~ไร้ปีก~
เจ้านกไซร้..วัยอ่อนหัดร่อนปีก
มิรู้หลีกหลบมารภัยพรานล่า
ถูกศรร้ายหมายมุ่งยิงพุ่งมา
ร่วงเวหายากขืน..สู่พื้นดิน
เจ็บเผาผลาญ..ซานซมหนีขมขื่น
กางปีกฝืนลมไซร้ยังไม่สิ้น
ร้องโอดโอยโหยแห้งไร้แรงบิน
กัดฟันดิ้นหลบลี้..เพื่อหนีตาย
คงเช่นฉัน..วันนี้โดนลี้รัก
ยังเจ็บหนักอาดูรสิ่งสูญหาย
จำต้องอยู่สู้ฝืนหวังคืนคลาย
ฝันแม้นหมายหมดสิ้น..ร้าวภินท์พัง
เหลือเพียงรอย..ถ้อยคำเคยพร่ำพรอด
อุ่นอ้อมกอดหวิวหวามแห่งความหลัง
เพลงเคยให้ไพเราะเสนาะฟัง
กลับต้องหลั่งน้ำตา..ไว้อาลัย
ทุกกาลล่วง..ช่วงยามเหมือนตามกรีด
รอยอดีตรุกรานเผาผลาญไหม้
แผลรักเฉือนเลือดรินจวนสิ้นใจ
มิต่างไซร้นกพ่าย..ศรนายพราน.
อโศกน้ำ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ.