Bloggang.com : อโศกน้ำ - ~พจีพิลาป~

~พจีพิลาป~

กำสรวลกล่าว...ร้าวรานจำหาญหัก
เมื่อทางรักรอนราเกินคว้าถึง
แม้ปีนป่ายหมายยื้อสุดมือดึง
เพียรรั้งซึ่งสายสวาท...ที่คลาดคลา

แทบบัดนี้...ชีวาตม์จวนขาดผึง
ด้วยยังซึ้งแสนรักเป็นหนักหนา
เค้นจำนรรจ์กลั้นช้ำปาดน้ำตา
เอ่ยคำลาหลบลี้...ทั้งที่ตรม

เหนื่อยแสร้งฝืน...กลืนกล้ำตอบคำถาม
เกินเคียงข้ามค่ำคืนอันขื่นขม
อดีตฉายพ่ายพบที่ซบซม
คือรอยคมของมีด...ที่กรีดทรวง

เหตุโศกา..อาภัพพังดับฝัน
เพราะตัวฉันโฉดชั่วเป็นตัวถ่วง
จึงจำจากฝากแผลพิษแดดวง
เพื่อปลดบ่วงบาปช้ำ...ปล่อยจำจอง

ลึกรู้ดี...กี่กาลจะผ่านพบ
มิอาจลบรอยเศร้าเลือนเราสอง
พิศวาสมาดเพี้ยงสิเคียงครอง
ฤดีปองเป็นหนึ่ง ณ ตรึงตรวน

พิลาป'ริน...สิ้นสูญอาดูรรัก
พลีจำหลักล่ามจิตสถิตส่วน
จงพบหมายภายหน้าที่ค่าควร
อย่าได้หวนหาถิ่น..มลทินเลย!

อโศกน้ำ
ขอบคุณภาพ อ.สุรเดช แก้วท่าไม้ จากอินเตอเนทค่ะ