ถึง เพื่อนห้องเก่า (เธอ ผู้ติด ร. วิชาลืม)
ในทุกเช้าเข้าโรงเรียนฉันต้องผ่าน
ยังคงอ่านกระดานนั้นเสมอ
ในอดีตมีเขา ฉัน และเธอ
ปัจจุบันเป็นภาพเบลอแลเลือนราง
สมัยก่อนเราต่างก็สนุก
มีความสุขหัวเราะและยิ้มค้าง
จนความรักเข้ามากลายเป็นจาง
ต้องเดินแยกคนละทางห่างกันไป
ฉันเลือกเดินมาอยู่ที่อีกห้อง
หวังว่าเธอทั้งสองจะสดใส
แต่หนึ่งปีล่วงผ่านไม่เปลี่ยนไป
ไม่ได้มีอะไรอะไรพัฒนา
เขายังคงเหมือนเดิมเหมือนเขาเป็น
ไม่ได้เห็นความรักว่ามีค่า
ส่วนตัวเธอยังติด ร. ในวิชา
ลืมนั้นหนาเหมือนที่ฉันนั้นเคยติด
ฉันไม่รู้จะช่วยอย่างไรได้
ถ้าเธอไม่คิดเปลี่ยนวิธีคิด
ยังคงรักฝังลึกในดวงจิต
ในชีวิตเธอจะพบกับความเศร้า
จะให้ฉันไปช่วยไปติวแก้
ฉันคงแพ้เพราะเธอรักปักใจเขา
หนึ่งปีผ่านเธอยังไม่บรรเทา
ใจเหงาเหงาเธอไม่เอามารัก(ษ์)เอง
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
