~บื้อ!~
มโนหวาน...ผ่านหลายฉานฉายชัด
ปฏิพัทธิ์พาจิตให้คิดหวง
กว่ารู้ตนผลผลักเกินทักท้วง
ใจทั้งดวงประจักษ์...หลงรักแล้ว
ทำเกลื่อนกลบ...ทบทวนใจส่วนลึก
สบรู้สึกซึ้งแทรกซ่านแตกแถว
ไปมิรอดจอดจองมิต้องแจว
จะกินแห้วไหมนั่น...หวาดหวั่นจัง
พ่อหน้ามน...คนอะไรขัดใจนัก
เอื้อนเอ่ยทักทีไรเหมือนใบ้สั่ง
อยากตะคอกกรอกสู่ใส่หูฟัง
ให้เสียงดังว่าตาบื้อ....อย่าซื่อนัก!
แต่จำฝืน....ขืนขัดอึดอัดยิ่ง
ด้วยเป็นหญิงจริตต้องคิดหนัก
ให้สำแดงแจ้งหมายเขินตายชัก
จึงอึกอักอิดออด...ตลอดมา
ถามหน่อยเถอะ....เจอะเห็นที่เป็นอยู่
มิแจ้งรู้หรือมีสื่อทีท่า?
ยียวนแกล้งแสร้งเสทุกเวลา
กวนบาทาบ๊องนั่น...น่ะชั้นครู
ใจละเหี่ย...เสียศูนย์แล้วทูนหัว
อย่าเล่นตัวให้นานโปรดขานสู่
สาวหมายเรียงเคียงคิดพินิจดู
หรือจักอยู่โยงเหย้า....เลือกเฝ้าคาน?
อโศกน้ำ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
โหวตงานเขียนให้แล้วนะคะ