|
|
Absolute Boyfriend หุ่นตัวนี้มากกว่าคำว่าเพื่อน
หลังจากที่เห็นภาพของการต่อคิวปานประหนึ่งว่าจะก่อม็อบ
เพื่อรอฤกษ์เปิดตัวสินค้าตัวล่าของค่ายคอมพิวเตอร์รูปทรงผลไม้ยี่ห้อแอปเปิ้ล
ก็ได้เห็นกระเเสคลั่งไคล้อย่างท่วมท้น
ชนิดที่ยอดสั่งการผลิตสินค้ากระดานไฮเทคที่ชื่อ IPad
ไม่เพียงพอต่อการรองรับเมื่อเทียบกับจำนวนของผู้บริโภค
จนต้องจำกัดอัตราการซื้อต่อคน ได้ไม่เกินสองเครื่อง
อีกทั้งยังมีแผนการเลื่อน การสั่งยอดออเดอร์เสริมไปอีกตั้งเดือนอย่างนี้
แอบไปเห็นเครื่องหิ้วที่ยังไม่มีการนำเข้ามาจำหน่ายเมืองไทยอย่างเป็นทางการ
ก็ถูกพ่อค้าแม่ค้าหัวใสยิ่งกว่าใบหน้า ตั้งราคาเครื่องหิ้วระดับสองหมื่นอัพขึ้น
ถ้าคิดสารตะตามอัตราแลกเปลี่ยนอย่างหยาบแล้ว ก็ฟันค่ากำไรไปบานเปรอะพอควร
พอเห็นกระแสความเห่อเจ้าผลิตภัณฑ์ตัวล่า ก็ทำให้นึกถึงซีรีย์ญี่ปุ่นเรื่องนึง
ที่ว่าด้วยความเป็นตัวเจ้าผลิตภัณฑ์ตัวล่าเช่นกัน
แม้สายสกุลจะออกไปในการเอาใจตลาดอาร์ทตัวแม่อยู่สักหน่อย
แต่อาร์ทตัวพ่ออย่างเรา ก็สนานหรรษาครื้นเครงอยู่ได้ไม่หยอกเช่นกัน
แถมได้สาระสำคัญแบบแฝงข้อคิดไม่ผ่านเมโมรีชิบ
เพราะในซีรีย์ เขาว่าด้วยผลิตภัณฑ์ที่ไฮเทคกว่าไอพงไอเพคกว่าตั้งเยอะ
เป็นซีรีย์ประมาณสองปีที่แล้ว ของค่ายฟูจิทีวี ที่ชื่อ Zettai Kareshi
หรือที่ตลาดนักชมซีรีย์เมืองไทยกลุ่มหนึ่งพอรู้จักกันดี ในชื่อ "Absolute Boyfriend"
แต่ถ้าเป็นนักอ่านกลุ่มเฉพาะ จะรู้จักกันดียิ่งกว่าจากสื่อสิ่งพิมพ์ฉบับการ์ตูน
แนวโชจูตาใสดิกของผู้วาด วาตาเซะ ยู
เมื่อมาเป็นลิขสิทธิ์ในฉบับเมืองไทยเขาให้ชื่อ "ขอคู่ใจ ใครสักคน"
(ซึ่งถ้าใครมองเเค่เปลือกนอกของหนังสือ ก็แทบจะไม่รู้ว่านี้เป็นฉบับตัวแม่
ของ Absolute Boyfriend ) ซึ่งต้องขอบอกกันก่อนเลยว่า
พล็อตเรืองก็แทบจะไม่ต่างไปจากแนวก๊วนเดียวกัน
เมื่อเทียบกับประเภทของสิ่งบันเทิง
ที่เป็นเรื่องอลหม่านจากปรากฎการณ์ของสิ่งมหัศจรรย์เกินจะเชื่อระหว่าง
หุ่นไซบอร์กกระป๋องหนึ่งที่ดันไปหลงรักมนุษย์คนหนึ่งเข้าอย่างหัวปักหัวป้ำ
