Day 1
คุณ ..
หน้านี้เปิดมา เพื่อจะเขียนถึงคุณนั่นแหละ
หน่วง ๆ เหมือนกัน อดใจหายไม่ได้ เมื่อรู้ว่าคุณกำลังจะห่างออกไปไกล
ทั้งที่ไม่ได้อยากให้คุณหายไป ทั้งที่ไม่ได้อยากให้ห่างตา
ทั้งที่อยากรักษาทุกคำที่คุณขอเอาไว้
ไม่ว่าจะเกิดอะไร ขออย่าได้ปล่อยมือคุณ
แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อใจคุณไม่อยู่ให้เราจับมือนั้นแล้ว
มองดูมาหลายเดือน จนแน่ใจว่าคุณคงมีความสุขดี
คุณมีความสบายใจมากพอ กับที่ตรงนั้น กับคนคนนั้น
เห็นความอบอุ่นที่ลอยอวลรอบตัว เห็นคุณยิ้มอีกครั้ง
เวลาระหว่างคุณกับเขา มันทำให้ไม่มีเวลาเหลือมาถึงเราเลย
คุณ
จำได้ไหมที่เราเคยบอก ว่าเราเดินออกมาจากคนนั้น เพราะอะไร
เพราะความเฉยชา เพราะความไม่ใส่ใจ
คนเราต่อให้ยุ่งมากมายแค่ไหน แต่การเป็นคนรัก
มันก็ไม่ควรจะหลุดจากวงโคจรกันได้มากขนาดนี้
เจ็บนะ เราทำงานไม่ได้เลย
เราไม่มีสติและสมาธิที่จะจดจ่อใจกับมันแม้แต่นาที
ถ้ายังเห็นแก่ที่เคยดีต่อกันอยู่บ้าง
ช่วยชัดเจนกับความรู้สึกเราสักที อย่าทรมานเราเลยนะ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [