|
กาละ ตอนที่ 8
เฮ้อ...ด่าไปมันก็คงไม่ได้ยิน ผมยังไม่ทันจะได้ด่า หัวผมก็กระแทกไปด้านหน้า โดนกับพวงมาลัยรถอย่างแรง รู้สึกมึนๆ งงๆ พอรู้สึกตัว
ผมก็หันไปที่ท้ายรถ แทบจะเป็นลมใครมันดันมาชนตูดรถเราวะนี่ สักพัก ก็มีเสียงคนเดินมาที่รถผมแล้วเสียงแรกที่ผมได้ยินนั้นเอง คือจุดแรกของชีวิตผมที่ไม่อาจลืมเลือนมันไปได้เลย
ขับรถมองทางรึเปล่าค่ะ...
เสียงเธอช่างไพเราะซะเหลือเกิน เหมือนเสียงจากสรวงสวรรค์ ผมมองไปที่ใบหน้าของเธอถึงกับพูดไม่ออกจริงๆ ใบหน้าเธอขาวออกชมพู ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนส่องเป็นประกายใส ริมฝีปากสีแดงออกชมพู ใบหน้าไม่มีร่องรอย หรือริ้วรอยใดๆ ให้รำคาญสายตาเลย แม้แต่นิดเดียว
เอ๋อ...คือ...เอ๋อ...แบบว่า ผมๆๆ มอไซค์ มันคือ มันไปแล้ว เฮ้อ
ว่าแต่คุณขับรถนี่มองทางรึเปล่าครับ
มองสิค่ะ...แล้วคุณหละมองรถคันหลังรึเปล่า ใครจะไปเบรกทัน คุณเล่นเบรกกะทันหันแบบนี้ ในใจ...เออ..คือว่าเราผิดไปได้ไงวะนี่...
คุณมีประกันรึเปล่าครับ...
มีสิ
อือ...งั้นก็ดีเลยครับ เพราะผมไม่มี ยังไงคุณช่วยเรียกประกันมาเคลมเลยครับ
แต่...ฉันไม่ผิด... ในใจ...นี่แม่คุณมันก็แค่รถชนกันทำยังกะ จะโดนยิงเป้า
ครับ...เอาเป็นว่าผมผิดเองหละกัน...แต่คุณมีประกัน ก็คิดว่าช่วยๆ ผมก็แล้วกันนะ ในใจ...เอ...ทำไมเราไม่เถียงไปวะนี่ ชนตูดรถเราแล้วยังมาโวยวายใส่เราอีก
เรื่องอะไรหละ คุณผิด คุณก็ไปซ่อมเองสิ... ในใจ...อะไรของเจ๊...แกวะ
สรุปคือ คุณไม่ผิด...ไม่เรียกประกัน...ให้ผมไปซ่อมเอง...ใช่ไหมครับ
โอเค ในใจ...กรรมอะไรของเราวะนี่ ซ่อมเองก็ได้วะเถียงไปเราก็คงไม่ชนะเธอแน่ เพราะเราแพ้ความขาวซะด้วยสิ...โอ้ ...ขาวยังกะโอโม่ แค่เห็นก็อยากจะกระโดดไป ขยี้ให้ครบ 10 แรงมือ
งั้นก็ได้ครับแม่คุณผู้ไม่เคยผิด ...
ยังไงผมก็ต้องยอมอยู่แล้วสวยซะขนาดนี้ แต่ดุแบบนี้ใครได้เป็นเมียนี่กัดลิ้นตายดีกว่า
ณ เวลานั้นผมคิดในใจว่าอยากจะรู้จักกับเธอให้มากว่านี้ แต่เมื่อมองดูสภาพตัวผมเองแล้ว
เมื่อเทียบกับเธอมันเหมือน ผมกับเธอไม่น่าจะมีโอกาสได้เจอกันด้วยซ้ำไป เธอช่างดูสูงศักดิ์ สง่างาม ความสวยที่ผมได้สัมผัสเข้ามาที่ดวงตาอันขุ่นมัวของผม
เธอไม่เหมือนมนุษย์ผู้หญิงที่ผมเคยพบเห็นมาก่อนเลยแม้แต่น้อย แล้วลองมาดูที่ตัวผมบ้าง ช่างแสนจะต่ำต้อย ไม่มีราศี หรือรัศมีที่จะไปเทียบเท่ากับเธอได้เลยแม้นแต่น้อย
ยิ่งรูปร่างหน้าตาแทบจะหาไม่เจอความหล่อเอาซะเลย แต่ความดุ ของเธอทำไมมันช่างตรงกันข้ามกับสิ่งที่ผมพรรณนามานะ
แล้วคุณจะไปไหน... เสียงเธอตะโกนมาหาผม
ก็ไปทำงานสิเจ๊...
แล้วรถฉันหละ...
อ้าวเจ๊ ...ก็ยืนรอให้มันพองคืนสภาพเดิมแล้วกันนะ เจ๊นะ
คุณยังไปไหนไม่ได้... ในใจ...อ้าวนี่เรามีเจ้านายเพิ่มตั้งแต่เมื่อไหร่วะนี่
เอาไงเจ๊...ว่ามาเดี๋ยวผมต้องรีบไปทำงานนะครับ
คุณต้องจ่ายค่าเสียหายรถของฉันมาก่อน.... จ๊าก..อะไรของคุณเธอวะนี่ อยากจะฆ่าตัวตายจริงๆเลยวุ้ย
คุณมีประกันคุณก็ให้ประกันมาเคลมสิครับ...
ไม่ได้เพราะฉันไม่ผิด ถ้าเรียกประกันมาฉันก็เสียประวัติสิ ในใจ...นี่ถ้ามีเงินนะ...จะซื้อคันใหม่ให้ไปเลยดีไหมนี่
เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะเจ๊นะ...เอานามบัตรผมไปก่อน แล้วผมจะรับผิดชอบให้ทุกอย่างเลย
ฟังดูเหมือนเรารวยเลยนะนี่ แค่ซ่อมรถตัวเองนี่ยังไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนซ่อมเลย เงินเดือนก็ช่างน้อยนิด แต่ปริมาณงานช่างมโหฬาร
นะ...เจ๊นะผมจะรีบไปทำงานครับ
อือก็ได้...แต่เดี๋ยวก่อน...
และแล้วเธอก็เอื้อมมือเข้าไปในรถยนต์ที่ดูยังไงก็ดูดีกว่ารถของผม หลายเท่านัก และหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุด เทคโนโลยีสุดล้ำขึ้นมาแล้วใช้แท่งมหัศจรรย์ จิ้มๆๆ ไปบนโทรศัพท์ แล้วก็เปล่งเสียงอันไพเราะจับใจออกมาว่า
ที่นั่น...มีคนชื่ออานนท์ทำงานอยู่รึเปล่าค่ะ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะพอดีเขาค้างค่าซ่อมรถแล้วยังไม่ยอมจ่ายค่ะ ในใจ...นั่น มีโทรไปเช็คด้วย แถม เอาเราไปประจานให้รู้ทั่ว บริษัทอีก นอกจากจะดุแล้ว ยังเป็นนักแฉมือฉกาจอีก
ตกลงหนำใจคุณแล้วรึยังครับ....
อือ...แล้วนี่นามบัตรของฉัน ห้ามหนีหนี้นะ ถ้าไม่งั้นฉันคิดดอกเบี้ย แล้วจะหาว่าไม่เตือน
ในใจ...นี่เราเป็นหนี้เธอได้ไงวะนี่...เฮ้อ
เมื่อผมมาถึง บริษัท บ้าอำนาจ จำกัด ทุกสายตามองมาที่ผมเหมือนกับว่าผมไป ฆ่าข่มขืนใครมาอย่างนั้นแหละ และก็มีเสียงเรียกชื่อผมว่า
****ติดตามต่อต่อไปนะคุณนุ่ม และ พ้องเพื่อน****
Create Date : 07 ธันวาคม 2552 |
Last Update : 7 ธันวาคม 2552 21:48:26 น. |
|
3 comments
|
Counter : 350 Pageviews. |
|
|
|
โดย: redclick วันที่: 13 ธันวาคม 2552 เวลา:7:34:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ดีค่ะสนุกดี เรื่องมาเป็นแบบนี้เอง ยังนึกอยู่ว่าจะไปทางไหนต่อ
ตามลุ้นค่ะ อย่าให้รอนานนะค่ะ
ไปเที่ยวก็ดีค่ะ สนุกดี แต่ไม่ได้บุญเหมือนคุณผัสสะได้กวาดลานวัดด้วย อนุโมทนานะค่ะ
จริงแล้ว...ก็ไม่ทราบเหมือนกันนะค่ะ
ว่าต้นไม้จะชอบแบบรกๆ หรือว่าแบบโล่งๆ
เพราะนุ่ม ไม่ใช่ต้นไม้