อรุณสวัสดิ์ค่ะ

เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ
อ่านแล้วนึกถึงเรื่อง บ่วงบรรจถรณ์ ที่มาช่าเล่นเลย

ตัวตนในโลกออนไลน์ มีทั้งจริงแลไม่จริง
ต้องใช้วิจารณญาณ

แต่ ณ บ้านนี้สัมผัสได้ว่ามิตรภาพมีให้เสมอ

ฝนตกค่ะ เลยได้แวะเวียนมาอ่านงานเขียนก่อนไปทำงาน

มีความสุขกับการทำงานนะคะ คุณแอม

ผมเดาๆเอาว่าน่าจะประมาณ 10 คนครับ
ที่ไปในงาน
แต่ไม่เปิดเผยตัว

ส่วนใหญ่ก่อนเซ็นผมถามก่อนเลยว่า

"ขอโทษนะครับ ใช้ล็อกอินว่าอะไรครับ" 5555


แต่ส่วนใหญ่คุ้นหน้า
เพระาผมจำหน้าได้จากรูปในบล้อกครับ

^
^^
^^^

แล้วกระต่ายตัวนั้น
มานั่งปิดเอวร้องไห้อารายอะ

เปิดกางไว้ เข้าคิวเม้นท์
พี่เค้าเรียกไวๆๆๆๆ
เอาเป็นว่าทักทายกันก่อนละกันเด้อ
อ่านไม่ทันอะ.....

คุณแอมอรคร๊า...

เขียนได้เข้าใจง่ายดีค่ะ
ไม่ลึกลับซับซ้อนให้ต้องคิดให้ปวดหมองจนหัวคิ้วขมวดปม (^ '' ^)

อ่านไปเรื่อยๆ ได้บรรยากาศท้องทุ่งที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสี ตระกร้าอาหาร การปิคนิค ความโรแมนติกและเสียงหัวเราะกระจุ๋งกระจื๋ง กระจุ๊กกระจิ๊ก และจุ๊กกรู๊ๆๆๆๆ 555

ถึงจะมีภาพของหญิงชราจากห้องไอซี๊ยููเข้ามาแว้บๆๆๆๆ
แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ต้องเศร้าสร้อยเสียจนหมดบรรยากาศของความโรแมนติค (^___^)


คะแนนเต็มร้อย...
.

.


.

.

เอาไปสองร้อยกับสิบสองล้านจุ๊บจ้า อิ อิ


ไปก่อนน๊า
คิดถึงๆๆๆๆค่า

หุหุหุ


ผมก็ขรึมมากกกว่าฮานะครับพี่แอม
ตัวจริง
ก็เป็นเหมือนรูปที่ถ่ายในบล็อก

ไมไ่ด้ฮาทุก 28 วินาที

แต่ชอบนั่งคิดอะไรเงียบๆตลอดเวลาครับ

- เนื้อเรื่อง -
ไม่ปรากฏที่มาที่ไปเท่าไหร่
เหมือนการเลื่อนลอยของความคิดหรือความฝัน
ที่มักมีตรงโน้นตรงนี้ผ่านเข้ามาแบบไม่ต่อเนื่อง
มีการสร้างประเด็นให้ติดตาม แต่กลับหายไปโดยไม่มีบทสรุป
ถ้าการสร้างความสัมพันธ์ของแต่ละเหตุการณ์
รองรับด้วยการเชื่อมโยงอย่างมีเหตุผล
จะทำให้เข้าใจง่ายขึ้นครับ

- ความสละสลวยของภาษา -
เกลาได้อีกหน่อยครับ เอาให้แบบอ่านแล้วไม่สะดุดเลยจะสวยมาก

- ตัวสะกด -
สัมผัสควมอบอุ่น
นี่สาคืนละ
คำว่า "มั้ย" ใช้ไม้โท

- เกี่ยวกับประเด็นของเรื่องโดยส่วนตัว -
ผมว่าโลกจริงกับโลกในเน็ทผมเหมือนกันนะ
พอดีว่ามีคนรู้จักผมตัวจริงอยู่เยอะ (รวมทั้งพ่อแม่ผมด้วยหละ )
ผมเลยจะบ่นบ้าพร่ำเพ้อมากนักไม่ได้ 555+
แต่ผมอาจไม่ได้แสดงตัวตนให้เห็นในทุกแง่มุม
ซึ่งไม่ต่างอะไรกับความจริงที่เราคงต้องการมีมุมที่เป็นส่วนตัวบ้าง
แต่สำหรับความคิดอ่าน การมองโลก ความสนใจ และ ทัศนคติในเรื่องต่างๆ
มันคงถูกถ่ายทอดออกมาจากตัวจริงของผมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
และผมก็ไม่รู้ว่าจะเสียเวลาสร้างแคแรกเตอร์ที่แตกต่างในโลกเสมือนไปเพื่ออะไร

อ่านแล้ว...เหอๆ นึกคำไม่ออก
ขอไปคิดซักสามสี่รอบก่อนนะคะ ม่ายช่ายยยย

วันนี้ฝนตก เย็นชะมัดเลยพี่แอม
แล้วลุงข้างบนมานั่งน้ำตาไหลพรากทำไมกันละเนี่ย
มะเข้าจายยยย เนอะๆ พี่มัดฉา พี่เปิ้ล พี่แอม

ทุกครั้งที่จะเขียนหนังสือ
ต้องมีการตั้งคอนเซ็ปส์ที่เราจะเขียนก่อนครับ
เพื่อไม่ให้เรื่องมันสะเปะสะปะ เตลิดไปไกล
เอาอย่างนี้ดีกว่าครับ ยังไงแอดมาคุยเอ็มกันก็ได้คับคุณแอมอร สะดวกดี
cyclop77@hotmail.com

ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ


แอมอร

แวะมาทักทายพี่แอมอร วันนี้สบายดีไหม ยังอบซาวหน้าเหมือนกันรึเปล่า

555 คืนนี้ก็ฝันหวานแล้วกันนะจ๊ะ

แวะมาหาก่อนจากไป
ไม่ได้ไปไหนแค่จะไปหาอะไรใส่พุง
แล้วก็คงอาบน้ำนอนไปเลย

แวบเข้ามาดู แล้วก็คิดถึงตัวเอง แต่งเรื่องเขียนเรื่องได้ ตามใจฉันมากมาย ถึงจะมีวางเนื้อเรื่องไว้แล้ว สุดท้ายก็แก้ไปแก้มาตามแต่เวลาจะเหลืออยู่ดี

วิจารณ์ไม่ถูก รู้แต่ว่าบทความนี้ อ่านจบ
แน่นอนว่า มีหลายๆบทความที่อ่านผ่านๆ เพราะมันไม่สะดุดใจ

^^ ว่าจะพิมพ์เรื่องความจริง ความฝัน และโลกอินเตอร์เนท แต่พิมพ์เสร็จก็ลบทิ้งฮาๆ คุณแอมอรคงจะรู้จักมันดีอยู่แล้วเนอะ อิอิ

ฝันดีนะคร้าบ

พี่แอมสวัสดีค่ะ

กว่าจะเข้ามาแต่ละบล็อกได้ อืดอีกแล้ว
สามทุ่มกว่าทีไร พาลกันล่มในบล็อกเป็นแถว

งานนี้จริงอย่างพี่ว่า คือหนังสือเยอะ อยากดูเล่มไหนก็ได้
และที่สำคัญ ไปคนเดียวนี้แจ่มเชียวค่ะ...หยุดดูไม่ต้องเกรงใจใคร

