|
|
~ช้ำ..เพราะคำคน~  ~ช้ำ..เพราะคำคน~ ~เรียงร้อยพจน์..จรดกลอนอักษรศิลป์ กลั่นจากจินต์รันทดแสนถดถอย สานผสมอารมณ์หมองช้ำร่องรอย ถักเป็นถ้อยเศร้าหม่น..ให้ยลยิน~ ~สื่อคำบอกตอกสลัก..ช้ำหนักหนา ร้าวอุราพ่ายแพ้เจียนแดดิ้น ไยมาล้วงลวงเร้นหลอกเล่นจินต์ ให้ถวิล...ลึกล้ำแล้วร่ำลา~ ~ต้องเศร้าหมอง..ครองหม่นเพราะตนซื่อ เขลาฝึกปรือวาบหวิวหลงชิวหา มิเคยเห็นเขาเร้นหมายซ่อนสายตา เคลิ้มเชื่อว่าเชิดชู..เป็นคู่จริง~ ~เฉลยฟ้องถ่องแท้..เมื่อแพ้พ่าย!! แทบสลายเสียหลักสิ้นศักดิ์หญิง เขามิเคยคิดคบหมายซบอิง กลับขว้างทิ้ง..ถุยถ่มหลังชมเชย~ ~มอบแผลกรีด..ขีดเส้นย้ำเน้นหนัก เขาหลอกรักจำไว้นะใจเอ๋ย แค่แวะชิมลิ้มหวานแล้วผ่านเลย อย่าหมายเผยหลั่งน้ำตา..หวังปราณี~ ~คงมีแค่ตัวเรา..ที่เขลาหนัก ซื่อสัตย์รักใจสลายเขาหน่ายหนี หลงเชื่อคำพร่ำหวานมานานปี โง่เหลือที่...ชอกช้ำเพราะคำคน!!~ อโศกน้ำ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ.
|
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
มาตามอ่านกลอนไพเราะที่บล็อกนี้ครับ ผมชอบชื่นชมคนที่แต่งกลอนได้เก่งนะครับ เพราะว่าผมแต่งกลอนได้ไม่ดีเลยครับ
กลอนในบล็อกนี้อ่านแล้วได้ทั้งสัมผัสและเรื่องราวเลยครับ ผมชอบครับ
อิอิ