Group Blog All Blog
|
จดหมายเหตุฯ....ลอดช่องสิงคโปร์ Ep 3 : เมื่อผู้ชายมาสยบแทบเท้า 1/3 03-12-2010 ตื่นตี 4......ตื่นแต่ตี 4 เพราะก้อยบอกต้องไฟท์หน่อยถ้าอยากอยู่หน้า อืมมมมมมมมม เช้ากว่าไก่ลุกมาขันอีกแน่ะ (แต่จริงๆสะดุ้งตอนตี 2 เห็นฟ้าสว่าง โอ้ คุณพระ ฉันตื่นสายหรือเนี่ย คว้านาฬิกามาดู เอ๊ะ ยังไม่เช้านี่หว่า ผลปรากฎว่าที่ฟ้าสว่างไปหน่อยเพราะบ้านตรงข้ามดำรงกิจการอยู่ ผลสำรวจของพี่เปิ้ลบอกว่าเห็นคู่หนึ่งหายไปกับต้นมะม่วง 555) เรารีบอาบน้ำแต่งตัว มาถาม front ว่าเราต้องการขึ้นรถเมล์ไป IMM สายตามนี้ๆ มันวิ่งผ่านหน้าโรงแรมบ้างไหม พนักงานมองๆเหมือนไม่รู้จักแล้วผลักไสไล่สงให้ขึ้น MRT เสียเถิด วิ่งตอนตี 5 โอ้ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือที่ไม่ก่อประโยชน์ใดเลยจริงๆ ก็เลยจูงมือกะพี่เปิ้ล ฝ่าลมเย็นๆตอนตี 4 กว่าๆ ผ่านกิจการอันรุ่งเรือง เดินดุ่มๆไป สถานียังไม่เปิด เราก็นั่งตบยุงรอไป คุยไป อีก 2 นาทีจะตี 5 ไม่มีความเคลื่อนไหวเหมือนใครจะมาเปิดประตู พี่เปิ้ลลุกไปอ่านป้าย แล้วสิ้นสติ สถานี Aljunied นี้เปิด 5.45 น. กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วิ่งไปตบแท็กซี่ ไป IMM ปาลีๆๆๆ .... แต่แท็กซี่พาเราข้ามถนนแล้วจอด ส่งของ เม้าท์กะเพื่อนก่อน ก็อยู่แค่ 5 นาที แต่วินาทีนั้น เลือดขึ้นหน้า แกเม้าท์กันทีหลังได้ไหวว้า ฉันรีบเนี่ย....รังสีอำมหิตคงแรง พี่แท็กสตาร์ทตัวแรงแล้วส่งเรา ณ ที่มืดแห่งหนึ่ง ตีห้าครึ่ง 2 สาวยืนอย่างสงบที่ IMM .สงบมากจริงๆ สงบและมืดมาก มีดาว 18 ดวงบนฟ้าเป็นพยาน ที่นี่ที่ไหน ตรูต้องไปไหนต่อ กำลังยืนเคว้ง ไร้จุดหมาย ได้ยินเสียงกุกกักๆข้างหลัง แล้วลำแสงก็วาบขึ้น ใครมา ลูมอส แถวนี้ หันไปมอง โถ คุณครูพกไฟฉายมาด้วย พี่เตรียมตัวดีเหมือนมาเข้าค่ายเข้าฐานยามดึกเลยค่ะ หัวเราะลั่นๆตอนนั้นเอง 555555 เราส่องไปเรื่อยๆเห็นคนเดินลับมุมตึก เราก็ตาม ไม่ได้เกรงกลัวใดๆเล้ยยยยย พอหักมุม เฮ้ยยยย!! เราเจอวัยรุ่นสิงคโปร์ ไม่มีไรหรอก ร้องไปงั้น เร้าใจดี ซับไตเติ้ลตามด้านล่างค่ะ หวัดดีค่ะพี่ พี่มาดูฮยอนจุงใช่ไหมคะ (จะไม่ถามว่ารู้ได้ไง นางหนึ่งทรงเสื้อดั๊บ หนึ่งนางทรงกะโหลก บ่งบอกสถานะมาก) ใช่ค่ะ ต่อคิวตรงนี้ใช่ไหมคะ ตรงไปเลยค่ะ แถว Triple S อยู่ตรงนั้น อ้าว แล้วตรงนี้อ่ะ บ่าย 2 ค่ะ หนูมาดูอิจุง(ของพี่)เหมือนกันป่าวคะ ป่าวค่ะ หนูมาดูบ่าย 2 น้องกระมิดกระเมี้ยนตอบ อ้าว นึกว่าเลือดสีเขียว มาต้อนรับซะดี น่าประทับใจจริงๆ เราเดินไปต่อแถว มีสาวๆที่มาถึงก่อนบอกให้เรากรอกชื่อและเบอร์โทรทิ้งไว้เลยตามคิว หยิบกระดานชนวนที่เค้ายื่นให้แล้วตกใจ หันไปมองหน้าพี่เปิ้ล พี่ คิวเราคนที่ 7 กับ 8 สองคนแทบกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตื่นตี 4 ช่างมีความหมาย จาก 2 ใน 1,200 คนเราเป็นคนที่ 7 กับ 8 ทำกันเข้าไปด้ายยยยยจริงๆ ผู้ชายที่เมื่อวานได้แต่มองผ่านกล้อง วันนี้คงได้เห็นด้วยสองตาตัวเองเป็นแม่นมั่น ฉันล่ะซาบซึ้งใจกับตัวเอง เรานั่งรออยู่อย่างนั้น เม้าท์บ้าง หลับบ้าง กินบ้าง นั่งเพ้อๆบ้าง ฟ้าก็สว่างขึ้น แถวยาวขึ้น แล้วรถทีมงานก็ขับมา รถขนของของ TFS ที่แปะรูปผู้ชายหน้าเบิ้ม...ขับมา ขับมา แล้วจอดหน้าเราสองคน คุณพระ!!! แถวตั้งยาวไม่จอด มาจอดหน้าเรา มายั่วยวนถึงที่ ทำไงดีพีเปิ้ล จะทำไรล่ะ ถ่ายรูปซิ 55555 แล้วเราสองคนก็โดนผ็ชายจ้องหน้าอยู่เกือบชั่วโมง อิจุง บร้า เค้าเขินนะ.....การตื่นเช้ามีผลต่อระบบประสาทมากมายจริงๆ เพ้อไปเรื่อย ราวๆ 8 โมง เขาเริ่มให้ยืน เตรียมพร้อมขึ้นไปข้างบน หลังจากนั่ง 2 แถว 4 แถว 2 แถว 4 แถวอยู่เนิ่นนาน เมื่อยก้นกบไปหมด ยืนๆอยู่ ก็ได้ยินเสียงเย้วๆ หันไปมอง เห็นพี่เป้ยเดินมายิ้มตาหยีใส่ ก้อยทำหน้าทึ่งๆ ฝนและพี่เก๋ทำหน้าแบบว่า... เธอสองคนมายืนนี่เลยเรอะ สุดยอดป่ะล่ะ 55555555 เว้าไทยใส่กันให้ชาวสิงคโปร์ลางงว่ามันพูดอะไรกันได้ครู่หนึ่ง เราก็แยกกันอีกรอบ แถวเริ่มเปิด เค้าแจกของ เรารับ เค้าประทับแขน เรายื่น เขาบอกค่อยๆเดิน เราวิ่ง....วิ่งเร็วกว่าตอน final call อีก วิ่งๆๆๆ ขึ้นไป เห็นลานงาน เห็นเวที แล้วเห็นว่า เราได้ยืนแถวหน้าสุด พี่เปิ้ล hi-five หน่อย อิอิอิ
|
ณ เงา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
Link |
|||||||||||||