ของเก่าที่ห้องยังอ่านไม่หมดเลยพี่

ตอนนี้ส่งสายสืบ (ต้นน้ำ พจ) ไปสืบมาแล้วว่าหนังสือวางแผง
แถวสำนักพิมพ์ไหน อยากไปหามาอ่านเหมือนกันค่ะ
ถ้าไปซื้อที่ห้าง เอ๋จะหาไม่ค่อยเจอค่ะพี่

พี่เขียนงานแบบนี้ก็ดีน่ะค่ะ...อ่านแล้วรู้สึกดี


พี่แอม เขียนเก่งค่ะ...ตั้งแต่ที่เริ่มรู้จักพี่แล้ว
อ่านงานเขียนของพี่แล้ว ขำเองทุกที อารมณ์ขันพี่แอมเยอะ

ตามประสบการณ์ที่สั่งสม...

แต่ถ้ามันฝันดี ก้ออยากให้มันเป้นจริงนะคะคุณแอม โดยเฉพาะถ้าฝันเห็นหนุ่มหล่อล่ำอ่ะคร่า..คริคริ

ฝันดีนะคร้า

ขอบคุณนะคะ ที่มาให้กำลังใจ
เขียนเรื่อยเปื่อยไม่มีพล๊อตเรื่อง
ไม่ได้วางคอนเซ็ป ตามอารมณ์พาไปค่ะ
เลยจะออกสะเปะสะปะ

อยากฟังความคิดเห็นคนอ่านดูมั่ง
จริงๆอยากฟังคำวิจารย์ เพื่อพัฒนาจิตวิญญานตนเอง

คำชมมันทำให้ฟู คำติทำให้แฟบเป็นไงอยากรู้
ตามดูใจตนเอง ของแถมคือผลงานที่ออกมาครั้งใหม่
จะได้มีอะไรๆให้มาปรับปรุง

ไปอาบน้ำทำงานก่องนะ



แอมอร

สังเวียนคน

ตอน 17. สัญญาลูกผู้ชาย

(ตอนจบ)



และแล้ว เรื่องราวก็ดำเนินมาถึงฉากสุดท้ายครับ

เรื่องนี้จะลงเอยกันอย่างไร? ไอ้ตงจะได้พยอมเป็นเมียหรือไม่?

เชิญติดตามได้ครับ....

สวัสดียามเช้าครับพี่แอม

สำหรับฟี่นะคะ งานเขียนคุณแอมทำให้รู้สึก และเห็นภาพได้ชัดเจนทีเดียว

ไม่ถึงกับสุข หรือ เศร้า แต่เป็นการรำพึง ที่ให้อารมณ์เบา ๆ บาง ๆ ของตัวนำเรื่องดีค่ะ อ่านสบาย ^^


..

ปล. ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดให้ที่บ้านนะคะคุณแอม

อืม อ่านแล้วถามตัวเองว่าเป็นยังไง
..............
งานของพี่เหมือนจะสุข แต่มันก็ไม่ใช่ของจริง
มุมความเป็นจริงเธอกำลังจะตาย เศร้านิดหน่อ
เรื่องราวที่มีสองอารมณ์ปนๆกันไป
ถ้ามันเป็นการเริ่มต้นจริงๆ นับว่าพี่เป็นคนที่มีจินตนาการที่ละมุนละไมทีเดียว

โห...ตื่นเช้าจัง 555 หกโมง ยังนอนอืดอยู่เลยค่ะ อ่า พี่แอมอร เรียกแพร ก็ได้ค่ะ หนูชื่อแพร
(-*- หนูเลยนะเนี่ย) 555 Have a nice day นะค่ะ

ค่ะปิดเทอม แล้วพี่เอมอร อายุเท่าไหร่เหรอจ๊ะ... ทานข้าวเที่ยงด้วยนะ

พี่แอม ดอกพุทรักษา
ก็แปลว่าพระพุทธจะได้คุ้มครองไงคะ
ด้วยความห่วงใยไง อิอิ

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ
เย็นนี้สิมาเม้าท์ใหม่ จะยังอยู่กันรึป่าวคะเนี่ย

ผมว่าเป็นเรื่องสั้นที่ลื่นไหล อ่านง่าย ภาษาสวย เรื่องราวสั้นกระชับและตูเป็นตัวตนของพี่ดีครับ

ผมชอบอ่ะ อยากให้คงความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองไว้ครับ เพราะผมอ่านงานเขียนพี่แล้วจะนึกออกเลยว่าพี่แอมเป็นคนเขียน ด้วยทั้งการใช้คำและอารมณ์ต่างๆ ชอบครับ

หวัดดีจ๊ะ
หายดีแล้ว จิบน้ำอุ่น ๆ พักผ่อนเยอะ ๆ ไม่ต้องใช้ยาจริง ๆ
เรื่องของเรื่อง ก่อนหน้านั้น รู้สึกเจ็บคอก่อนแล้ว
กินยาแก้อับเสบดักไปหลายมื้อ ก็รู้สึกดีขึ้น ไม่เจ็บคอแล้วก็เลยลืม
คิดได้อีกที คราวนี้เจ็บหนักเลย บวม แดง เป็นไข้ สุดท้ายแตกเป็นหนอง
เลยกินยาชุดใหญ่เลย ทั้งพารา แก้อักเสบ คงกินเยอะไป ผื่นขึ้นที่มือ
คราวนี้เลยหยุดยาทุกชนิดเลย ปล่อยม่างเป็นไปตามสบายเลย
อยากเป็นไข้อ่ะเป็น หนาวทนไม่ไหวจริง ๆ พาราสองเม็ด
อยากเจ็บคอ ปล่อยมันเจ็บไป กินน้ำอุ่น กลั้วน้ำเกลือ
ไปทำงานทุกวัน จันทร์ ถึง พุธ ก็ลากสังขารไปงั้นแหล่ะ
จนเช้าวันนี้ค่อยดีขึ้นแล้ว หายแล้ว แต่ปวดหัวอยู่
วันนี้กับพรุ่งนี้เราลางานอ่ะ บังเอิญลาพฤหัส ศุกร์ไว้แล้ว
สามวันแรกเลยลาป่วยไม่ได้ ติดที่พี่อีกคนลาด้วย เลยต้องไปนั่งหนาวอยู่หน้าเคาท์เตอร์

ตอนนี้โอเคแล้วจ้า .. เข้ามาแจ้งข่าวยาวดีจัง เอิ๊กกกส์

............. ....

ส่วนเรื่องราวที่ได้อ่าน นั่งอ่านอยู่สองสามรอบ
รอบแรกผ่าน ๆ แล้วกลับมาอ่านอีกรอบ

ภาษาสละสลวยใช้ได้ งานลื่นไหลดี อ่านแล้วเห็นภาพ
ส่วนเนื้อเรื่อง ก็จับประเด็นได้ประมาณ ความฝันกับความจริง
แต่ตอนเปิดเรื่อง นึกว่าเป็นหญิงสาว ที่ชีวิตจริงไม่มีความสุข แล้วมีความสุขในฝัน ซะอีก
แต่ไหงพอเข้าไปอยู่ในฝันแล้ว กลับกลายเป็นคุณยายในห้องไอซียูซะได้
ตกลงคุณยายฝันใช่ไหมเนี่ย
แล้วก็โยงมาถึงอีกภาค ที่พูดถึงโลกความจริงกับโลกไซเบอร์
โยงเรื่อง ได้ดี เปรียบเทียบเห็นภาพชัด
เหมือนนั่งอยู่ในใจเขียนเลยนะเนี่ย ช่วงแถว ๆ เม้นท์ ๆ อ่ะ อิอิ
ภาพรวม ออกมาดี อ่านได้ลื่นไหล สรุปใจความสุดท้ายได้
ขอเป็นคนในฝันนี่แหล่ะ ใช่ป่ะ 555

พี่แอม เป็นคนที่มีจินตนาการนะค่ะ เก่งเรื่องใช้ภาษา ชอบที่ใช้คำง่าย ๆ แต่เป็นประโยคลึกซึ้งได้อ่ะ
ใช้ภาษาได้สวย อืม ๆ แค่นี้แหล่ะ แฮ่ะ ๆ

สองพี

ปล. คิดถึงจังเลย

....หิวมะ..??

