Group Blog All Blog
|
-17.8 องศาเซลเซียส......หนาวนี้ที่โซล # 3 วันที่ 4 วันนี้เป็นวันที่อุณหภูมิสูงที่สุดในการมาเกาหลีครั้งนี้ -17.8 องศา เราแยกย้ายกันไปเที่ยว ใครอยากไปไหนก็ไปแต่ส่วนตัวดิฉันหมายใจจะนั่งเคเบิ้ลคาร์ที่นัมซานทาวเวอร์มานานนักหนาแล้ว จึงสะพานเป้คู่ใจ มุ่งหน้าไปสถานีเมียงดงทางออก 3 มุดขึ้นมาก็งงเต๊ก....แล้วต้องไปทางไหนต่ออ่ะ ซ้าย ขวา หน้า หลัง เดินไปทางไหนต่อ ทำไมที่เกาหลีไม่ค่อยมีป้ายบอกทางเท่าไรเลยแหะ กำหนดทิศทางเป็นที่ตั้ง ทางเดินเป็นเนินขนาดนี้ ภูเขาคงเดินขึ้นไป ก็ตัดสินใจเดินไปแบบมั่วๆ อากาศเย็นเฉียบจนอยากจะตาย ยังมีหน้ามามั่วอีก แต่ถ้าอากาศร้อนก็ยิ่งไม่เหมาะจะมั่วเดินแหละเนอะ เดี๋ยวเป็นลมไป หามีซอมเบคนไหนมาดูแลไม่ เดิน เดิน เดิน ไปราว 15 นาที ยิ่งเนินสูงยิ่งเหนื่อยมากขึ้นๆ มาผิดทางหรือป่าวนะ ป้ายก็ไม่มี ถามทางใครดี มีแต่คุณลุงคุณป้า คุณตาคุณยาย จะถามภาษาเกาหลีก็กลัวเค้าตอบแล้วไม่รู้เรื่องอีก ยืนมองไปมาก็เห็นป้ายเล็กๆแอบอยู่หลังเสา เขียนชี้ว่าไปเคเบิ้ลคาร์ โถถถถ....กลัวคนไปถูกทางหรือไงถึงต้องแอบขนาดนี้ ชื่นใจ มาถูกทาง งั้นเดินต่อ เดินขึ้นไปอีกผ่านนัมซาน เกสต์เฮ้าส์...ที่พักเลื่องชื่อในหมู่คนไทย เดินเลยขึ้นไปอีกในที่สุดก็เจอ....บันไดให้ปีนขึ้นไปข้างบน ใจอยากจะทรุดตายตรงนั้น ทำไมไกลจังเลย หรือมีทางอื่นใกล้กว่านี้แต่ตรูมาผิดทาง เฮ้ออออ เหนื่อย ลากตัวเองขึ้นบันไดชันๆไปอีกก็เจอลานจอดรถ หืมมมม อะไรอ่ะ แล้วเคเบิ้ลคาร์อยู่ไหน อยากจะตะโกนกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เดินเลาะไปเลาะมาเห็นตึกสี่เหลี่ยมๆหน้าตาเหมือนออฟฟิศทั่วไปแต่เขียนว่า Cable Car 3rd Floor โอ้ พระแม่เจ้า มาถึงแล้ว วิ่งไม่คิดชีวิตไปขึ้นชั้น 3 หยิบเงิน 7500 วอนมือไม้สั่นจ่ายค่าเดินทางเที่ยวไป-กลับ แล้วลนลานไปขึ้นที่ชั้น 4 เจ้าหน้าที่บอกไปนั่งรอข้างล่างก็ได้ ลมมันหนาว เดี๋ยวกระดิ่งดังแล้วค่อยขึ้นมานะ ตึงง!! อ่ะ ลงมารอ เก็บบรรยากาศ พอกระดิ่งดังก็รีบขึ้นไป ได้นั่งสมใจอยาก มีความสุขจริงๆเลย เคเบิ้ลคาร์ไม่สูงเท่าไร ไม่ไกลด้วย ไม่ถึง 5 นาทีก็ถึงยอดนัมซาน เดินลงมาสายตาก็ปะทะเข้ากับ ตู้กดกาแฟอัตโนมัติ ที่แห่งนี้ดูจะอุ่นขึ้นทันตาเห็น เมื่อนึกได้ว่า ผู้ชายคนหนึ่งคนนั้น เคยมายืนตรงนี้เพื่อถ่ายละคร ......