|
|
~กาหลง..หงษ์ทอง~  ~กาหลง..หงษ์ทอง~
เจ้าพลัดสรวง ร่วงลง หรือหงษ์ฟ้า
ไยสายตา อ่อนแสง ดูแรงสิ้น
หรือหลงแคว้น ว่าแดนขม คือพรหมมินทร์
เห็นผืนดิน กันดาร เป็นบ้านงาม.
หรือพลัดหลง ตกบ่วง จากสรวงไหน
ดูเจ้าไซร้ อ่อนล้า อีกาถาม
ครั้นร้องทัก ซักไซ้ ก็ได้ความ
โดนเขาหยาม พลัดแคว้น จากแดนดง
เมื่อเจ้าหงษ์ หลงถิ่น ดูสิ้นท่า
ตัวอีกา ก็โอบอุ้ม แสนลุ่มหลง
ถนอมเจ้า หลงเย้ายวน นวลอนงค์
ดูแลหงษ์ ด้วยรัก ใจภักดิ์ดี
อันตัวหงษ์ นั้นหรือ ก็คือหงษ์
แม้นพลัดหลง ตระกูลชาติ มิอาจหนี
เมื่อเข้มแข็ง มีแรงขืน คืนคีรี
ก็บินลี้ ให้ช้ำ ไร้คำลา!
เขาเป็นหงษ์ หลงแคว้น จากแดนสรวง
หายช้ำทรวง ก็หายลับ กลับเวหา
นกตัวดำ ต่ำต้อย ด้อยราคา
แค่อีกา ไยหลง? หมายหงษ์ทอง!
อโศกน้ำ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ
|
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
