ตรุษจีนปีนี้หยุดมากมายพอสมควร ตั้งแต่ัวันที่ 2 จนถึงวันนี้วันอาทิตย์
บอกตรง ๆ ว่ายังไม่มีโอกาสนอนอยู่บ้านเกือกกลิ้นซักวันเดียว
ดุเดือดกว่า ปีใหม่สากล หรือปีใหม่ไทย เป็นอย่างมาก
นับแต่วันแรก ก็ต้องตื่นแต่เช้ามาช่วยไหว้ ไปทำธุรกรรมการเงิน
วันที่สอง พากันไปไหว้เจ้าแล้วก็พากันไปเที่ยวห้างใกล้บ้าน
วันที่สาม พากันไปไหว้พระตามวัดในเมือง กลับมาบ้านหมดแรง
วันที่สี่ ต้องออกไปพบปะเำพื่อนฝูงที่นัดไว้ล่วงหน้าเป็นเดือน ๆ
วันที่ห้า วันนี้ นึกได้ว่าจะต้องไปปฏิบัติภาระกิจที่รับปากเค้าไว้ เรื่องมือถือ เฮ้ย
เฮ้ย 5 วันไม่ได้เป็นอยู่กับตัวเองเลยซักวัน แถม ยังไม่ได้กินข้าวชิว ๆ กับเด็กเลย เด็กก็เรียนหนัก การบ้านเพียบ แล้วพรุ่งนี้จะต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว
ชักเบื่องานขึ้นมาตะหงิด ๆ เลย เฮ้ย นึกว่าวันหยุด จะมีแต่เรื่องของเรา คือได้อยู่กับตัวเองบ้าง แต่ความจริงในเรื่องของตัวเองก็ไม่ได้มีแค่เราคนเดียว จะต้องมีคนอื่นมาอยู่ด้วย ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อนฝูง แฟน เพื่อนร่วมงาน นั่นแหล่ะ
ทำให้คิดถึงคำพระที่ว่า ร่างกายที่เรามีทุกวันนี้มันไม่ใช่ของเรา อย่าไปยึดติด
ช่วง 4-5 วันนี้ทำให้รู้สึกว่ามันไม่ใช่ของเราจริง ๆ เราต้องพาร่างกายเราไปทำอย่างโน้นอย่างนี้ ให้กับรอบข้าง เฮ้ยยยยเหนื่อย หรอืเราจะเริ่มแก่แล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เบื่อมากเลยค่ะ เคยมาแล้วอะ
คงต้องทำอะไรให้พอดีเน๊อะ..มากไปน้อยไปก็ไม่หนุก
เป็นกำลังใจนะคะ