Bloggang.com : big_leely - sunday almost end

sunday almost end

เมื่อใกล้วันจันทร์ก็จะเป็นโรค ขี้เกียจไปทำงานทุกครั้ง

มีอาการ เบื่อง่วง ขี้เกียจ เบื่อชีวิต อยาก นั่ง ๆ นอน ๆ มีตังค์ใช้ ไม่ต้องไปทำงาน มีรถขับ มีบ้านอยู่ เออ เยอะคะ

แต่เรื่องจริงมันไม่ใช่่่่่่่ชชชชชชชชชชช

วันนี้พยายามทำอะไรที่ปกติไม่มีเวลาทำ จะได้รู้สึกพิเศษ ได้แก่ การล้างห้องน้ำ

ไม่ได้ล้างนานแล้ว ไม่มีเวลาเลย เพราะการล้างห้องน้ำต้องใช้อารมณ์อันสุนทรีย์

ก็ มันคือห้องน้ำ นี่นา ไม่ได้รังเกียจ ก็ในเมื่อศิลปินจะทำงานศิลปะยังต้องมีอารมณ์

คนทำงานบ้านก็ไม่ต่างกันคะ

จริง ๆ งานบ้านไม่ได้เรื่องเลย ดีที่แม่บังคับให้ทำ ตั้งแต่เด็ก จึงถนัดงานล้างจานมาก

ทำอาหารไม่ใคร่จะเป็น แต่ล้างจานนี่ขอให้บอก มีความสุขไม่ใช่น้อย พอโตมาเปลี่ยนจาก

ล้างจานเป็นล้างห้องน้ำ ได้ออกแรง แต่ต้องมีอุปกรณ์ที่รักคือ แปรง ซึ่งเที่ยวไปหาซื้อ

แบบที่เหมาะมือ นั่นถือเป็นความสุขเลยทีเดียว เหมือน คนทำงานมีปากกาคู่ใจไม่ปาน

ไม่รู้ว่าแก่กว่านี้จะชอบทำงานบ้านอะไร รู้แต่ว่าพอล้างห้องน้ำเสร็จก็จะใช้เป็นคนแรกด้วยสิ

รู้สึกดีพิกล

จริง ๆ มีเรื่องต้องทำอีกแยะ ทั้งเรื่องตัวเอง เรื่องคนอื่น

แต่ก็ยักจะทำ ทำอะไรไรสาระอยู่ก็ไม่รู้

หนังสือที่ตั้งใจจะอ่านก็ยังอ่านไม่หมด ทั้งที่ยืมมา ซื้อมา

ข้อมูลที่จะหาให้บุพการี ตามที่ข้อร้องก็ยังไม่ได้หาให้ชัดเจน

งานการที่รับปากหัวหน้าไว้ก็ยังหาให้ไม่ครบ

ของ ตัวเองที่ต้องจัดเก็บก็ยังไม่ได้ทำ เวลาก็เดินเร็วจริง ๆ เลยมาเพลานี้เสียแล้ว

วันนี้ขอทิ้งท้ายไว้ 2 เรื่อง

เวลาเดินไว เหมือนไฟลามทุ่ง

ช่วงนี้ติดเดินร้านหนังสือมือสอง ใจหนึ่งก็สงสารคนเขียนที่ยอดขายคงไม่เพิ่มเพราะมัวแต่

รออ่านมือสองกัน แหมก็ตังค์น้อยนี่นา เลยคิดว่า จะมีใครคิดแปลก ๆ เหมือนเรามั๊ง ว่า

หากเราเป็นนักเขียนนะ ถ้าจะออกหนังสือซักเล่ม จะพิมพ์ให้น้อยจะได้ไม่เปลืองทรัพยากร

แต่เน้นให้เวียนกันอ่านเป็นหลัก หนังสือจะได้ดูมีคุณค่าไง ไม่งั้นพิมพ์กันหลายครั้งเหลือเกิน

เหมือนสินค้า limit edition ไง เราบ้าไปแล้วอะ

เออ