BlogGang.com : : ผัสสะ : ชะตากรรม ตอนที่ 5

ชะตากรรม ตอนที่ 5

“ชื่ออะไร”

“ผมชื่อมโน ครับ แต่ส่วนใหญ่แล้ว คนที่มาที่นี่จะเรียกผมว่า ผัสสะครับ คุณพ่อสนใจมาปฎิบัติเหรอครับ”

“เปล่า แค่อยากมาดูว่าทำอะไรกันบ้าง เดี๋ยวนี้คนไว้ใจกันไม่ได้ กลัวว่า ปุ๋ย จะโดนคนอื่นหลอกเอา แกยิ่งเป็นคนซื่อๆ ไม่ค่อยทันคน แล้วเรามาทำอะไรที่นี่”

“ผมมาคอยบรรยายธรรมะ ครับ คุณพ่อมีอะไรจะแนะนำผมก็ดีนะครับ เพราะบางอย่างผมก็ยังต้องศึกษาอยู่ครับ”

“อือ แต่ก็ไม่รู้จะแนะนำอะไรนะ เออ...ดูท่าทางเราก็น่าจะเป็นคนดีนะ แล้วแต่งงาน แต่งการรึยัง”

“ยังครับ”

“อ้าวทำไมหละ เป็นเกย์ เหรอ”
ในใจ...ถามเหมือนกันทั้ง พ่อ และลูกเลยนะ ตัวเอง

“เปล่าครับ แค่ยังไม่ถึงเวลาครับ”

“เฮ้ย นี่ก็ดูมีอายุแล้วนะ จะรอเวลาอะไรอีกหละ เลือกมากอะสิเรา พ่อแนะนำให้ได้นะ พ่อรู้จักสาวๆเยอะ เอาปะ รับรองแต่ละคนนิสัยดีๆทั้งนั้นเลยนะ”
ในใจ...จะขอลูกสาวแกตอนนี้เลยจะโดน ถีบใหมนี่

“ไม่ดีกว่าครับ ผมขอหาเองดีกว่าครับ ว่าแต่คุณพ่อครับ น้องปุ๋ย นี่เป็นอย่างไรบ้างครับ”

“ถามทำไม มีอะไร อย่าบอกว่าจะมาจีบลูกสาวฉันนะ ถ้าแกคิดนะ ฉันเอาแกตายเลยนะ”
ในใจ...รู้ได้ไงหว่าว่าเราคิด เลยไม่กล้าถามเลย

“เปล่าครับ คือ แค่สนใจ เฮ้ย...คือ ดูน้องเขาสนใจธรรมะดีครับเลยอยากจะ ช่วยให้น้องเขาได้ปฎิบัติให้ถูกต้องครับ”

“จริงๆแล้วนะ ปุ๋ย เป็นคนดี ขยันทำงานบ้าน ร่าเริง ไม่โกรธใครง่ายๆนะ เหมือนแม่เขามากๆนะ พ่อก็มีแค่ ปุ๋ย คนเดียวเห็นสนใจ ธรรมะ ก็ดีใจนะ

แต่ก็กลัวจะไปบวชชีเหมือนกันนะ พ่ออยากเห็นแก โตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีครอบครัวที่เพียบพร้อม จะได้สบายใจก่อนตาย แต่สมัยนี้ก็หายากนะผู้ชายดีๆ สักคน ยิ่งสมัยนี้นะ ไม่รู้มันจะนิยมเป็น กระเทย เป็นเกย์กันทำไมเยอะแยะ

ไอ้ที่เป็นผู้ชายจริงๆก็ มากเมีย เห็นแก่ตัว นิสัยไม่ดี รักใครไม่รักจริงๆสักคน แล้วเราคิดว่ายังไงบ้างหละ”

ในใจ...คุณพ่อผู้ชายดีๆ ก็ยืนอยู่ตรงหน้าคุณพ่อนี่ไงไม่เห็นต้องไปหาที่ใหนเลย แต่ดี แล้วจนนี่ จะถือว่าดีใหมหนอ

“ครับ ผมก็เห็นด้วยครับ แต่เรื่องแบบนี้ ผมว่าก็แล้วแต่ กรรมที่เราก่อไว้นะครับ คู่เราจะเป็นอย่างไรก็มาจากการกระทำของเราทั้งสิ้นนะครับ

บางครั้งเราก็ว่าดูดีแล้วนะ แต่การสนองของกรรมมันก็ ฉลาดกว่าเราเสมอ การที่คนเราจะคิดรักใครสักคน ผมว่า รัก มันคือของร้อนนะครับ ถ้าเราคิดจะครอบครองของร้อนก็ต้องพร้อมที่จะยอมเจ็บ นะครับ”

“อือ พูดก็มีเหตุผลนะ ดูท่าทางแล้ว พ่อน่าจะไว้ใจเราได้นะ ยังไงก็ฝากดูแล ปุ๋ยด้วยนะ น้องไม่ค่อยภาษา มีอะไรก็ค่อยๆสอนนะ แต่ห้ามคิดอะไรเป็นอย่างอื่นเด็ดขาดนะ ไม่งั้นพ่อไม่ไว้หน้า”

ในใจ...ดุจัง

“คุณพ่อไม่ต้องห่วงครับ ผมรับรองด้วยชีวิตของผมครับว่าจะดูแลน้องให้ดีที่สุด”