แต่ Absolute Boyfriend ก็ได้สร้างจุดเฉพาะที่แตกต่างบางส่วนออกไป
จึงทำให้เนื้อเรื่องและการดำเนินทิศทาง ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดไว้ในใจ
ว่าแนวเช่นนี้ มีทางให้เล่นใหม่กันสักกี่ทางเชียว
ซีรีย์ว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตของพนักงานลูกจ้างชั่วคราวคนหนึ่ง
ที่ชื่อ อิซาวา ริอิโกะ ที่อุทิศชีวิตส่วนใหญ่ของมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง
ให้กับการเสริฟน้ำชา ชงกาแฟ ถ่ายเอกสารและเป็นลูกหาบ
ให้กับพนักงานประจำของบริษัท เรียกว่า นี้แหละคือชตากรรมตามประสาเด็กTemp
(ถ้ายศเต็มตัว ก็เรียกว่า Temporary ที่มีความหมายเดียวกับ Haken
ซึ่งก็คือ ลูกจ้างชั่วคราวที่รอการบรรจุ) เมื่อทุ่มเทหน้าที่สุดแรง
แล้วคอยกลับไปสลบสไลนอนตายคาหมอนอยู่ ณ ห้องเช่า
เป็นเช่นนี้เยี่ยงทุกวัน เลยทำให้ตลอดทั้งชีวิตที่ยังสาวใส
ไม่เคยได้มีโอกาสไปข้องแวะแกะเกาชายหนุ่มหุ่นแฟนปิ๊ง
แบบที่สาวเจ้าคนอื่นๆเขาได้ปฏิบัติกัน แอบไปรักใครชอบใครก็ถูกหนุ่มเจ้า
เขามองข้ามกะลาหัวอยู่ร่ำไปหรือไม่ก็มีเป็นตัวเป็นตนเป็นที่เรียบร้อย
จนกระทั่งวันหนึ่งสวรรค์ในนามบริษัทสุดไฮเทค
เกิดอุบัติเหตุทำให้หล่อนได้รู้จักกับพ่อหนุ่มเซลล์แมนของบริษัท Kronos Heaven
เป็นบริษัทที่กำลังพัฒนาสินค้าและทำแผนทางการตลาดให้กับ
หุ่นยนต์แมนสุดแสนจะเฟอร์เฟ็กซ์ (the perfect male humanoid) หมายเลข 01
ตามคอนเซปต์ที่ว่า "จะอุทิศและภักดีอย่างดุษฎีให้กับเจ้าของแบบสุดจิตสุดใจ"
ว่าแล้วคณะกรรมการบอร์ด ก็ทุบโต๊ะฟันธงให้เจ๊ริอิโกะ
เป็นคนแรกที่ได้ทดลองใช้ผลิตภัณฑ์ที่ยังไม่ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ เป็นเวลาห้าวันเต็ม
เป็นผลิตภัณฑ์ที่แม้ตัวริอิโกะเองก็ไม่เคยได้รับการเพ่งพายเลยมาก่อน นอกจากการกรอก
ตามวัตถุประสงค์ทุกประการที่เจ๊ริอิโกะ ได้คลิกเมาท์เลือกคุณสมบัติผ่านหน้าเว็บไซด์
ด้วยการรับประกันเเบบเฟ้อๆที่ว่า "หากไม่พอใจเราหยิบดีคืนเงิน"
Perhaps love is by a nature sorrowful thing.
