|
|
~เดียวดาย~
 ~เดียวดาย~ เจ็บดวงจินต์ สิ้นสุข สูญทุกสิ่ง เขาทอดทิ้ง สุดขืน ให้คืนหา เพรียกก้องกู่ อยู่ไหน คนไกลตา หวนคืนมา สักครั้ง ฉันยังรอ... มองแสงจันทร์ ไห้หวน แสงนวลส่อง พร้อมร่ำร้อง เกลือกกลิ้ง วิงวอนขอ จวนแดดิ้น สิ้นเสียง สำเนียงคลอ แว่วตัดพ้อ เกินหยุด เจ็บสุดใจ!! ร้าวลึกเหงา เศร้าโศก เหมือนโลกหยุด ราวจะฉุด ลมปราณ เกินทานไหว อยากห่อลม ที่ขมรัก ฝากคนไกล เผื่อทำให้ เขาครวญ แล้วหวนคืน ชะเง้อหา แรงอ่อน รอย้อนกลับ เขาไปลับ เร้นแฝง สิ้นแข็งขืน ยิ่งช้ำชอก ตอกย้ำ สุดกล้ำกลืน ล้มทั้งยืน เปล่าเปลี่ยว..อยู่เดียวดาย อโศกน้ำ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ
|
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
