กาละ ตอนที่ 11

แล้วเธอก็จ้องหน้ามาที่ผม จนขนลุกซู่ และเปล่งวาจาอันหนวกหูออกมาว่า

“ไม่ได้...! คุณต้องจ่ายฉันมาวันนี้ด้วย ไม่งั้นฉันจะแจ้งความ”
ในใจ...เอาไงดีวะนี่ ....เออนึกออกแล้ว เอางี้ดีกว่า

“คืออย่างนี้นะครับ คือตอนนี้ผมไม่มีเงินสดนะครับ”
ในใจ...จริงๆ ตอนไหนๆ ก็ไม่มี กรรมมาเยือนแล้วเรา

“แต่ผมมีงานเพิ่งไปรับมาใหม่เขากำลังหานางแบบ ไปเป็น พรีเซ็นเตอร์น้ำหอมครับ”

“แล้วยังไงค่ะ”

“คือผมจะจ้างคุณไง ค่าจ้าง 50,000 บาท สนใจรึเปล่า”

“50,000 บาท ก็น่าสนใจนะ แล้วทำอะไรบ้างหละ”

“ก็แค่โพสท่าไม่กี่ท่าครับ แล้วก็รับเงิน งานง่ายๆครับ แต่มีข้อแม้นะ ผมต้องหักค่านายหน้า 25,000บาทถ้าคุณตกลงผมก็ ตกลงครับ”
ในใจ...เอาตัวรอดไปก่อน แล้วค่อยไปแก้ปัญหาทีหลัง เรานี่มันอัจฉริยะจริงๆเลยวะ

“ก็น่าสนใจนะ ก็คือฉันได้เต็มๆ ใช่ปะ 50,000 บาท เพราะคุณต้องใช้หนี้ฉัน 25,000บาท”

“ครับ...”
ในใจ...เศร้าวะ...แล้วถ้าลูกค้ามันไม่จ้างจะทำไงดีวะนี่ สงสัยชะตาขาดแน่เลย

“ตกลง ฉันรับข้อเสนอ เพราะไม่ใช่เรื่องเงินหรอกนะ แต่จริงๆแล้วฉันเคยฝันอยากจะเป็นนางแบบมานานแล้ว แถมได้เงินด้วย น่าสนใจดีออก ที่พูดมานี่ไม่ได้หลอกฉันนะ ถ้าโกหกหละก็ ฉันไม่ไว้ชีวิตแน่”

หายใจไม่ค่อยทั่วท้องเลยหวะ เหมือนจะเป็นลม

“ผมพูดคำไหนคำนั้นครับ ว่าแต่ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย”

“แล้วฉันให้นามบัตรไปทำไมไม่รู้จักดูหละค่ะ”

เออ...จริงวะ แล้วนามบัตรเอาไปทิ้งที่ไหนแล้ววะนี่

“คือผมอยากฟังชื่อคุณ ออกจากปากสวยๆ ของคุณครับ”

“ทำมาเป็นปากหวาน ฉันชื่อ กาละ ค่ะ”

“ได้ครับคุณกาละ งั้นก็เรียกผมว่า นนท์ แล้วกันนะครับ”

“งั้น กาละกลับก่อนแล้วกันนะ ไว้เจอกันนะค่ะ”

“ครับ ไว้เจอกันครับ”

ในใจ...ถ้าไม่ต้องเจอะเจอกันอีกเลยจะดีมาก เอ...แต่ทำไมชื่อกาละ ฟังแล้วมีความรู้สึกคุ้นเคยยังไงก็ไม่รู้สิ มันมีความรู้สึกดีใจมากๆ เหมือนได้เจอคนที่อยากเจอ แต่ไม่ได้เจอกันมานานมากๆ

เฮ้อ...เหนื่อยจังเลยวันนี้ กลับบ้าน นอน และก็นอนน่าจะดีที่สุด วันนี้ได้มองหน้าเธอใกล้ๆ แล้ว หัวใจแทบจะละลายไปกับความสวย และขาว ไม่อยากจะคิดเลยหวะ แฮ่ แฮ่...กลับดีกว่า