คิดถึงซอนเบคนใจดีจัง..... ถ่ายรูปมุมทางเดินเก็บไว้ดูเล่นว่าฉันมายืนที่เดียวกับเธอล่ะ ลืมไปเลยนะเนี่ยว่ายุนจีฮูเคยมาขึ้นเคเบิ้ลคาร์ด้วย แล้วก็มุ่งหน้าเดินอีกนิดเพื่อไปถึงลานหอคอย มิชชั่นที่นี่คือ มาถ่ายรูปให้พี่นิด รูปลานกุญแจ สัมพันธ์รักของหนุ่มสาวแดนกิมจิ ไปยืนเมียงมอง ถ่ายรูปมาได้โขก็เดินเข้าไปตรงบริเวณร้านของฝาก เห็นกุญแจขายแล้วเลือดก็พุ่ง อยากจะคล้องกะเค้าบ้างอะไรบ้าง 555 เลยเดินไปซื้อกุญแจมาหนึ่งดอก พลาสติกรูปหัวใจไว้คล้องอีกอัน แล้วไปนั่งเขียน ฮยอนจุงอ่า ยองวอนฮีซารังแฮ...คาชิ อิซอโยยยยยยยยยย กิ๊วๆๆๆๆๆ เขียนไปเขินไป แล้วก็ไปยืนก้มๆเงยๆคล้องอยู่คนเดียว หนาวจนมือสั่นแข็งไปหมดแล้ว ฉันมาโรแมนติกผิดเวลาจริงๆนะเนี่ย สะกดก็ผิดอีก พอเธอไม่อยู่ ฉันเขียนคำว่ารักไม่ถูกเลย อิจุงเอ๊ยยยยยย 5555 ถัดจากมุมกุญแจก็ไปดูกระเบื้องต่อ ขนาด 2 นิ้วจตุรัส ไว้ให้เขียนบอกรักแล้วแปะกำแพง น่าเอ็นดูจริงๆ ไปตามถ่ายรูป เมียงมองของคนรักกันชอบกัน แล้วคนรักจุงชอบจุงอย่างเราก็เอาด้วย 555555 ไปเขียนด้วยแปะด้วย (กลับไปครั้งหน้าจะเจอแอนตี้แฟนแกะเขวี้ยงทิ้งไปไหม อิอิ) ไม่น่าเชื่อว่าเดินวนไปเวียนมา ถ่ายรูป ดูเท็ดดี้แบร์มิวเซียม สำรวจไปทั่ว ใช้เวลาเกือบ 3 ชั่วโมงจนได้แน่ะ ถึงเวลาไปที่อื่นแล้วล่ะ ออกมายืนเล่นซี่รีส์เกาหลีดีกว่า กำลังยืนกดโทรศัพท์อยู่กลางลานหน้าโซลทาวเวอร์ นกพิราบฝูงใหญ่ก็บินมารายล้อมตัว ดูสวยงาม แล้วพอลมพัดแรงๆ เจ้านกทั้งหลายก็บินพรึ่บจากไป ผมเราปลิวไสว ยืนเหม่อไปไกลแสนไกล ได้อารมณ์นางเอกมากๆๆๆๆๆ ภาพดูดีๆๆ แต่พระเอกอยู่ไหน คิมฮยอนจุงอยู่ไหน(วะ?~) เดินลงมาตั้งใจไปเมียงดงต่อ ซื้อของที่สาวๆไหว้วานไว้ เดินจนชำนาญเมียงดงก็ครั้งนี้แหละนะ หอบหิ้วพะรุงพะรังกลับที่พัก เปลี่ยนสายรถใต้ดินจนคุ้นเคย หึหึหึ นั่งดูทีวี เล่นเน็ต รอพี่ๆกลับมา เพราะนัดกันว่าเย็นนี้จะหาหมูย่างเกาหลีกินกัน ฝั่งตรงข้ามเนี่ยแหละ ไปไม่ไกล ผล....พี่ผลักประตูบ้านเข้ามา ผมยุ่งเหยิงเผชิญลมแรงด้านนอกมาแล้วถามว่า รู้ไหม วันนี้อุณหภูมิเท่าไร เรางงๆ -12 ป่าว อุ่นกว่าเมื่อวานนิ ไม่ใช่ วันนี้อยู่ที่ -17.8....หนาวจะตาย เดินๆแถวอับกุจอง นึกว่าหูจะหลุดไปซะแล้ว เจี๊ยกกกก....หนาวขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไร มิน่า คล้องกุญแจมือสั่นเลยเรา
|
ณ เงา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
Link |
|||||||||||||
