วันนี้เป็นวันศุกร์ ไม่รู้ว่าศุกร์ที่เท่าไหร่ ของชีวิต แต่ส่วนใหญ่ฉันจะมีความรู้สึก
สุขนิด ๆ ในใจ เมื่อถึงวันนี้เพราะพรุ่งนี้คือวันหยุด สำหรับชีวิตมนุษย์
เงินเดือน แต่ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา มันรู้สึกไม่รื่นเริง ไม่ได้หัวเราะ
ไม่ได้ยิ้ม ไม่ค่อยได้คุยกับใคร ไม่อยากคุยเท่าไหร่
มีอะไรคิดในหัวสมอง วนไปวนมา อย่าง ทำงานเพื่ออะไร เงินคืออะไร
อารมณ์ คืออะไร เหตุผลมาจากไหน มันอย่างเดียวกันกับอารมณ์หรือปล่าว
เป้าหมายชีวิตคือ อะไร ทบทวนว่าตั้งแต่อดีตเราเคยทำงานอย่างรู้สึก
สนุกมั๊ย อาหารที่กินเข้าไปอร่อยแต่สกปรก เพราะมันไปรวมกันที่กระเพาะ
อาหารหวานคาว น้ำสารพัดที่ดื่มเข้าไป เหมือนถังเศษอาหารหรือพุงตม
ตามร้านอาหาร คิดว่าเราควรตื่นแต่เช้าหรือตื่นสาย คิดว่าเมื่อเราตายแล้ว
ขอโลงใหญ่ ๆ ได้มั๊ย เพราะกลัวที่แคบ เราตายแล้วเราจะรู้สึกมั๊ย
ทำไมเค้าต้องให้เราเกิดมาเป็นมนุษย์ แล้วทำไมมนุษย์บนโลก
มันเยอะขนาดนี้ ทำไมคนต้องอยากได้เงิน ไม่มีได้มั๊ย แล้วทำไมต้องทำงาน
ไม่ทำงานมีเงินได้มั๊ย หรือทำงานแล้วไม่ได้เงิน จะทำอีกหรือปล่าว
ทำงานไปเพื่ออะไร เพื่อใคร ความสุขที่เราให้ตัวเองหลังใช้เงินไปแล้ว
มันสุขจริงเหรอ ถ้ามันไม่ใช่แล้วจะหาเงินมาซื้อความสุขทำไม
สมองมันบ้าไม่รู้เป็นไร คิดวนไปวนมา เรื่องนั้นเรื่องนี้ตลอด จนรู้สึกไม่อยาก
มีชีวิตอยู่ เวลาคนตาย เค้าว่าคนอยู่ร้องไห้ทนทุกข์ คนตายไปสบาย รู้ได้ไง
เค้าว่าอย่าหนีปัญหา นั่นคือสิ่งที่ต้องเผชิญ แล้วพระล่ะ บวชแล้วก็สบาย
ไม่ต้องรับรู้ตัดทางโลก ตัดทุกอย่าง เท่ากับหนีปัญหาทางโลก โดยไม่ฆ่า
ตัวตายหรือปล่าว
เราอยากทำอะไรกันแน่นะ เราอยากมีชีวิตอยู่หรือปล่าว
เราคิดว่าเราฟุ้งซ่าน หรือเพราะเราไม่นิ่ง แต่มันเพราะอะไร
อะไรเป็นชนวนกันนะ
วันนี้แดดดีจัง ปกติเราจะมีความสุขกับวันแดดแรง มันอุ่น
วันนี้ได้ความอุ่นมาหน่อย + สายลม รู้สึกดีนิดหนึ่ง
ทำไมพิมพ์น้ำตาต้องจะไหล มันเศร้าเรื่องอะไรกันนะ
เป็นผู้ใหญ่นี่มันยากจังเนอะ ตอนเป็นเด็กก็ยาก
เป็นมนุษย์ มันยากจัง คนอื่นยากอย่างนี้มั๊ยเนี่ย
รู้สึกเซ็ง เบื่อ ไม่อยากพูดกับใคร ไม่ขำ อยากเล่นเกมส์ อยากนอน
อยากปล่อยชีวิตไปเรื่อยเปื่อย
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
จารึกไว้ สุขที่แท้จริงคือสุขจากพระธรรม