|
|
~เศษดิน~  ~เศษดิน~ เพราะตัวฉัน ต่ำต้อย จนด้อยค่า หากโน้มมา หวั่นมี คนติฉิน คงทบทวน มิควรค่า ให้ราคิน แค่ก้อนดิน คิดเผลอ เผยอตน แค่เศษกรวด ร่วนช้ำ ดูต่ำต้อย ก็เลยปล่อย ซานซม กลางลมฝน แค่ฝุ่นปลิว ลิ่วล้ำ ตามลมบน แล้วล่องหน ลับหาย ตามสายลม ฉันคงเหมือน เศษดิน ที่สิ้นค่า ใช้หางตา พิเคราะห์ ไม่เหมาะสม มิควรคิด เคียงคู่ ชู้ชื่นชม เลยทับถม ให้ท้อ แล้วขอลา เธอคงเห็น ฉันเป็น แค่เช่นนี้ แต่ฉันมี หัวใจ แม้ไร้ค่า เฝ้าแน่นหนัก รักเธอ เสมอมา แม้สายตา ขีดเขต แค่เศษดิน อโศกน้ำ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต
|
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