“เออ ฟังเอ็งพูดอย่างนี้แล้วก็สบายใจ งั้นพ่อกลับก่อนนะ จะไปธุระที่บ้านญาติอีก ยังไงก็ฝากด้วยนะ”

“ครับคุณพ่อ ขอให้คุณพ่อสุขภาพแข็งแรงนะครับ”

“เออๆๆ ดี”

ก่อนกลับคุณพ่อก็ ตะโกนเรียก โดยมิได้เกรงใจ ผู้คนที่กำลังทำสมาธิอยู่เลย...ช่างเป็นคนที่เปิดเผยจริงๆ

“ปุ๋ยๆ พ่อไปก่อนนะ แล้วอย่ากลับบ้านเย็นมากหละ”

และบัดนั้น คุณลูกก็ตะโกน กลับมาทันควัน โดยมิได้เกรงใจเช่นกัน

“สวัสดีค่ะพ่อ”

ส่วนผมก็ แค่กล่าวเบาๆว่า

“สวัสดีครับคุณพ่อ”

หลังจากคนเฝ้าปลาไปแล้ว ...ก็เป็นหน้าที่ของแมว
เออ...ไม่ใช่หลังจากคุณพ่อไปแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของผม

ผมเดินไปหา ปุ๋ย และบอกว่า

“ปุ๋ย ทำไมเราถึงสนใจธรรมะ ครับ”

“ก็ไม่รู้ค่ะ มันสนใจเองนะ”

“อือ ก็น่าแปลกนะ ว่าแต่ตอนนี้เรียนอยู่ปีใหนแล้วครับ”

“เรียนปีใหนก็ไม่รู้ค่ะ”

“อ้าวเหรอ แล้วเรียนแผนกอะไร”

“ไม่รู้ค่ะ”
ในใจ...น้องเขาเต็มใหมนี่ รู้อะไรในชีวิตบ้างนี่

“ปุ๋ย ตื่นแล้วยังครับ ไม่รู้จริงๆหรือ ล้อเล่นนี่”

“ล้อเล่นค่ะ ว่าแต่พี่จะถามไปทำไมค่ะ ไม่เห็นจะเกี่ยวกับ ปฎิบัติธรรมเลย”
ในใจ...เออหวะ ดูเหมือนจะโดนเด็กด่านะนี่

“ปุ๋ย แล้วเรา เออ...มีใครมาจีบใหม เฮ้อ...”

“มีสิค่ะ ไม่ได้ขี้เหล่นะค่ะ แล้วพี่จะทำไมหละ พี่นี่ถามมากจัง”
ในใจ...น่าน ทำไมดุ อย่างนี้หนอ ระหว่ากลับชาติมาเกิดนี่ ไปรับเชื้ออะไรมารึเปล่านี่

“ครับ งั้นไม่ถามและ ไปรวมกลุ่มได้แล้วครับ จะเริ่มบรรยายแล้ว”

“ค่ะ พี่ผัสสะ ทำไมพี่ดู เศร้าๆจังค่ะ”

“อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอกพอดีเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ เลยอาจจะดูโทรมๆ”

“พี่ก็อย่านอนดึกสิค่ะ รักษาสุขภาพบ้างนะ”
ในใจ...เฮ้ย เธอเป็นห่วงเราด้วย โห..ดีจัง เริ่มมีกำลังใจมากขึ้นและ

“พี่ค่ะ พี่ยิ้มอะไรค่ะ พี่ดูเหมือนคนไม่ค่อยเต็มนะ”

“ไม่มีอะไรครับ ไปรวมกลุ่มได้แล้วครับ จะเริ่มแล้ว”

วันนี้ผมเริ่มบรรยาย เรื่องของความรัก ก็มีคนตั้งคำถามมากมายทีเดียว ในระหว่างที่ตอบคำถามไป ก็คิดไปด้วยว่า ทำไมหนอความรักช่างมี ปัญหาเยอะขนาดนี้ แสดงว่าคนส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจในคำว่า รัก

แต่พอมองย้อนมาที่ตัวเรา ในเวลานี้ถึงจะรู้จักมันดีนะ ความรัก แต่ก็ไม่สามารถฝืนความรู้สึกได้เลย เหมือนการต่อสู้ที่รู้ตั้งแต่เริ่มแล้วว่า ยังไงก็ต้องแพ้แน่นอน แต่ก็ยังลงไปต่อสู้

การที่เรามีสายใยผูกพันกันมาหลาย ภพ หลายชาตินั้นมันทำให้ จิตใจ ไม่ปกติสุขได้เลยนะ ความอยากครอบครองในตัวคนรักมันสูงจริงๆ ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าเราไม่สามารถครอบครองสิ่งใดๆได้เลยแม้นแต่ตัวเราเอง

และคำถามที่ทำให้ผมตอบลำบากมากที่สุดก็คือ คำถามจาก กาละ เธอถามผมว่า

“พี่ค่ะ อยากทราบว่า เราจะรู้ได้อย่างไรค่ะว่าคนใหนเป็นคู่รักของเรา”

ผมอยากจะบอกไปว่า ผมนี่แหละคือ คู่รักของเธอ แต่ก็ไม่สามารถบอกอะไรได้ ทั้งๆที่ใจมันอยากจะบอกใจแทบขาด ความรู้สึกบางครั้งมันเหมือนสายใยที่เชื่อมมานาน แต่มันค่อยๆ ขาดไปทีละนิด

ผมจึงตอบกลับไปว่า....

>>>>ติดตามตอนต่อไปนะครับ>>>>>>