~ตายทั้งเป็น~
~สายฝนโปรย..โรยรินไอดินอุ่น
จิตหวนครุ่นคิดถามถึงความหลัง
เรื่องราวรักหักเหร้าวเพพัง
ที่กลบฝังอดีตซึ้ง..ก้นบึ้งใจ~
~ยามหมองหม่นฝนโปรย..ยิ่งโหยหา
ร้าวอุราเกินกลั้นแสนหวั่นไหว
คนรักเอ๋ยเคยข้างลาร้างไกล
พลันร่ำไห้..ถวิลครุ่นกลิ่นกรุ่นกาย~
~เคยหลับไหล..ใกล้ชิดสนิทแนบ
เฝ้าอิงแอบกลับเลือนลับเลื่อนหาย
แสนกลับกลอกยอกย้อนรักคลอนคลาย
เจียนสลายอกเอ๋ย...เขาเอ่ยลา~
~ก้อนสะอื้นฝืนไว้...ดุจไฟผ่าน
เผาไหม้ผลาญด้วยบ่วงรักห่วงหา
ครวญข้ามคืนกลืนกล้ำจมน้ำตา
ราวโดนฆ่า...แล้วฝังตายทั้งเป็น!!~
อโศกน้ำ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ.
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
vote ให้ด้วย