(บางทีรักก็เป็นดั่งศาลาคนเศร้าที่ธรรมชาติจัดหามาให้)
If mass production of this of model is a sucess
There won't be any more women suffering
(แต่ถ้าผลิตภัณฑ์ชิ้นนี้เกิดได้รับความนิยมขึ้นมา
นั่นก็หมายความว่า ต่อไปจากนี้ก็จะไม่มีแล้วซึ่ง
ความระทมทุกข์ในใจของบรรดาหญิงสาว)
แถมหุ่นที่ได้ ก็เป็นหุ่นที่มีร่างกายสมส่วนแลดูเป็นมนุษย์ปกติทุกประการ
ในรูปแบบการบรรจุหีบห่อแน่นหนาและมิดชิดเป็นอย่างดี
เมื่อชำแหละแกะออกมา ก็มีสภาพพร้อมใช้แต่หนักใจหน่อย
ตรงที่สภาพของเจ้าหุ่นต้นแบบปรากฎเรือนร่างแบบไร้เครื่องอาภรณ์
ทำเอาเจ๊ริอิโกะผู้บริสุทธิ์ผุดผ่อง เกิดอาการกรี๊ดยิ่งกว่าเสียงริงโทนเบอร์ห้า
สร้างปัญหาหนักอกหนักใจแบบเจ๊ยังไม่ได้ตั้งสติรับการสิ่งแปลกใหม่
แต่ที่หนักใจยิ่งกว่า ก็ตรงที่จะสตาร์ทเซทอัพแต่ละที ก็ต้องยื่นจงอยริมฝีปาก
เพื่อทำการจุมพิตเพื่อเข้าสู่ระบบทุกครั้งทุกคร่าไปนี้สิ
ซึ่งตอนแรกๆ เจ๊แกจะออกลูกกล้าๆกลัวๆอยู่
แต่ยิ่งสนิท ยิ่งจะชิดใกล้มากตอนทีไร
ดูท่าเจ๊ริอิโกะแกอยากจะยื่นปากทำการเซทอัพอยู่บ่อยๆ
ทั้งๆที่ ก็ยังเดินเครื่องเดินเหินไปมาได้ปกติอยู่
แต่ถึงแม้ว่า คุณสมบัติของเจ้าหุ่นตัวนี้ จะเป็นไปตามทุกๆคลิก
ที่เจ๊ริอิโกะได้กำหนดในทุกๆคุณสมบัติดั่งใจเอาไว้
กลับกลายเป็นว่าในทุกโอเปอเรชั่นที่เจ้าหุ่นนั่นได้กระทำ เช่น
การบอกรักทั้งเช้าและค่ำ การแสดงอาการเจ้าข้าวเจ้าของ
การมั่นเข้าครัวจัดหาอาหารการกินอยู่เป็นนิจ
และลากเจ๊ไปกอดเพื่อจะkissในทุกโอกาส
ล้วนแล้วแต่เป็นการรับรู้อยู่เป็นเบื้องต้น ว่ากระทำไปตามโปรแกรมที่ได้เซทเอาไว้
จากอารมณ์เลิฟโรแมนติกแบบหญิงสาวที่ได้วาดฝัน
ต้องดันมากลายเป็นอาการรำคาญใจแบบคุณแม่ไม่ปลื้ม
จะเข้าห้องน้ำห้องท่าเวลาปวด เจ้าหุ่นก็ดันมาเก็บตัวนั่งเข่าคู้ชาร์ตแบตฯไม่แลเทศะ
จนนางเอกต้องตั้งชื่อแทนชื่อรุ่นผลิตภัณฑ์เดิม 01 ให้เปลี่ยนมาเป็น "ไนต์โตะ"
ที่เอามาจาก Night ในมักมาโผล่ในส้วมกลางดึกทุกคืน
จนแล้วจนรอด จากสถานการณ์ของการทดลองใช้ที่ไม่น่าจะไปรอด
ก็นำมาสู่ การตัดสินใจแบบแม่เจ้าบุญทุ่ม แต่เป็นทุ่มแบบผ่อนนานไปจนแก่เฒ่า
ด้วยมูลค่าที่ตั้งไว้ที่ ร้อยล้านเยน ร้อยล้านที่มีเลขศูนย์ห้อยท้ายถึงแปดตัว
His price of 100 million yen can be made in installments
with 1 % interest.
We also entered you into a life insuranee plan.
So there's no need for a guarantor.
(ราคาของมันตั้งอยู่ที่ร้อยล้านเยน ที่มีอัตราการผ่อนชำระ
โดยคิดดอกเบี้ยเพียงหนึ่งเปอร์เซนต์เท่านั้น
อีกทั้งเราได้ผนวกเข้ากับแผนการประกันภัย
โดยที่คุณไม่จำเป็นต้องมีซึ่งผู้ค้ำประกัน)
A 70 years loan will go before you know it.
