เพราะคิดถึงจึงมา ณ ที่นี่
ขอบคุณนะคนดีที่ถามหา
รู้แหละว่าไม่ค่อยมีเวลา
ถึงไม่มาโพสต์กลอนให้อ่านกัน

พวกผู้หญิงหายไปไหนกันหมด
ให้ผู้ชายจารจรดกาพย์กลอนฉันท์
เหมือนเป็นห้องกลอนชายล้วนแล้วนะนั่น
รีบมามะแบ่งปันในถ้อยคำ

ยังรออ่านบทกลอนของหลายคน
ทั้งกลอนรักสัปดนแลขันขำ
มามะมาร่ายอักษรเริงระบำ
อย่างเคยทำเคยวางเมื่อนานมา

ห้องกลอนนี้จะได้ดูครึกครื้น
ยามเข้ามาเริงรื่นและหรรษา
กลับออกไปพร้อมรอยยิ้มและน้ำตา
เพราะมนตร์อักษราบันดาลใจ...