Group Blog All Blog
|
D-3 : Epilogue 2014 KIM HYUN JOONG WORLD TOUR '夢幻'(몽환) in Bangkok ตื่นสายหน่อย เพราะนอนน้อย และเพราะจุงไม่ไปไหน แต่ก็ยังไปอยู่ข้างๆโรงแรมเธอ หลายคนอาจคิดว่าเสียเวลาและไม่มีค่าอะไร ไม่ทำให้เวลาเกิดประโยชน์ แต่สำหรับอิ่มเอม.....มันเป็นเวลาที่มีค่าเสมอ การได้ใช้เวลาพร้อมและเพื่อคิมฮยอนจุง ไม่ว่ามันจะสั้นหรือยาว มันมีค่าเสมอ จะ 1 วิ หรือ 1 วันก็ตาม ขอแค่นั่งข้างๆโรงแรมที่คิมฮยอนจุงอยู่ก็พอแล้ว แค่นั่งมองดู ถึงเธอไม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ แต่ขอแค่นั่งมองไกลๆ แต่อยู่ในบริเวณใกล้ๆก็พอแล้ว ฉันทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ ได้แต่นั่งเงียบๆจิบสตาร์บัคส์ไป...ส่งกำลังใจให้ จุงอยู่เงียบๆในโรงแรม ไม่ไปไหน ไม่แม้แต่ออกไปกินข้าว ไปเลี้ยงขอบคุณอะไรอย่างที่เคยไป เงียบมาก (อย่างน้อยก็เงียบสำหรับเรา อาจโวยวายอยู่ในห้องก็ได้เนอะ) ส่วนเราก็นั่งเงียบๆ สัปหงกบ้าง ถกเรื่องข่าวบ้าง หงอยบ้าง จากกลางวัน...สู่กลางคืน นั่งนิ่งๆกันอยู่อย่างนั้น จนถึงเวลาสมควรก็ออกไปสนามบิน ล่วงหน้าไปรอจุงที่เกต 1 รอนาน รากงอก ไม่โกรธ ไม่ว่า ไม่โมโห อะไรก็ได้ยังไงก็ได้ สำหรับจุงตอนนี้ทุกอย่างโอเคหมด แต่....ปกติไม่เคยอยากให้จุงกลับ อยากให้อยู่กับเราที่ไทยนี่แหละ และครั้งนี้ยิ่งไม่อยากให้กลับเลย อยากให้จุงพักให้ใจเข้มแข็ง ให้เวลาตัวเอง พร้อมแล้วค่อยกลับ แต่อีกใจก็รู้ว่าสำหรับจุงแล้ว การเผชิญหน้าอาจจะดีที่สุด แม้จะปวดร้าวแต่มันก็ต้องทำ ความจริงอาจเหนื่อยแต่การหนี มันหนีไม่ได้ตลอด ยืนดราม่ากับตัวเอง รถที่จุงนั่งมาก็เเล่นผ่านหน้าไป เฮ้ยยยยยยย ไม่จอดอ่ะ ไปไหน?? เค้าว่าเกต 7 เอ้า วิ่งงงงงงงงงงง อะไรอ่ะ งงเลย วิ่งแบบเร็วสุดๆในชีวิต เหนื่อย หอบ ใจจะขาด เส้นทางที่ขนานกันไป ถ้าเป็นละครตลก มันคงขำมากจริงๆนะ คนนึงนั่งหล่อในรถ มองออกมาข้างทางเจออีกคนวิ่งขนาบข้าง ลิ้นห้อย หัวฟู คิดในใจ จุงอาจหัวเราะออกบ้างก็ได้สำหรับวันนี้ หากมองออกมาแล้วเห็นว่าแฟนคลับวิ่งกันตาลีตาเหลือก แต่ทุกคนรักเธอ อยากให้กำลังใจเธอครั้งสุดท้ายไง ถึงกลายเป็นตัวตลกในสายตาเธอ แต่ถ้าทำให้เธอยิ้มได้บ้าง เราก็ยอม วิ่งไปถึงเกต 7 รถก็....ไม่จอด มันเลยไปอีก เฮ้ยยยยยยย พี่การ์ดบอกว่าเกต 10 จ๊ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด วิ่งต่อ จากเกต 1 ถึง เกต 10 ใครบอกฉันทีว่ามันระยะไกลเท่าไร จะตายแล้ววววว ไปถึงเกต 10 รถจุงจอดอยู่ชั่วกระพริบตา ก็แล่นต่อไปอีก ไปวน เย้ยยยยยยยยยย วน! วนแล้วจะจอดเกตไหน ทุกคนบอกกลับไปเกต 1 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 1-10 จะ 10-1 อีกเหรอ ไม่ดีมั้งคิมฮยอนจุง แต่วิ่งย้อนไปถึงเกต 7 ด้วยความเร็วต่ำ จะ-ตาย-แล่วววว รถก็แล่นเลยมาอีก เจี๊ยกกกกกกกกก สรุปกลับไปเกต 10 อีกรอบ พระเจ้า ผู้ชายใจร้ายยยยยยยยยยยยยยย  วิ่งไม่ไหว ขาตึง เจ็บ หายใจทีเจ็บถึงซี่โครง ตาพร่า เหนื่อย มือสั่น แต่ในหัวใจมันบอกว่า ถ้าไม่วิ่งต่อไป ถ้าไม่อดทน ถ้าไม่พยายาม จุงจะกลับไปแล้วนะ จะไม่ได้เห็นหน้านะ กัดฟัน กลั้นหายใจ แล้วตัดใจวิ่งเฮือกสุดท้าย มายืนหน้าเกต 10 จนได้ หอบตัวโยน หายใจไม่ทัน ใจจะขาด มือเย็นเฉียบ แต่หัวใจอบอุ่น มาทันแล้ว ยืนรอตั้งแถวรับจุง แถวยาวมากไปถึงข้างใน คนเยอะสุดๆ เยอะจนผู้โดยสารค่ำคืนนั้นงงไปหมดว่าเกิดอะไรขึ้น รอจนลมหายใจสม่ำเสมอ จุงก็ก้าวลงมาจากรถ ใส่เสื้อกล้ามสีดำ แว่นตาดำ กางเกง รองเท้าดำไปหมด ไม่ยิ้ม ไม่ทักทายใคร ดูนิ่งๆ และเดินอย่างเร็วเพื่อเข้าไปถึงด้านใน คนวิ่งตามกันสนามบินแทบแตก ตามไปจนถึงตอนสแกนผู้โดยสาร จุงเอาแต่ก้มหน้า หลบ ใช้พี่บึ้กบังตัวเองไว้จากสายตาแฟนๆ น่าเศร้าตรง พี่บึ้กบังได้มิดมากนี่แหละนะ   สุดท้ายก็ลับสายตาไป บ๊ายบาย ฮยอนจุงอ่า ฮิมเน เอาความรักความห่วงใยของฉันไปด้วยนะ กลับบ้านปลอดภัย สู้ๆกับทุกสิ่งที่รออยู่ที่เกาหลีนะ ส่วนฉันขอไปนั่งหายใจก่อน จะตายแว้วววววววววว
|
ณ เงา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
Link |
|||||||||||||