(หนี้เเค่เจ็ดสิบปีแค่เรื่องจิ๊บๆ บางทีหมดไปโดยที่คุณอาจจะไม่รู้ตัว)
แต่ซีรีย์ไม่ได้จดจ่ออยู่กับความสัมพันธ์ระหว่าง
หุ่นยนต์หนุ่มรูปหล่อกับนางเอกสาวจอมเปิ่นเพียงเท่านั้น
ซีรีย์เรื่องนี้ ยังทรมานใจท่านผู้ดูด้วยการมีตัวละครที่จะทำให้ท่าน
ต้องเลือกที่รักมักที่ชังแบบโน้นก็ดี นี้ก็ใช่ เพราะมีผู้จัดการใจพระ
พระทั้งแง่ความใจดีมีเมตตา พระทั้งที่เป็นพระเอกในเรื่องก็ยังได้
อาซาโมโตะ โชชิ ที่แต่เดิมในตอนแรก ดูจะเป็นคนย่ำเปเรื่อยเปื่อยได้
ก็ด้วยบารมีของความเป็นบุตรชายของเจ้าของบริษัท ASAMOTO คอยค้ำหัว
เลยมีโอกาสนั่งหน้าแสลนกลางโต๊ะประชุมอยู่เสมอ
และบริษัท ASAMOTO ก็เป็นกิจการที่พัฒนาสืบมารุ่นต่อรุ่นจนกลายเป็นบริษัทใหญ่
ที่ขึ้นชื่อในเรื่องของการทำขนมเค้กเพื่อขายฐานลูกค้าระดับบนแบบเน้นส่งออก
ซึ่งแผนการดำเนินงานในปัจจุบัน ที่มีพี่ชายเป็นผู้คุมบังเหียน
เลยทำให้โชชิผู้น้อง ไม่กินแหนงแคลงเส้นกับพี่ชายเท่าไรนัก
ด้วยอยากดำรงสถานปฏิบัติแบบเดิม ที่คนรุ่นปู่ได้วางเอาไว้
และเจ้านายโชชิคนนี้ ดูจะเป็นคนได้มองเห็นเพชรในตมของบริษัท
เมื่อพบว่าฝีมือการทำบัฟเฟอร์ไส้ครีมของริอิโกะนางเอกของเรื่องนั้น
มืพรสวรรค์ขั้นเทพและให้รสชาติไม่ต่างจากคนรุ่นปู่ที่ห่างหายไปนาน
จนลงมือทุ่มความคิดนี้สุดตัว ภายใต้การบริหารในแบนด์ของบริษัท
แต่การเปิดตัวสินค้าใหม่ตัวนี้ไปได้ไม่สวยนัก เพราะไม่มีลูกค้าคนไหนกล้าที่จะซื้อ
จนเบื้องบนมีคำสั่ง โดยการโยนบาปที่จะเลิกต่อสัญญาจ้างให้กับริอิโกะ
ในฐานะเจ้าของสูตรการทำบัฟเฟอร์ครีมที่ลูกค้าไม่ปลื้ม แต่เจ้าหนุ่มโชชิ
ขอสิ่งแลกเปลี่ยนกับการรั้งตัวริอิโกะเอาไว้ โดยถูกกำหนดเงื่อนไขใหม่มาเป็น
การลดตำแหน่งงานของตัวเอง ให้เหลือเพียงสถานะพนักงานของบริษัท ASAMOTO
ถึงแม้จะไม่มีใครกล้าที่จะซื้อเค้กสูตรบัฟเฟอร์ครีมของริอิโกะ
แต่การกระทำในครั้นนี้ เป็นการซื้อใจของริอิโกะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ที่เหลือจากนี้ ก็เคลียร์กันเองดีๆละกันระหว่างพ่อหนุ่มโชชิหรือเจ้าหุ่นไนท์โตะ
ว่าจะใครคนใดคนหนึ่ง หรือใครตัวใดตัวหนึ่งมาเป็นคู่ใจของริอิโกะจัง
เพราะไอ้ความแสนดีทั้งหมดทั้งปวงในตัวละครของซีรีย์ญีปุ่น
ถือเป็นสูตรที่ทำร้ายความรู้สึกของคนดู ในส่วนทั้งทางตรงและทางอ้อมตลอดมา
ถ้าตัวละครอย่าง ไนต์โตะ หรือ โชชิ จะมีส่วนเลวที่ปรากฎจนอัยการรับฟ้อง
ก็น่าจะทำให้คนดูปฎิบัติการ เลือกข้าง-เปลี่ยนสีเสื้อฝั่งหนึ่งฝั่งใดได้ไม่ยากนัก
แต่เมื่อมันมาเป็นความรักแบบบริสุทธิ์ใจของผู้ให้ที่ไม่หวังผลตอบเเทนจากผู้ได้รับ
ความรู้สึกเลวมันเลยวกกับเข้าใส่คนดูที่มีองค์ แต่ไม่ใช่องค์ตามตัวสะกด