ณ เวลา 4 ทุ่ม ผมก็มาถึงร้านข้าวที่ หรูหราที่สุดในแถบนี้ แถมยังมีแม่ครัว พันธ์หายากซะด้วยสิ

“ป้าหยิก ข้าวไข่เจียว 1 จาน”

วันนี้กินแค่นี้พอ ใช้เงินเกินงบ... เมื่อไหร่จะรวยกะเขาบ้างวะ พอมานั่งที่ร้านป้าทำให้นึกถึงเด็กที่เจอเมื่อคืนนั้น ลองถามป้าหยิกดูดีกว่า เผื่อป้าแกจะรู้จัก เห็นแกรู้ไปซะทุกเรื่องเลย

“ป้าๆ เห็นใครหน้าตาแปลกๆ เข้ามาที่ตึกเราบ้างรึเปล่าครับ”

“ก็มีแกนี่แหละ หน้าแปลกสุดแล้ว”
ในใจ...สงสัยป้าแกไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ

“คือ ห้องผมมันเหมือนโดนขโมยเข้าห้อง แต่แปลกที่ไม่มีของหายนี่สิ แล้วมันก็ไม่มีรอยงัดด้วย”

“คิดมากไปรึเปล่า ถ้าเป็นขโมยจริงมัน คงไม่เข้าห้องแกหรอก เข้าไปก็ไม่มีอะไรให้ขโมย ไปเข้าห้องคนอื่นดีกว่า”
ในใจ...เตะคนแก่ตายนี่ต้องจ่ายค่าปรับเท่าไหร่วะ

หลังจากอิ่มหนำ สำราญกับข้าวไข่เจียวแสนอร่อย และถูกแล้ว ผมก็เรียกพนักงานมาเช็คบิล

“ป้าเก็บตัง....เท่าไหร่ครับป้า”

“ยี่สิบ ...”

“ป้า...ป้าว่าคอนโดนี้มันแปลกๆไหมครับ ผมชอบได้ยินเสียงเด็กวิ่งเล่น ตอนกลางคืนบ่อยๆ หรือใครย้ายเข้ามาใหม่รึเปล่าป้า”

“คอนโดนี้มันไม่ค่อยมีเด็กนะ แล้วชั้นที่แกอยู่ยิ่งไม่มีเลย จะมีก็ชั้นล่างๆ”

“แต่เมื่อวานผมเห็น เด็กผู้หญิง วิ่งผ่านหน้าห้องผม น่าจะประมาณ 3 ขวบ ขาวๆ ผิวพรรณดี น่ารักดี ป้าเคยเห็นรึเปล่า”

“เด็กที่นี่มันมีแต่ดำๆ หน้าตาขี้เหล่ๆ ป้ายังไม่เห็นมีใครน่ารักซักคน”

“ช่างมันเถอะป้า ผมไปนอนดีกว่า...แล้วป้าอย่างเพิ่งรีบตายซะหละ”

“ปากเสียเหมือนเดิมนะแก”

เมื่อผมก้าวเท้าเข้าไปในห้อง ผมได้ยินเสียง เหมือนน้ำไหล แต่จริงๆ มันเหมือนเสียงเด็กเล่นน้ำมากกว่า

ผมค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆ ไปในห้องน้ำอันมืดสนิท และ อับชื้น มันมีแสงเงาดูเหมือนคนยืนอยู่ ใจผมเริ่มเต้นไม่คงที่ มันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ อะไรจะเกิดกับผมก็ไม่รู้ และแล้วก็....

