ทุกค่ำเช้า เธอมารับ และมาส่ง
จนฉันหลง คิดว่า เธอสิเน่หา
คอยซื้อของ มาฝาก ทุกเวลา
โทรเข้าหา วันละ หลายสิบที

เธอพูดจา หวานไพเราะ เสนาะหู
เท่าที่ดู เธอคงไม่ คิดแหนงหนี
ก็มั่นใจ ว่าคงไม่ ตรอมฤดี
คงได้มี ผัวเสียที นะตัวเรา

เมื่อวันหนึ่ง เธอทำซึ้ง คุกเข่าขอ
เราก็ไม่ รีรอ ให้ใจเฉา
ตกลงแต่ง จดทะเบียน ในวันเนา
ให้เธอเอา สัมภาระ มาได้เลย

มาอยู่ร่วม บ้านกัน ได้คืนหนึ่ง
ก็คิดว่า จะลึกซึ้ง กันละเหวย
แต่ตกดึก กลับไม่เจอ พ่อทรามเชย
อ้าวไหนเลย บอกว่า จะร่วมเตียง

แล้วจู่จู่ เราก็ได้ ยินเสียงลั่น
เสียงเตียงเคลื่อน ดังสนั่น มันสุดเสียง
ลองเอาหู แนบทาบ เอาหน้าเอียง
เอ่อนี่มัน เป็นเสียง ข้างห้องเรา

จึงลองลุก ออกไป บิดลูกบิด
แง้มประตู สักนิด จนเห็นเขา
ยืนคู่กับ น้องชาย เหงื่อมันเงา
ในสภาพ ที่เปลือยเปล่า ทั้งสองคน

ในดวงจิต จึงคิด ถึงเรื่องวาย
เพราะแต่งเรื่อง ชายรักชาย มาหลายหน
และน้องเรา ก็เป็นเกย์ ในกมล
คงมิพ้น ถูกพราก สามีไป

แต่ก่อนจะ คิดไป ให้ไกลอื่น
ผัวก็ยืน หันมาจ้อง ตวาดไหว
“มึงจะคิด ให้มาก ไปทำไม
คิดอะไร กูแค่ มาซ่อมแอร์!... (อิบ้า)”