แต่เป็นองศาแห่งความอิจฉา ที่เร้ารอนถึงการเป็นสาวเจ้าที่โชคดี
ที่มีชายหนุ่มลูกคุณหนูผู้อุดมการณ์อย่างยึดมั่นกับเจ้าหุ่นหน้าใส
ที่สามารถพัฒนาระบบชิบส่วนตัวให้ใกล้เคียงความเป็นมนุษย์และภักดีต่อริอิโกะ
เพียงคนเดียวอย่างไม่เปลี่ยนแปลง จนอยากจะเชื่อว่าชาติที่แล้วริอิโกะ
คงทำบุญกับโครงการตาวิเศษ มั่นเก็บเศษขยะมารีไซเคลเพื่ออนุรักษ์โลก
ชาตินี้เลยได้หุ่นกระป๋องแสนดีมาหนึ่งตัว เพื่อเป็นคู่ข้างกายไว้คลายเหงา
ที่มีความมั่นคงต่อเนื่องและยาวนาน (มีนอกใจไปบ้างในบางตอนด้วย
อิทธิพลริมฝีปากของสาวเจ้าท่านอื่น) ในขณะเดียวกันก็ค่อยๆบังเกิดมรสุม
จากโชชิเปลี๊ยนไป๊ ที่มีความสนิทสนมกับริอิโกะจนเกินเลยจากความสัมพันธ์
ระหว่างเจ้านายกับลูกน้องไปในที่สุด
และด้วยความประมาทในช่วงต้น ที่คิดและเห็นตามสิ่งที่เห็นว่า
เป็นซีรีย์เล่าสนุกชวนหัวบนความเพ้อฝันของพล็อกเรื่อง
ซึ่งเรื่องราวก็ทำหน้าที่ไปตามทรัพยากรที่จัดวางเอาไว้ได้ดี
แต่สถานการณ์ที่มากตอน ก็ทำให้คนดูกลับถลำแบบไม่รู้สึกตัวว่า
จากตลกคอเมดี้ที่มีไว้อย่างเหลือเฟือ กลับค่อยๆลดปริมาณลง
จนเข้าสู่ความเป็นดราม่าในช่วงตอนท้ายๆ ที่เล่นเอาชายไทยวัยฉกรรจ์
ออกอาการน้ำหูน้ำตาไหลไม่แพ้กับการเจอแก๊สน้ำตาลูกย่อมๆ
เป็นความซึ้งปนเศร้า ที่เราก็รู้ว่าไอ้คนที่เล่นมันแกล้งทำเป็นหุ่นยนต์
แต่ความเป็นซีรีย์ทั้งหมดของ Absolute Boyfriend
มันล้างสมองเราไปครึ่งหัวโดยที่เราไม่รู้ตัว ความรู้สึกส่วนหนึ่ง
เลยพลีไปให้กับหัวจิตหัวใจของความเป็นหุ่นยนต์ที่เราจินตนาการขึ้นลอยๆ
แบบที่แทบไม่เคยเกิดขึ้นแบบให้รับรู้เป็นประสบการณ์ เชื่อได้เลยว่า
ต้องติดลูกอารมณ์สงสารในเวทนากรรมของความเป็นหุ่นยนต์
เพราะดันเกิดมาแบบไม่มีเลือดเนื้อ ไม่มีดีเอ็นเอ ไม่มีวิญญาณ
แต่ก็แปลก ที่คนดูอย่างเรากลับรับรู้และปรุงแต่งไปต่างต่างนานา
จนหลงเชื่อไปว่า ไนต์โตะตัวนี้อยู่ระดับเส้นที่ใกล้เคียงความเป็นมนุษย์ไปทุกขณะ
แม้จะรู้อยู่ทนโท้อยู่ก่อนหน้าแล้วว่า ไอ้ที่เล่นอยู่มันก็เป็นคนอย่างเรานี้ละหว่า
(น่าตาดี พอๆกันเสียด้วย) แม้ภายในตอนหลัง ความพิเศษในตัวไนต์โตะ
จะสามารถพัฒนารูปแบบด้วยตัวของมันเอง นอกเหนือจากการป้อนคำสั่ง
ของทางบริษัท สู่บทสรุปในคำสั่งว่าจะต้องเร่งทำลายทุกวิถีทาง
เพื่อรักษาชื่อเสียงของบริษัทในแง่ความผิดพลาดของผลิตภัณฑ์
แต่ในฐานะของริอิโกะด้วยแล้ว ไนต์โตะถือเป็นสิ่งสำคัญไม่ต่างเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง
ที่ได้เลยเส้นของขอบนิยามในความเป็นแค่ผลิตภัณฑ์เพียงชิ้นหนึ่งไปแล้ว
lt will be fine .01 is perfect
(ไม่ต้องเป็นห่วง เจ้า01โคตรจะเพอร์เฟกท์จะตาย)
Nothing in this world is perfect .
