ฉันก็แค่ผู้หญิง
แต่ฉันไม่เคยภูมิใจ ในความเป็นผู้หญิงแต่อย่างใด ไม่เคยมีใครดูแล ไม่เคยมีใคร เทคแคร์
ไม่เคยมีใครทำให้ัฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแต่อย่างใด
น่าเศร้ามะ เวลาผ่านไปทำใจได้ มีการเปลี่ยนแปลงบ้าง ได้รับการปฏิบัติเช่นผู้หญิงมากขึ้น
คงเพราะแก่ขึ้น มากกว่า
แต่ก็ยังห่างไกลจากสิ่งที่ฉันคิด สิ่งที่ได้เคยเห็นในหนังอย่างมากมาย
แต่ชีวิตก็ยังต้องดำเนินไป ทุกอย่างในชีวิต ฉันเริ่มก่อน ฉันรุกก่อน
ไม่เว้นแม้แต่ คนที่ฉันรัก จนมาวันนี้ บางทีก็คิดว่า เหนื่อยจัง เหมือนเอาอะไรไปถมทะเลที่
ถมเท่าไหร่ก็ถมไม่เต็ม
ฉันอาจบ้าที่เอาไปเปรียบกับคนอื่น แต่บางทีมันก็น่าอิจฉานี่นา ผู้หญิงที่มีผู้ชายมารักมาจีบ
เค้าก็จะได้รับความเอาใจใส่ ต่อให้เธอไม่รัก เค้าก็จะเพียรทำทุกอย่าง โลกของฉันกลับด้านกัน
ฉันเป็นเหมือนคนที่เพียรทำทุกอย่าง รู้สึกเช่นนั้น หรือเพราะฉันความรู้สึกช้ากันนะ
จนบางนาทีที่ัเหนื่อย รู้สึกไร้คุณค่าสิ้นดี
เหมือนไม่แคร์กัน ทุกอย่าง หรือเป็นอีกครั้งที่ฉันคิดไปเองอีก
งั้นก็ช่วยอย่าทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันคิดไปเองได้มั๊ย
ขอร้อง น้ำตาจะหมดถังอยู่แล้ว แม้จะรู้ว่ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น ก็ตาม แล้วเค้าก็ไม่ได้
มารับรู้ด้วยก็ตาม แต่มันก็ไม่ยอมหยุดซะงั้น นี่คงเป็นสิ่งที่เดียวที่แสดงว่า ฉันยังเป็นผู้หญิงอยู่ ละมั๊ง
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สุดท้ายคนที่เหนื่อยก็คือเรา อย่ามองข้ามตัวเองน่ะครับ
ให้ความรักคนอื่นแล้วอย่าลืมมอบความรักให้ตัวเองด้วย
สู้ๆ