หลายครั้งที่เรามองว่า ความยุ่งยาก หรือความวุ่นวายที่เกิดขึ้น คือปัญหา
ซึ่งปัญหาก็มักทำให้เราเซ็ง เหนื่อย ท้อ และเครียดดดดดดดด
โดยเฉพาะเมื่อปัญหาเหล่านั้นแก้ไม่ได้
แต่เมื่อไม่นานมานี้ มีอาจารย์ จิตวิทยาที่สอนคุณแฟนอยู่ สอนนักเรียนว่า
ที่พวกคุณมาเรียนนั้น เหนื่อยมั๊ย ต้องทำการบ้าน ต้องสอบ ต้องอ่านหนังสือ แต่หลายคนก็อยากมาเรียน พอมาเรียนแล้วเหนื่อยก็บ่นท้อ เหมือนเจอปัญหา แต่คุณเต็มใจสร้างปัญหาให้ตัวเองมิใช่หรือ
อาจารย์บอกว่า "มนุษย์น่ะชอบ หาอะไรมากระตุ้นตัวเอง"
ซึ่งก็ตรงกับสิ่งที่ฉันคิดว่า ถ้าอยู่เฉย ๆ นิ่ง ๆ จะเบื่อและรู้สึกไม่มีคุณค่า เหมือนคนไม่ได้ทำงาน ถ้าไม่หาอะไรจะเบื่อและรู้สึกไร้คุณค่า
อาจารย์ที่น่ารักยังบอกต่ออีกว่า "สำหรับเธอ ชีวิตนี้ไม่เคยมีปัญหา มีเพียงสิ่งเร้า"
ประโยคนี้เองที่ทำให้ฉัน ได้คิดว่า คืนนี้เป็นอีกคืนที่ฉันต้องตอบสนองต่อสิ่งเร้า
สิ่งเร้านั้น คือ งานที่หัวหน้า เพียรโทรมาถามหาจากลูกน้องที่แสนเฉื่อยอย่างฉัน ถึงขนาดได้สมญานามว่า "เรือเกลือ"
จริง ๆ บางครั้งฉันก็เบื่อ ฉันอยากทำให้มันเสร็จ ๆ ด้วยมีความหวังน้อย ๆ ว่าทำเสร็จแล้วจะได้ัพัก สมองฉันจะหยุดคิดถึงมัน ใจฉันจะได้นิ่ง แต่บ่อยครั้ง ที่ก็เหมือนฝันลม ๆ แล้ง ๆ
พอหมดงานนี้ก็มีงานใหม่เข้ามา ยิ่งทำได้ ยิ่งเข้ามามาก เหมือนพอเป็นไปตามสั่งก็ยิ่งวิ่งเร็วขึ้น
อย่างในค่ำคืนนี้ที่คิดว่า จะเข็นงานที่รับมา 3 ชิ้นให้เสร็จสิ้น เพื่อพรุ่งนี้จะเอาไปวางไว้ให้ท่านหัวหน้า แล้วก็จะกลับบ้านเลย เพราร่างกายและจิตใจเบื่อจนทนไม่ไหวแล้ว
ตอนนี้มันไม่ท้าทายเเหมือนก่อน มันน่าเบื่อ โดยเฉพาะเมื่องานนั้นมันถูกคาดหวังอย่างมาก โดยไม่ได้รับการเข้าใจถึงสิ่งแวดล้อมที่ลูกน้องประสบอยู่
เบื่อจนอยากลุกขึ้นมาปฏิวัติ ทำตัวแรง ๆ ให้ผิดจากที่คาดหวัง ไม่รู้จะสะใจมั๊ย หรือจะดีใจขนาดไหน หรือจะรู้สึกไม่สบายใจก็ไม่รู้
ก็พยายามคิดว่า นี่คือสิ่งเร้า นู๋จะจำไว้คะอาจารย์ขาาา
นอกจากความชาชินกับงานที่กดดัน
ฉันยังอยากบอกให้ใครคนหนึ่งรู้ว่า "คืนนี้คิดถึงคุณจังเลยคะ"
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