That is the viewpoint of all real scientists.
(ในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่จะสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง
นัน่เป็นทัศนคติที่เหล่านักวิทยาศาสตร์ที่ไม่เหวง เขาคิดกัน)
งั้นมาดู ประวัติคนที่เล่นกันดูดีกว่า
ผู้ที่เล่นเป็น เทนโจ ไนต์โตะ เจ้าหุ่นหน่วยก้านดีผู้นี้
ตัวเเรกทีเดียว ผู้เขียนก็หลงนึกไปว่าเป็นดาราหน้าใหม่จากค่ายไหนสักแห่ง
แต่พอมาดูประวัติ ก็ต้องร้องอ้อตามฟอร์มเสมอ เพราะเขาก็คือ "ฮายามิ โมโคมิชิ"
หรือ ไอ้หนุ่มโมโค ที่ผ่านงานซีรีย์ดีๆ มาตั้งหลายเรื่อง ที่เคยเอามาโม้อยู่ก็ไม่น้อย
อย่าง Gokusen ภาค ๒ ,Tokyo Tower ฉบับซีรีย์ หรือหนังใหญ่ทำมาจากการ์ตูน
ปลายปากกาของ อาดาจิ มิซุรุ ใน Rough ไอ้หมอนี้พอไว้ผม-เปลี่ยนบท
ก็เล่นเอาผู้เขียนหัวมึนๆ เพราะไอ้น้องเล่นบริหารความนิ่งให้ใกล้เคียงกับความ
เป็นหุ่นยนต์หน้าตาย บทง่ายๆอย่างนี้ ทำเอาหลายคนที่เคยเห็นบทเช่นนี้
ตัวเกร็งอยู่ไม่น้อยเลย แม้แต่น้องอายาเซะยังเคยเข็ดมาแล้วใน Cyborg She
เรื่องแบบนี้ ถ้าบทไม่มีสีสันมากพอจริงๆ อาจจะตายไปพร้อมความตีหน้าตายได้ง่ายๆ
ในฐานะที่ ไม่มีบทส่งชวนบิ้วอารมณ์คนดูให้อินตามไปด้วย
ถือเป็นการกลับคืนมากินตังค์จากค่าย ฟูจิ ในแนววคอมเมดี้อีกครั้ง
สำหรับเจ้าโมโคหลังจากห่างหายไปสามปี นับจากซีรีย์เรื่อง Densha Otoko
ส่วนนางเอ๊ก นางเอก อันนี้ในตอนแรกๆ ก็ทำท่าว่าจะลืมได้
พอๆกับเจ้าโมโค ที่เคยดูผลงานของเขาหลายเรื่อง แต่จะจดจะจำให้ขึ้นใจ
กับทำให้ไม่ได้ ทั้งๆที่น้องๆหนูๆ ก็หน้าไม่ตี๋ไม่หมวยอยู่ตามโซนอาหม่า
เธอคนนี้ เล่นโดย "อาอิบุ ซากิ" ถือเป็นเจ้าแม่นักแสดงคนหนึ่ง
ที่รับบทแต่ละเรื่อง ไม่ซ้ำพล็อกกันเลยทีเดียว
แสนดีก็มีให้เห็น หน้าทะเล้นก็มีไม่น้อย ร้ายย่อยๆก็เล่นมาแล้ว
ถือเป็นนักแสดงงานชุกคนหนึ่งในวงการบันเทิงบ้านเขา
อย่างปีที่แล้วปีเดียว ก็เล่นซีรีย์ไปหกเรื่อง รับเชิญอีกหนึ่งเรื่อง
ก็ไม่รู้จะรีบไปแต่งสามี หรือปลุกขึ้นบ้านใหม่ไปถึงไหน
งานแจ่มๆ ที่นักดูน่าจะพอรู้จัก อย่าง Attention Please,Triangle
Buzzer Beat แต่ฟังมาหลายปากแล้วหลายคนเห็นตรงกันว่า
ในซีรีย์เรื่องนี้ เธอเล่นได้โนดาเมะเอาม๊ากมาก ไม่เลียนแบบสักทีเดียว
แต่ก็พอเข้าเค้ากันอยู่หลายส่วน ทั้งทรงผม ท่าทาง ชะตาชีวิต
และพรสวรรค์ แต่ก็ไม่แอ็กติ้งแบบฮาสุดขั้ว ถือว่ารสชาติกำลังพอดีๆ
ส่วนคู่แข่งหัวอกชายรักแท้ไม่แพ้หุ่น อาซาโมโตะ โชชิ
เล่นโดย "มิซุชิมะ ฮิโระ" ในบทลูกชายเจ้าของบริษัท ที่มีความฝันของตัวเอง
ในความเห็นส่วนตัว ผู้เขียนคิดว่านี้เป็นบทที่ดีที่สุดในตอนนี้ของเจ้าฮิโระเขา
ในฐานะผู้ที่บรรลุนิติภาวะและขีดเส้นทางเดินเป็นของตัวเอง
ถึงแม้กลุ่มคนสีเสื้อรูปหน้าไนต์โตะ ก็ยากที่จะไม่ให้อภัยโทษแก่โชชิในฐานะคู่แข่ง
แม้จะเป็นบทที่น่าอิจฉา ที่ได้สวาปามเค้กหน้าตาอย่อยๆไปหลายชิ้น
จนทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้นอีกหลายขีด เพราะหลังๆก็ไม่ค่อยเข้าใจว่า
ทำไมบทที่ต้องทำหน้าตาเหร่อร่าปัญญาไม่ค่อยปรากฎ
ที่มักตกใส่เจ้าฮิโระอยู่สม่ำเสมอ อย่างน้อยล่าสุด ก็ปรากฎให้เห็นไหน
Mr.Brain กับ Tokyo Dogs
ที่ทำให้ผู้เขียนรู้สึกขวางหูขวางตาอยู่พอสมควร
หรือเพราะไม่มีใครกล้าเล่นแบบไม่หวงลุกซ์ หรือลุกซ์นี้ไม่มีใครทานทันเท่า
ส่วนถ้าใครไม่เคยได้ปลื้มเจ้าฮิโระมากอ่น ก็อาจปลื้มได้ไม่ยาก
ส่วนที่เคยปลื้มแล้ว เรื่องนี้ก็ช่วยส่งเสริมความปลื้มในอย่างที่เห็น
แบบที่หล่อเกินวัยมัธยมศึกษาใน Hanakimi อาจไม่ค่อยคุ้นชินสักเท่าไร
เป็นบุญที่ได้มาเจอลุง"ซาซากิ คุราโนสุเกะ" อีกหน รับบทเป็น กากุ นามิคิริ
ก็เป็นบทคนประหลาดๆอีกหน ในฐานะนักประดิษฐ์คิดค้นเจ้าเทคโนโลยีหุ่นไฮเทค
ที่ควบรวมกับการทำหน้าที่เซลล์แมน จึงมักจะเห็นลุงแกโผล่หน้าจอ
อยู่หลายช่วงหลายตอน ก็ต้องเข้าใจเอาว่าลุงแกต้องรับภารกิจหนัก
ไหนจะทั้งการติดตามข้อมูล การประเมินผล การซ่อมบำรุง
ไม่เว้นทั้งการไล่เบี้ยเพื่อเก็บค่าผ่อนหุ่นยนต์ ใครขืนได้ไปทำงานกับบริษัทนี้
มีหวัง วันๆจะไม่ได้หลับไม่ได้นอน บทที่แกเล่นก็เป็นอารมณ์ประมาณ
นิ่งเรียบแต่ได้ฮา ในแบบฉบับคนมีองค์สไตล์เป็นของตัวเอง
ซีรีย์ทุกเรื่องที่แกรับเล่น นอกจาก Triangle แล้ว ก็ยังไม่มีเรื่องไหนที่ไม่สนุก
สำหรับตัวผู้เขียน แต่สุดๆ ก็ต้อง iryu กับ orthros dog ที่ดูจะโชว์พลังเป็นที่สุด
ขณะเดียวกัน ก็ได้มาเจอพี่ชายสุดหล่อ "ยามาดะ เมอิเคียว"
ในฐานะพี่ชายของเจ้าโชชิ เพราะผู้เขียนไม่ได้เจอหมอนี้ตั้งแต่นาน
