Group Blog
All Blog
|
welcome home  welcome home from KMG to BKK FRIDAY 25-MAY-2018 ......................................................... ขอต้อนรับกลับบ้านฮะ คุณ ดีเลย์ต้นทางยันปลายทางเลย กลับมาได้เวลารถติดพอดี ไม่ต้องตกใจไป ผมไม่ได้ไปยืนถือป้ายรอรับอยู่แถวนั้นหรอก เพียงแต่ตอนนี้ คิดไปว่า เอ!! คุณจะกลัวผมไปแล้วหรือเปล่า เอาว่า ถ้าทำงานแบบผม ตารางการบิน ข้อมูลเรือ ตัวย่อเมือง มันก็จะวิ่งวนอยู่ในระบบข้อมูลของผมทันที ผมไม่ใช่พวก stoker ฮะ ไม่ต้องกังวลไป แต่เมื่อวานที่แจ้งคนหาย กับตม.ไว้ ระวังก็แล้วกัน แฮ่ ^^ ถ้าติด ตม. โทรมาได้ฮะ all time ......................................................... ไม่ต้องขอบคุณผมนะ คุณ ให้ผม ขอบคุณ คุณ ดีกว่า ที่พาผมไหนด้วย ไม่ได้ไปไหนนานแล้วฮะ ได้เห็นแบบนี้ ก็รู้สึกว่า สุขใจดี ให้ผมเหมือนกระเป๋าสะพายติดหลังคุณนั่นแหละ วางไว้ตรงไหนก็ได้ มองมาก็เห็น ประมาณนั้น เราไม่ได้ไกลกัน ......................................................... เมื่อวานเราคุยกันเรื่องเวลา ห่างกันหนึ่งชั่วโมง ความรู้สึกเหมือนช่างห่างไกล ข้อความไปช้า ผมตอบคุณว่า เราห่างกัน แค่สองกระจกกั้น เท่านั้นเอง ต่อให้อยู่ห่างกันข้ามซีกโลก ถ้าความคิด มันเดินทางถึง คุณก็รู้สึกได้เองฮะ ว่า มันไม่ไกล ต่อให้อยู่ห่างกันข้ามหนึ่งฝ่าเท้า ถ้าความคิดมันเดินทางไป ไม่ถึง มันก็หากันไมเจอนะคุณ อยู่ตรงไหน จะไกล ก็คือ ไกล อยู่ตรงไหน จะใกล้ ก็คือ ใกล้เช่นกัน เราห่างกันแค่คืบเดียว ไม่ได้ยืนห่างเกินหนึ่งปลายเท้า ต่อให้เอามือแตะหลัง แต่ยังไม่รู้สึกถึงสัมผัส มันก็วัดระยะอะไร ไม่ได้ ผม อยู่ห่างคุณ แค่ ปลายสายตาแลเห็นเท่านั้นเอง รู้สึกไหม ว่า ผม อยู่ติดหลังคุณ เหมือนกระเป๋าสะพายใบนั้น ......................................................... กลับมาแล้ว เราคงคุยกันน้อยลง คุณฮะ - ไม่ต้องเอ่ยคำใดให้ยุ่งยาก ลำบาก ใช้ชีวิตอย่างปกติทุกวันที่คุณเป็น เป็นอย่างเดิม เป็นอย่างเคย เป็นอย่างที่คุณสบายใจ ผมยังอยู่ตรงนี้ ที่เดิม ไว้พิงแขน อิงไหล่ หันมาเมื่อไหร่ คุณก็เห็น .. นะ คุณ ......................................................... คุณฮะ ขอบคุณที่วันนี้ยอมให้อ้อน และแอบอิงตัก จับมือกันเบา ๆ ในความรู้สึก หัวใจดีขึ้นเยอะเลย ขอโทษนะฮะ ที่วันนี้ผมไม่ได้บอกคุณ ว่า รู้สึกแย่แค่ไหน เพราะไม่อยากให้คุณต้องกังวลใจ ผมรู้นะ ว่า คุณห่วงผม แต่ผมก็ยังไม่รู้ ว่า ทำไม เก็บเป็นคำถามไว้ในใจฮะ แล้ววันนึงจะไปนอนหนุนตัก ให้คุณตอบให้ฟัง welcome home - ขอต้อนรับกลับบ้านฮะ มา edit คำผิด
เมื่อเวลานั้นมาถึง คุณจะเจอเองฮะ
บางที ใคร คนนั้น อาจจะเคยเดินสวนกัน นานมาเมื่อสิบปีที่แล้วก็ได้ แบบผมไง โดย: inmemoir
 วันที่: 27 พฤษภาคม 2561 เวลา:21:27:45 น. |
inmemoir
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] -in memoir- งานเขียนย่อมจัดเป็นงานวรรณกรรม ซึ่งงานอันมีลิขสิทธิ์ ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 มาตรา 6 ซึ่งให้ความคุ้มครองแก่ท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ ในงานเขียนดังกล่าวโดยอัตโนมัติ ไม่จำต้องจดทะเบียน |
||||||||||||
มีหญ้าตั้งหลายต้นที่รู้สึกว่า ไม่เจอกันตั้งนานแน่ะ
อยากมีคนรอแบบนี้จัง