|
|
~อ้อนไผ่~ 
~อ้อนไผ่~ ฝนพร่างพรม ลมพริ้ว ล้อทิวไผ่ กิ่งโยกไหว เล่นริ้ว รับทิวสน เห็นยอดไผ่ ไหวเอน คล้ายเร้นตน แสนซุกซน ซ่อนยอด ตลอดแนว ยามลมไหว ไผ่เร้น ยอดเอนลู่ มิต้านสู้ แสนแปลก ไม่แตกแถว ไยเจ้ารู้ อยู่เป็น เช่นเห็นแวว ดั่งรู้แกว แข็งนัก จะหักกลาง ฉันก็ใคร่ ไหวเอน เช่นยอดไผ่ แต่ไฉน รอยมีด ยังกรีดขวาง แรงสับสน หนหลัง ยังจับวาง ดั่งสิงร่าง แน่นไว้ อยู่ในกาย เมื่อกิ่งไผ่ ไหวปลิว เล่นทิวสน ฝากแฝงตน พลิ้วเล่น เผื่อเร้นหาย ช่วยซ่อนช้ำ ด้วยลำไผ่ อย่าได้คลาย ให้สลาย สิ้นแล้ว ตามแนวทิว. อโศกน้ำ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ.
|
|
ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [
