กาละ ตอนที่ 5

ผมและ กาละ มาปรากฎตัวอยู่ในห้องนอนของผม ในเวลานั้นเองผมได้นึกขึ้นมาว่า จะให้กาละ อยู่ในบ้านผมได้ยังไง แม่ผมต้องด่าแน่ๆ ผมจึงตัดสินใจให้ กาละ ไปอยู่ที่ อพาทเมนท์ให้เช่าใกล้ๆบ้านก่อนจะดีกว่า

แต่ปัญหาก็คือผมไม่มีเงินพอจะจ่ายค่าเช่า แต่ไม่เป็นไรเอาของใช้ส่วนตัวไปฝากไว้กับร้าน จำนำ ก่อนน่าจะพอได้

และแล้วปัญหาทุกอย่าก็จบสิ้นไป

แต่...แล้ว กาละจะอยู่คนเดียวได้หรือนี่ แต่คิดอีกทีเธอก็รู้จักมนุษย์ดีอยู่แล้วนี่ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ผมก็ไม่มีทางเลือกด้วย...
(คิดในใจ เฮ้อ...ขนาดตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลยนะนี่ คราวนี้ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มอีก จะทำอย่างไรดีน้อ)

และในกลางดึกของคืนวันแรกนั่นเอง เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นในขณะที่ผมหลับไปแล้ว ผมลุกขึ้นมารับโทรศัพท์

ใครอะ...?

กาละเอง

อ้าว...โทรมาได้ยังไง แล้วมีอะไรเหรอ

ก็ ในห้องกาละมีโทรศัพท์นะ และกาละก็ใช้โทรศัพท์เป็นนะ และที่สำคัญ ตอนนี้กาละก็ มีอาการ หิวมากๆ เลย ผัสสะ หาอะไรให้ กาละทานหน่อยสิ

แล้วทำไมไม่หาซื้ออะไรทานหละ

ก็ กาละ ไม่รู้ว่าที่นี่เขากินอะไรกัน และกินอย่างไร และที่สำคัญ กาละ ไม่มีเงิน
(ในใจ...โอ้....ค่าใช้จ่ายลอยมาอีกระรอก ตอนนี้หลังจ่ายค่าเช่าและค่ามัดจำล่วงหน้าไป เหลืออยู่ 120 บาท)

กาละ รออยู่ที่ห้องนะ ผมจะซื้ออาหารไปให้นะ

ผมจะนิ่งดูดายก็ไม่ใช่ที่ จึงต้องพยายามปีนออกมาจากห้องนอน เพราะลงไปข้างล่างเจอแม่ แน่นอน
(ในใจ...ทำไมชีวิตมันถึงได้รันทดอย่างนี้น้อ)

ผมออกจากบ้านมาได้และก็ไปที่นี่เลยครับ 7 eleven หิวเมื่อไรก็แวะมา

และไปยังห้องของกาละ แต่ในระหว่างขึ้นลิฟท์ ไปชั้น 11 ซึ่งเป็นชั้นที่ กาละอยู่ ทั้งลิฟท์มีผมอยู่คนเดียว

พอลิฟท์มาจอดที่ชั้น 7 ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ปีได้เข้ามา แต่ทำไมตัวเธอสีผิวดำ ขนาดนั้น

ไม่ใช่ดำธรรมดาแต่มีความเงาของผิวด้วย

ผมรู้สึกแปลกๆ ว่าทำไมเด็กคนนี้ก้มหน้าตลอดเวลา และเสื้อผ้าของเธอก็ดูสกปรกมาก แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก(นี่ขนาดไม่สนใจนะนี่)

พอมาถึงชั้น 11 ผมก็เดินออกจากลิฟท์ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ เด็กคนนั้นเดินออกมากับผมด้วย

ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าเธอเป็นคนรึเปล่า ผมรีบวิ่งไปที่หน้าประตูห้อง แล้วเคาะประตูเรียก กาละ

แต่เด็กคนนั้นยืนติดกับผมเลย ถึงตอนนี้ผมได้กลิ่นที่สุดแสนจะชวนอ๊วกมากๆ ผมพยายามหลับตาไม่อยากมองอะไรเลยในเวลานี้ และแล้ว