^
^
^
ขอบคุณนะ ที่แวะมาให้กำลังใจ
พอหายก็มาเม้นท์ซะยาวจนหายคิดถึง

มันไหลพร่างพรูมาตอนตีห้า
เลยไม่ได้พล๊อตเรื่องอะไร คนแก่ม่างคิดว่าตัวเองยังสาว

หาเรื่องให้หายจากอาการปางตายบนเตียง
เรียกว่าแก่แต่หัวใจยังพริ้วมั๊ง
รายละเอียดน้อย

มันมายังกะฉากหนัง
ตัดไปตัดมา คล้ายสตอรี่บอร์ด
ลืมนึกถึงคนอ่านว่าจะงง

คงต้องปรับปรุงอีกเยอะ
แต่รู้ว่าตะเองเข้าใจ คนม่างมีจิ้นเหมือนกัน
ถ้าภาระน้อยกว่านี้ ว่าจะชวนไปสมัครเรียน
มีหนังสือเขาต้องการทีมงาน
แต่ต้องส่งงานไปให้เขาดูก่อน
เขารับถึงไปอบรมได้ น่าสนุกอีกแล้ว

เป็ดแท้ๆคู่กะเธอ แต่เธอเอาถ่าน
ชั้นน่ะความรู้สะเปะสะปะ ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน

แต่ทำไปงั้น แค่ทำให้ชีวิตมันมีอะไร
ไม่ใช่แค่อยู่รอวันตายไปวันวัน
ไม่ได้เครียดอะไร อยากบ่นให้เธอฟัง
คิดดังไปหน่อย อิ อิ

.
.
.
.
.

ยัยอ๋อ ชั้นหิวรู้ป่ะ ถามได้ อิ อิ



แอมอร

สวัสดีค่ะ...อยากให้แวะไปบ่อยๆ ด้วยซ้ำ

บ้านนี้เพื่อนเยอะกว่าตั้งแยะเลย

มาราตรีสวัสดิ์ด้วยนะคะ...ฝันดีค่ะ

นางฟ้าอ่านตอนแรกเหมือนอ่านนิยาย แต่ในใจนึกอยู่ว่า คุณแอมอร เขียนถึงใครอีกแน่เลย

อ่านลงมาเรื่อย ๆ อ๋อ...นิยายจริง ๆด้วย

เขียนใช้ได้เลยนะคะ

นางฟ้าชอบอ่านนิยาย ตอนเด็ก ๆแอบไปเช่าหนังสือนิยายมาอ่านตลอด
โดนพ่อตีก็หลายครั้ง เพราะอ่านแต่นิยาย

2-3 วันก่อน ขับรถกลับบ้าน จู่ๆ ก็นึกถึงคุณแอมขึ้นมา... ไม่รู้ว่าเวลาเดียวกันรึเปล่า ^^...

พิมพ์ 2 บรรทัดแรกไว้แต่เช้า
วันนี้งานยุ่งจริงๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่นะครับ ^^"

ผมเข้ามาอ่านอย่างเดียว เพื่อรับทราบความนึกคิด หรือจินตนาการของผู้เขียน
ไม่มีคำวิจารณ์เพราะเวลามันผ่านไปนานแล้ว
และผมก็ไม่มีความสามารถที่จะ วิจารณหรือให้ความเห็นอย่างไรได้
เพราะตนเองก็เขียนหนังสือตามความรู้สึกที่อยากจะเขียนเท่านั้น
ไม่ได้เขียนเพื่อเอารางวัลจากใคร ครับ.