เฮ้ย...ลืมปิดน้ำได้ไงวะ ผ้าเช็คตัวก็ลืมเอาไปตาก กางเกงนอนดันไปคลุมบนหัวก๊อกน้ำ มิน่าเสียงมันดังแซะๆ สงสัยเมื่อเช้าจะตกใจเสียงโทรศัพท์ เลยลืมทุกอย่าง

แล้วเดือนนี้ค่าน้ำไม่เป็นแสนเลยเหรอวะนี่ แต่ว่าเราไม่เคยลืมขนาดนี้นี่หว่า
คิดแล้วกลุ้ม แล้วจะเอาไงดีกับคุณกาละแสนสวยของผมดี มีประกันก็กลัวเสียประวัติ

อยากจะบ้าตายทำไมเรื่องมันถึงวุ่นวายอย่างนี้ว้า รถเราเองก็ยังตูดบี้อยู่เลย เฮ้อ...ให้มันได้อย่างนี้สิวะชีวิตเรา

และแล้วเช้าของวันใหม่ก็มาถึง

วันนี้...ไปเช้ากว่าเดิมน่าจะดี เผื่อ เจ้านายจะขึ้นเงินเดือนให้บ้าง ตื่นเช้ามากๆ นี่มันก็สดชื่นดีเหมือนกัน ที่ ออฟฟิต มันจะตกใจกันรึเปล่าวะเนี่ย

แต่ก่อนอื่นไปหารับประทานอาหารเช้าที่ภัตตาคารที่แสนจะอลังการ น่าจะไม่เลว

“สวัสดีครับ ป้าหยิก ข้าวต้มหมู 1 ที่ครับ”

“วันนี้ สงสัยน้ำจะท่วมโลก เจ้านนท์ไปทำงานแต่ไก่โห่เลยวะ กินข้าวเช้ามื้อแรกของชีวิตแกรึเปล่า แล้วทำไมวันนี้ตื่นเช้าได้หละ”

“ผมอยากลองตื่นเช้า มาดูชีวิตยามเช้าว่ามันเป็นยังไงบ้าง ป้านี่ขายตั้งแต่เช้า ยันดึกเลยนะไม่เหนื่อยบ้างเหรอ แล้วลูกๆ หลานๆ ป้าไปไหนหมดหละ”

“ลูกป้ามันมีเมีย มันก็ไปอยู่กับเมียมันสิ แต่มันทิ้งลูกมันมาให้ป้าเลี้ยง”

“ผมไม่เคยเห็นหลานป้าเลย ไปเรียนเหรอ”

“มันตายไปได้ 3 ปีแล้วหละ”

“เสียใจด้วยนะป้า แล้วเป็นอะไรตายครับ”

“ก็ไม่มีใครคอยดูแลมัน ป้าก็ต้องขายข้าว มันก็วิ่งเล่น แล้วไม่รู้มันไปวิ่งอีท่าไหน ดันตกลงมาจากคอนโด ไม่ไกลจากห้องที่ นนท์พักนั่นแหละ”

ในใจ...ทำไมต้องมาตายแถวๆห้องเราด้วยวะ ฟังแล้งขนลุกซู่เลยวะ คนยิ่งไม่ถูกกับผีอยู่ หรือว่าป้าแกหลอกเราให้กลัววะ

“ป้าโกหกรึเปล่า”

“จะโกหกทำไมวะ เรื่องตายใครเขามาพูดเล่นกัน”

ฟังป้าแกแล้ว กินไม่ข้าวลงเลยหวะ ปกติข้าวเช้าก็ไม่เคยกินอยู่แล้ว อุตสาห์ กินเป็นมื้อแรกของชีวิตเลยก็ว่าได้ ดันมาเจอเรื่องสยองขวัญวันฮาโลวีนอีก...!

“แล้วหลานป้าผู้หญิง หรือ ผู้ชายหละ”

“ผู้หญิงน่ารักเชียว จ้ำม่ำ ขี้เล่นด้วยนะ ถ้าแกเจอมัน แกต้องรักมัน”
ในใจ...แต่จริงๆ แล้วถ้าเราเจอ เราคงวิ่งหางชี้เลย คงไม่มีเวลามารัก ทำไมต้องมีเรื่องชวนสยองแต่เช้าเลยวะนี่

“ป้าผมไปทำงานดีกว่า คุยกับป้าแล้ว จิตใจหดหู่ ยังไงก็ไม่รู้...อะป้าค่าข้าว 20 ใช่ปะ รับบัตรเครดิตรึเปล่าป้า”

“อย่ามากวนประสาท ไปทำงานได้แล้วไป”

