|
|
~ฝากช้ำ..กับผืนทราย~ 
~ฝากช้ำ..กับผืนทราย~ ทิ้งอดีต เศร้าตรม แสนขมขื่น แล้วสะอื้น ซบลง ตรงโขดหิน เฝ้าตอกย้ำ คำลา น้้ำตาริน เมื่อจบสิ้น รักหวาน ถึงกาลลา วอนเกลียวคลื่น กลืนหาย ความพ่ายแพ้ ความอ่อนแอ อย่าเหลือ เผื่อวันหน้า ลืมคำพูด อันดูดดื่ม ลืมแววตา โปรดเถิดหนา จงซัด สาดหายไป เสียงคลื่นซัด สาดโถม กระทบโสต ราวพิโรธ หวาดหวั่น สุดกลั้นไหว ดั่งรับฟ้อง ความหมองเศร้า แสนเข้าใจ แล้วร่ำไห้ แทบม้วย ไปด้วยกัน อยากจะทิ้ง ขื่นขม จมเกลียวคลื่น สิ้นแรงยืน อับโชค แสนโศกศัลย์ วอนหาดทราย ผืนกว้าง รับร่างพลัน เมื่อสิ้นฝัน ก็ขมขื่น เกินฝืนทน อโศกน้ำ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ
|
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
