|
|
~อ้อนวอนใจ~ 
~อ้อนวอนใจ~ ~อยากล้างฤทธิ์..พิษแผลทิ้งแม่น้ำ เอาความช้ำเจียนตายฝากสายฝน ทิ้งสะบัดผัดผ่อนความร้อนรน เผื่อทุกข์ล้นเจ็บเหงา..นั้นเบาบาง~ ~จะต้องเจ็บเท่าใด..เล่าใจเอ๋ย ไฉนเลยมิรู้ตัดหรือขัดขวาง ปล่อยให้เขาเอามีดมากรีดวาง ฝากรอยสร้าง..เถือแล่เป็นแผลใจ~ ~หรือรอตรม..ลมหมดเพราะอดสู สิ้นแรงสู้เจ็บผลาญเกินทานไหว จึงค่อยเก็บเจ็บแขวนทิ้งแดนไกล เลิกสงสัยเหตุช้ำ..เชื่อน้ำตา~ ~เชื่อเถิดเจ้าเขาเมิน..ข้าเกินไหว เหนื่อยร่ำไห้แผลรักพิษหนักหนา เหมือนโดนมีดกรีดเพิ่มซ้ำเติมมา แม้นใบ้บ้า..ลืมหลงได้คงดี~ ~จงรับรู้..เถิดใจเขาไม่กลับ ล้าเกินรับสิ่งพบอยากหลบหนี ขอร้องใจไหว้วานข้ามผ่านที ให้ข้านี้สิ้นหมองมัว..เถิดหัวใจ~ อโศกน้ำ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ
|
|
วันที่: 24 พฤศจิกายน 2556 เวลา:12:41:59 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