ณ. เวลา 7 โมงเช้า วันนี้เรามาคนแรกเลยโว้ยแต่ เป็น 2 รองจากน้าแหวน เพราะแกต้องมาเซอเวย์ เป็นคนแรกทุกเช้า เพราะถ้าใครมาก่อนแกก็ต้องรอแกอยู่ดี ก็ออฟฟิตนี้แกถือกุญแจ

“น้าแหวนทำไมทำหน้ายังกะเห็นผีหละ”

“ก็น้าไม่เคยเห็นคุณนนท์ มาเช้าขนาดนี้เลยนี่ค่ะ”

เหมือนจะชม และก็เหมือนจะโดนเหน็บไปในตัว... ลองโทรไปหาคุณกาละ ดูสิว่ายังมีชีวิตอยู่รึเปล่า จริงๆเธอก็น่ารักดีนะ ถ้าดุน้อยลงกว่านี้ และหวานมากขึ้น โอ้...นางในฝัน

“สวัสดีครับคุณกาละ...นั่นคุณกาละรึเปล่าครับ อ้าว..คุณแม่ของคุณกาละเหรอครับ อ๋อ...ครับๆ ยังไม่ตื่นเหรอครับ(ทำไมขี้เกรียดอย่างนี้วะ)

อ๋อ...ไม่มีอะไรครับแค่โทรมาเรื่องงานครับไม่ใช่ครับ...ไม่ได้โทรมาจีบครับ ผมยังไม่มีลูกครับ เมียผมยังไม่มีเลยครับคุณแม่ อะไรนะครับ ...ให้ผมไปทานข้าวที่บ้านเย็นนี้ เอ๋อ...คือๆ ได้ๆ ครับ...เข้าใจครับ

ผมเคยไปครับแถวนั้น เข้าซอยหมู่บ้านประมาณ 120เมตร บ้านซ้ายมือหลังคาสีชมพู(คิดไงใช้หลังคาสีชมพูวะ) ได้ครับ ครับ...คงประมาณไม่เกิน 1 ทุ่มครับ ขอบคุณครับคุณแม่...สวัสดีครับ”

อะไรกันวะนี่...หรือว่า แม่แกจะหาสามีให้ลูกสาว แล้วเรามันมีอะไรดีตรงไหนวะ สงสัยบ้านนี้จะ ติงต๊องทั้งบ้าน แต่ว่าไปก็ไม่เลวนะ ประหยัดค่าข้าวไปได้หนึ่งมื้องบไม่บานปลาย

และแล้ว ในขณะเวลานั้นเอง ท่านหัวหน้าใหญ่ ก็เดินมาด้วยท่าทางยังกับมาเฟีย สายตามองมาทางผมด้วยท่าทางดูถูกดูแคลน ผสมกับ ความเหยีดหยาม และเห่าออกมาว่า

“อานนท์ เมื่อวานคุณไม่ได้กลับบ้านรึไง”
ในใจ...ทำไมมันถามแปลกๆวะ หรือมันจะหาเรื่องด่าอะไรอีกวะ

“กลับสิครับหัวหน้า”

“แล้วผีห่า ซาตานที่ไหนเข้าสิงถึงมาทำงานก่อนผมได้หละ แต่ก็ดีนะรู้จักปรับปรุงตัว เดี๋ยว 10 โมงเช้าเอางานคุณสถิตไปประชุมกับผม และบอกทีมงานให้เข้าประชุมกันให้หมด”

“ครับ...”
ในใจ...อยากจะกระโดดเตะผ่าหมากมันซักที ...สั่งๆๆ แล้วก็สั่ง ไอ้บ้า

ไปคุยกับน้าแหวนก่อนคงไม่เป็นไรมั้ง ดูท่าทางน้าแหวนแกน่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญ เรื่องผีๆสางๆ ลองไปถามแกดูอาจจะได้ความรู้เพิ่ม....

***ติดตามตอนต่อไปนะครับ***

Create Date : 11 ธันวาคม 2552		5 comments
Last Update : 11 ธันวาคม 2552 22:12:03 น.
Counter : 297 Pageviews.
Share Tweet