1 2 3 4 6 7 8 9 11 12 13 15 16 17 18 19 20 21 22 23 25 26 27 28 30 31 |
~พักใจ~ 
~พักใจ~ แสนทุกข์ทน..หม่นไหม้หัวใจเอ๋ย ไฉนเลยมิร้างลาห่างเหิน ฝืนช้ำชอก อกร้าวกลั้นก้าวเดิน เขาหมางเมินทนอยู่..อดสูไย? ลมหวีดหวิว..พลิ้วมาน้ำตาตก สะท้านอกเขาอยู่รับรู้ไหม? มีคู่แอบแนบแน่นอยู่แดนใด เคยหรือไม่มากน้อย..ซึ้งถ้อยความ ถ้อยคำเจ็บ..เหน็บเจ้าไยเขลานัก เขาเมินรักหมิ่นเกียรติซ้ำเหยียดหยาม ยังยึดมั่นกระชั้นชิดเฝ้าติดตาม คอยไถ่ถามห่วงหา..เอื้ออาทร เคยอิงแอบ..แนบชิดสนิทข้าง มาลาร้างแผลชัดลึกกัดกร่อน ดั่งแส้โบยโหยหาแสนอาวรณ์ ร้าวสะท้อนปริแตก..ราวแยกกาย เมื่อเขาเอ่ย..เผยให้ว่าไม่รัก ใจเจ็บหนักหลุดลิ่วเป็นริ้วสาย เห็นควรนักพักก่อนช้ำคลอนคลาย รอแผลหายสร้างเสริม..แรงเติมจินต์. อโศกน้ำ. ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ.
|
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
