ๆ แง๊ว อืมมม นะ ผมก็ได้แต่ก้มลง ลูบหัว แล้วบอกว่า อย่าไปสร้างบาป สร้างกรรมอีกนะมรึง อย่าทำร้ายใคร เพราะนอกจากมรึงจะถูกด่าแล้ว กรุก็โดนด้วย เข้าใจไหม ....... คนตอกตะปู เดินไปมาแบบไม่มีอะไร คนถูกตะปูตอกใส่ สะอึกเงียบตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ อย่าให้คำทำร้ายใคร อย่าให้ใจทำร้ายเรา ....... พรุ่งนี้ฮะ ผมจะพยายาม - ลืมมัน-
เขาคงจะบินไปอยู่ดาวแมวแล้วสินะ
เอ้ย... คงจะบินไปอยู่ดาวนกแล้ว เขาก็หนึ่งชีวิต หายเจ็บหายปวดแล้ว เราก็ทำเต็มที่แล้ว^^ โดย: แอมป์อร (peeamp
 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2561 เวลา:22:38:28 น.อ่านแล้วก็ได้แต่ปลง ... กรรมของสัตว์
นึกถึงนกที่บ้าน มาออกไข่ ฟักเป็นตัวแล้วบินไปแล้ว ดีใจที่รอดปลอดภัย เพราะแมวจรแถวบ้านก็แสบเหมือนกัน โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 5 กรกฎาคม 2561 เวลา:23:27:42 น.สงสารนกตามไปด้วย
ที่บ้านก็เคยค่ะ ตลกร้่ายกว่านั้นอีก เดินออกมานอกบ้าน ได้ยินเสียงก็อกๆ ๆๆ หลังตู้รองรอง ชะโงกมอง เห็นเป็นนกคุ้ม (คงจะเจ็บ เพราะท่าทางย่องๆแย่งๆ ก็ขยับตู้จะเอาเขาออกมาพยาบาล เขาตกใจ รีบ กระด๊อกกระแด๊ก ออกไปนอกบ้าน เจ้าแมว มาจากไหนไม่รู้ (หรือรู้แกว รอเฝ้าอยู่) ตะครุบเจ้านกเข้าปาก ต่อหน้าต่อตา  รู้สึก quilty มากมาย ถ้าปล่อยเขาไว้ โรยข้าว ลงไปก้พอ เขาคงไม่ถึงค่ด  ขอบคุณที่ไปแนะนำหนังทีบล็อค ยังไม่เคยดู จะหาชมและมาเล่าสู่กันฟังค่ะ Thanks again สุขสันต์วันศุกร์แห่งชาตินะคะ  โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 6 กรกฎาคม 2561 เวลา:8:23:39 น.ต้องชมว่าเก่งมาก ที่กล้าจับ เราเองก็คงไม่กล้าจับเหมือนกัน แต่ยังไม่เคยเจอ ถ้าเจอจริงๆ อาจจะต้องจับน้องนก คงใส่ถุงมือ (ลูกชายตอนอายุ 16-17 ปี วันหนี่งโทรมาบอกว่า แม่ครับ ลูกนกตกมาจากรังยังร้องนิดๆ ผมจับเอามาวางในกล่องเอาน้ำให้กิน แต่ไม่นานก็ตายแล้วครับ น่าสงสารจัง) เราช่วยเท่าที่เราทำได้แล้ว นับว่าก็มีจิตใจกุศลไม่อยากเห็นคนอื่น เป็นทุกข์ แต่เขาไม่รอด มันสาหัสเกินเยียวยา แต่ก่อนตายเขาก็ไม่ เดียวดาย มีคนดูแล อย่างน้อยถ้าเขาพูดได้ ก็คงขอบคุณและสุขใจ ที่ไม่ต้องไปแบบไม่มีใครเลย แม้แต่เรามนุษย์ จะมีกี่คนที่เวลาจะจากโลกนี้ มีคนเคียงข้างเราหรือเปล่า "อย่าให้คำทำร้ายใคร อย่าให้ใจทำร้ายเรา" คติสอนใจดีมาก ถ้าทำได้ ทุกคนในโลกนี้จะมีแต่ความสุขกัน ถ้วนหน้าเลย โดย: newyorknurse
 วันที่: 9 กรกฎาคม 2561 เวลา:1:50:06 น. |
inmemoir
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] -in memoir- งานเขียนย่อมจัดเป็นงานวรรณกรรม ซึ่งงานอันมีลิขสิทธิ์ ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 มาตรา 6 ซึ่งให้ความคุ้มครองแก่ท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ ในงานเขียนดังกล่าวโดยอัตโนมัติ ไม่จำต้องจดทะเบียน |
||||||||||||||
ที่เหลือก็ต้องทำใจเนอะ
เพิ่งเคยได้ยินว่ามีแมวกลัวความสูง
เพราะการปีนป่ายที่สูงเป็นวิธีเอาตัวรอด
และเป็นวิถีของแมวเลย
แปลกมาก