~อภิวาท..สืบศาสตร์สุนทรภู่~
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ไม่เคี้ยวคดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
.
(ท่านบรมครู สุนทรภู่)
...................................
ยกถ้อยถัก...อักษรสุนทรภู่
บรมครูขับขานบันดาลผล
ตัวอย่างพ้องก้องถิ่นทั่วยินยล
ทั้งท่วมท้นศิษย์สู่...เทิดบูชา
ต้นแบบวาง...ทางกลอนสุนทรพจน์
ท่านจารจดล้ำลึกให้ศึกษา
จึงหมายถักสักการะอักษรา
เพื่อวันทาเทียบเถิน...อัญเชิญครู
ล้ำเลิศนัก....ศักดิ์ศรีกวีโลก
ทั้งกลอนโศก สุข หวาน สราญหู
ประดิษฐ์สรรค์บรรเจิดควรเชิดชู
เพื่อคงอยู่สืบศิลป์...กวินไทย
บรรจงร้อย...ถ้อยพจีชุลีบท
กราบประณตน้อมจิตลิขิตไข
วางคำถักอักขระเจียระไน
ด้วยหัวใจอภิวาท...ค้อมศาสตร์จินต์
จักเพียรสาน...กานท์โคลงสื่อโยงสร้าง
ตามแนวทางเทิดทูนมิสูญสิ้น
สืบประสงค์ทรงค่าคู่ธานินทร์
ให้คำศิลป์เสนาะโข....ก้องโลกา
อโศกน้ำ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต
**บทสอง วรรคสามเป็นการชิงสัมผัสนะคะ ตั้งใจใช้คำแต่ไม่สมควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างค่ะ
แม่บุญอ่านกลอนของท่านตอนช่วงชั้นมัธยมหลายเล่ม ช่วงนั้นจำได้ว่า ครูให้แต่งกลอนกันในห้องเรียนด้วย แต่แม่บุญหาคำเพราะๆ มาใช้ไม่ค่อยถนัด เพราะจริงๆ แล้วภาษาไทยมีคำที่มีความหมายคล้ายกัน และไพเราะมากมาย มันนึกไม่ออกค่ะ เลยแต่งแบบแนวบ้านนอกๆ ทื่อๆ ไปงั้นแหละ ขำตัวเองเหมือนกัน
ขอนอบน้อมครูกลอนสุนทรภู่
บรมครูผู้ขับขานงานขีดเขียน
ขับลำนำกลอน กาพย์ ด้วยพากเพียร
ให้เป็นเยี่ยง แบบอย่างงานชั้นครู
ขอยกย่องผู้สืบทอดถอดความคิด
เป็นลิขิตลำนำมาเสนอ
สืบทอดสานกลอน กาพย์ ช่วยเชิดชู
ให้โลกรู้มรดกล้ำค้ำชาติไทย