ผัสสะ เป็นอะไร

กาละ ผีๆๆๆ หลอก

ผีที่ใหน ผัสสะ หลอก กาละเหรอ

ผมค่อยๆลืมตาออกมา แต่ทำไมเด็กคนนั้นหายไปใหนแล้ว กลิ่นก็หายไปด้วย

เอ๋อ...ไม่มีอะไรหรอก นี่ผมซื้อของกินมาให้เยอะแยะเลย ไม่รู้กาละจะชอบรึเปล่านะ

ผัสสะ ซื้ออะไรมาก็ชอบหมดแหละ

หลังจากที่ กาละทานอาหารจนหมด เธอก็ถามผมว่า พรุ่งนี้เราจะไปใหนกัน

ผมก็บอกไปว่า พรุ่งนี้ผมก็ต้องไปทำงานนะ แล้วตอนเย็นผมจะมาหา

(ในใจ เอ...แล้ว กาละจะกินอะไรหละนี่ เงินเราก็หมดแล้วด้วย แต่ไม่เป็นไร เรามีนี่ บัตรกดเงินสด 555 หนี้มันลอยมากระชั้นชิดแล้วน้อ)

ผมเคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ใช้เด็ดขาดถ้าไม่ฉุกเฉินจริงๆ แต่ตอนนี้น่าจะเรียกได้ว่าฉุกเฉินแล้วหละ

แล้วถ้าเราให้ กาละ อยู่แต่ในห้องทั้งวัน และทุกวันอย่างนี้ กาละจะมาบนโลกนี้ทำไมหละน้อ ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วหละ

กาละ อยากทำงานรึเปล่า

ทำงาน คืออะไร แล้วทำไปทำไม

จะตอบไงดีหว่า งานก็คือกิจกรรมอย่างหนึ่งของมนุษย์ ทำเพื่อจะได้มีเงินมาซื้ออาหาร กินไงเวลามีอาการหิว และก็เอามาจ่ายค่าเช่าห้องนี่ไงหละ

กาละไม่ได้มาเพื่อทำงาน กาละมาเรียนรู้มนุษย์นะ

ก็นี่แหละ ทำงานนั่นหละคือ การศึกษามนุษย์ได้ดีทีเดียวเลยหละ ถ้าไม่เชื่อลองไปทำดูสัก 1 วันนะถ้าไม่ได้อะไรก็ค่อยว่ากันอีกทีดีใหม

ก็ได้ แล้ว กาละต้องทำยังบ้างหละ

(ในใจ....เออ..หวะ กาละไม่ได้เรียนอะไรมาเลยนี่หว่า แล้วก็ไม่มีหลักฐานอะไรสักอย่างจะทำงานได้ยังไงวะนี่)

เอาอย่างนี้ดีกว่า ไปอยู่ร้านเช่าหนังสือ ของพี่สาวเราก่อนแล้วกัน แล้วค่อยขยับตำแหน่งเนอะ

อือ ได้ กาละ ชอบอ่านหนังสือ ไปยังไงหละ แล้วไปเวลาอะไร

เดี๋ยวตอนเช้า เราจะมารับ ตกลงนะ

อือ ตกลง คราวนี้ ผัสสะ ก็กลับบ้านได้แล้วหละ กาละจะนอนแล้ว
(ในใจ...กินอิ่ม แล้วไล่เลยนะ และ ตอนขากลับเราจะเจอเด็กตัวดำ เหม็นๆนั่นรึเปล่าวะนี่ คิดแล้วไม่อยากกลับเลย เฮ้อ...ทำไมน้อ ชีวิตถึงต้องมาเจออะไรแปลกๆด้วยน้อ)

งั้น เรากลับก่อนนะ ฝันดีนะ

อือ ฝันดีนะผัสสะ

ผมเปิดประตูออกมาจากห้องของ กาละ ในระหว่าผมรอลิฟท์ ทันใดนั้นสิ่งที่ผมได้พบ......
***อ่านต่อตอนหน้านะครับ***

Create Date : 30 พฤศจิกายน 2552		2 comments
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2552 0:34:34 น.
Counter : 421 Pageviews.
Share Tweet