Group Blog
All Blog
|
เตรียมเดินทาง  คุณฮะ เมื่อวานที่รู้ตัวว่าต้องไป ผมรอที่จะบอกคุณด้วยตัวเอง แต่เห็นคุณ ดูเหมือนจะเหนื่อยมาก ผมเลยเก็บคำไว้ก่อน .... คุณฮะ คุณไปกับผมนะ ไปตรงฟ้าไกล - ไกล ตรงนั้นด้วยกัน ครั้งนี้ คงเป็นการเดินทางครั้งแรก ที่ผมไม่ใคร่รู้สึกดีนัก ผมพะวง และ เฝ้าเป็นห่วงคุณ .... คุณฮะ - ขอมือนะ จับมือผม แล้วไปด้วยกัน ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้ลำพัง แม้นาทีเดียว ผมไม่สัญญานะ แต่ผมจะพยายามทำ ให้คุณ ............................................. เมื่อวานจันทร์เพิ่งบอกคุณไปว่า เลื่อนอย่างไม่มีกำหนด คุณถามว่าดีใจไหม หรืออยากไป ผมตอบว่า อยากไปเพราะอยากเที่ยว ไปไหนก็ได้ ที่ไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นที่นี่หรอก คุณว่าไปเองก็ได้ ผมตอบว่าไม่ได้ เพราะตัวผมเอง ยังมี ภาระหน้าที่ .... แล้วจู่ ๆ พายุก็พัดเข้ามา เมื่อทางนั้นหมออนุมัติให้เดินทางได้ พี่คนไกล เอ่ยปากเป็นครั้งที่ 2 มาหาพี่หน่อยได้ไหม มาพาพี่เที่ยว มาพาพี่ไปกินอะไร ๆ ได้ไหม ผมไม่ใช่กูรูเมืองนั้นหรอก แต่พี่คงอยากได้ ตัวช่วยมากกว่า ....... แม้ใจจะไม่อยากห่างคุณไป ...... แต่ - ผมตกปากรับคำอย่างง่ายดาย แม้พี่จะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ผมรู้ว่า ครั้งนี้ .. จะเป็นครั้งสุดท้ายในการเดินทางของชีิวิตพี่แล้ว กลับอเมริกาครั้งนี้ พี่คงไม่ได้ออกมาอีก เพราะพี่จะอยู่ในวาระสุดท้าย และเป็นผู้ป่วยติดเตียง ผมคงทำให้พี่ได้แค่นี้ .... คุณ - อยู่กับผมตรงนี้ ยังไม่เหนื่อยใช่ไหมฮะ ถ้าสบายดีแล้ว ส่งข่าวด้วยนะคุณ
|
inmemoir
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] -in memoir- งานเขียนย่อมจัดเป็นงานวรรณกรรม ซึ่งงานอันมีลิขสิทธิ์ ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 มาตรา 6 ซึ่งให้ความคุ้มครองแก่ท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ ในงานเขียนดังกล่าวโดยอัตโนมัติ ไม่จำต้องจดทะเบียน |
||||||||||||
แต่พออ่านเจอ ขอมือนะ
ชักสงสัยว่าที่พูดด้วยน่ะ ใช่คนรึเปล่าหว่า