อยากตัดพ้อ ต่อว่า ฟ้าดินนัก
จะให้รัก ไยวาง สิ่งขวางกั้น
ความเป็นคน บนล่าง แตกต่างกัน
แบ่งชนชั้น หยามเกียรติ เหยียดราคา
เฝ้าเลียบเคียง เมียงมอง หมายปองพี่
หากรู้ดี น้องต่ำต้อย แสนด้อยค่า
ถูกดูหมิ่น ด้วยสิ้นจาก ศักดินา
ราวกับว่า จะแปลก แตกต่างไป
วอนคนดี พี่อย่าห้าม แล้วหยามเหยียด
คิดหมิ่นเกียรติ แล้วเลือก จะเสือกไส
น้องไร้ศักดิ์ หากมีตัว และหัวใจ
ยังรักได้ หน่ายช้ำชอก ก็บอกลา
ไร้ศักดิ์ศรี แสนช้ำ ต้อยต่ำนัก
คิดจะรัก หากต่างกัน เกินฝันหา
ได้แต่หวัง ท่านพี่ มีเมตตา
โน้มลงมา แนบกิ่งลู่ จนสู่ดิน
อโศกน้ำ
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
