Group Blog
All Blog
|
ฉันก็รู้ว่าโชคดีแค่ไหน ฉันที่เคยโดนทำร้ายมา ใจเหมือนไม่มีคุณค่าใด เป็นของที่ไม่น่าสนใจ โดนเหวี่ยงทิ้งไป รักษาเท่าไรก็เหมือนเดิม ไร้แม้กำลังจะหายใจ เป็นสิ่งของไม่มีชีวิต ข้างในบุบสลาย จนเกินจะคิดเยียวยา จนเมื่อฉันได้มาเจอกับเธอ คนอย่างฉันถูกโยนทิ้งขว้าง กลับมีเธอรับเอามาใส่ใจดูแล หยิบใจฉันขึ้นมาจากพื้น ช่วยชีวิตให้ยืนได้เหมือนเดิม ขอบคุณที่เธอยอมรับกัน รับได้ทุกเรื่องที่ฉันเป็น รับไม่ว่าเป็นมาเช่นไร จากสิ่งของไม่มีความหมาย ข้างในเกิดเป็นใจดวงหนึ่งที่รักเพียงเธอ ฉันก็รู้ว่าโชคดีแค่ไหน .................................................................. คุณฮะ เราต่าง ขอบคุณ กัน ถ้ารวมกันคงนับร้อยแล้วกระมัง และเราต่าง เอ่ย ขอโทษ กัน อันนี้ ไม่ต้องนับ เพราะน้อยมากจริง ๆ ผมว่า คนเราเดี๋ยวนี้ เอาใจใส่กันน้อยลง และดูแล ห่วงใยความรู้สึกกันน้อยลงไปมาก เหมือนกับที่ ผม เคยเอ่ยบอกคุณ คำพูด เหมือนโยนหินสักก้อน ลง บ่อน้ำ คลื่นแตกกระจายเป็น วง กระทบ สะท้อน โดนใคร บางครั้ง บางการกระทำ บางคำพูด เราก็ไม่รู้ว่าเอ่ยไปแล้ว กระทบโดนตรงไหนบ้าง เอ่ยปากนะคุณ หากมีอะไรที่ทำให้กระทบใจ ผมอยากให้เรายังห่วงใยกัน อยากรักษากันไว้ ผมยินดีที่จะขอโทษคุณด้วยความจริงใจ และเต็มใจทำให้ เหมือนกับคำขอบคุณ ที่เรา ต่างเอ่ยอย่างรู้สึก เช่นนั้น ต่อกัน เพราะ ตัวหนังสือ มันไม่อาจสื่อใจได้ทั้งหมด ผมมองไม่เห็นคนตรงหน้า ผมห่วงใยความรู้สึกคุณเสมอ และผม ไม่อยากเสียคุณไป คุณเข้าใจผม ใช่ไหม .................................................................. คุณฮะ เวลานี้ อยากไปหนุนตักคุณจัง ติดหวัดก็ได้ บอกแล้วไง คนละครึ่ง แบ่งกัน จะได้หายเร็ว ๆ ขอบคุณฮะ ที่มีกัน ในวันนี้ คิดถึงนะคุณ
|
inmemoir
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] -in memoir- งานเขียนย่อมจัดเป็นงานวรรณกรรม ซึ่งงานอันมีลิขสิทธิ์ ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 มาตรา 6 ซึ่งให้ความคุ้มครองแก่ท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ ในงานเขียนดังกล่าวโดยอัตโนมัติ ไม่จำต้องจดทะเบียน |
||||||||||||