นับจาก Summer Snow ตอนนั้นยังเล่นเป็นคุณหมอที่คุณพ่อขอร้อง
บุคคลิกที่ได้รับเล่นในครั้งนี้ ถึงยังดำรงในแนวท่านคุณชายอยู่เช่นเคย
แต่ก็ยังคงแห้งแล้ง เกี่ยวกับในด้านของการแสดงอารมณ์
ถือว่าตีกินเพื่อพอยั่งชีพในพื้นที่การแสดง ที่จะว่าไปบทยังเด่นมากกว่า
นักแสดงประกอบท่านอื่นๆอีกตั้งหลายคน
ขณะที่ตัวละครเสริม อย่าหาว่าไม่สำคัญนักเชียว
เพราะในสถานการณ์ที่ตัวละครหลัก ต้องการซึ่งคำเตือนสติและกำลังใจ
ถ้าขาดซึ่งตัวละครแวดล้อมเหล่านี้ไปเสียแล้ว
มีหวังตัวละครหลัก ไม่ว่า ไนต์โตะหรือริอิโกะ
คงเดินโง่แบบเพ้อเจอ้ไปเรื่อย หรือหาทางออกให้กับชีวิตตัวเองไม่เจอ
ดังนั้น ตัวละครที่แม้บทจะไม่ส่งให้โดดเด่นนัก
อย่าง เพื่อนนางเอก ป้าแห่งร้านค็อกเทลเล้าท์ เจ้าของหอพัก
ล้วนแล้วแต่ มีแง่คิดและคำคมดีๆ ในการเลือกคนที่ใช่
ใช้ชีวิตคู่ให้หยั่งยืน และพร้อมเผชิญหน้ากับปัญหาและอุปสรรคที่เข้ามา
ความจริงแล้วประเภทที่เป็นพล็อกหุ่นไซบอร์กรักมนุษย์นะจุ๊บๆเรื่องอื่นๆ
มีกจะละเลยในการเติมเต็มสภาพจิตใจ เพราะมุ่งเน้นในสายสเปเชียลเอฟเฟก
ซึ่งถ้าใครบ้าในส่วนนี้ ค่ายฟูจิคงมีให้ท่านได้ไม่เต็มอิ่ม
หรือมีก็ส่วนน้อยเอามากมาก เพียงแต่ค่ายเขาฉลาดด้วยการเอาส่วนที่น้อย
มาเล่นฉายซ้ำไปซ้ำมาช่วงระลึกความทรงจำ และเอามาโปรโมทไว้ล่วงช่วงขึ้นต้น
และลงท้ายเืพื่อล่อหลอกในการดึงคนดูให้ติดหน้าจอทีวี
ซึ่งสุดท้ายคนดูเขาก็จับติดและหายโง่ เพราะที่ตามมาก็คือ
ยอดเรตติ้งคนดูที่มากสุดก็เพียงแค่ตอนสองถึงตอนที่สาม
จากนั้นมันก็เลย กลายเป็นระดับค่าเฉลี่ยคงทีตลอดทั้งเรื่องที่ไม่ถึงขั้น ๑๔ อัพ
ซึ่งเข้าใจเอาเองว่า คงเป็นฐานคนดูที่ไม่เน้นความเวอร์แบบทรงเครื่องCG
และจงรักภักดีในเนื้อหาเสียมากกว่า จึงขออุทิศเวลาส่วนตัวที่เหลืออยู่เพื่อตามลุ้นในสถานการณ์
ว่าริอิโกะจะเลือกข้อ ค.คน หรือ ข้อ ย.หุ่นยนต์ เป็นคู่ผัวตัวเมียกัน
จะว่าไป ซีรีย์เรื่องนี้ดำเนินเรื่องได้น่าติดตาม เพราะขับเคลื่อนไปพร้อมๆ
กับสถานการณ์ที่แปรเปลี่ยน โดยไม่สร้างอุบัติสถานการณ์ที่ดูจะไม่เกี่ยวข้อง
หรือแจกซีนให้คนละตอน แบบที่เป็นสูตรสำเร็จในการช่วยขยายความยาวให้เกินสิบตอน
เรื่องจึงเดินไปพร้อมๆกับพัฒนาการของความรู้สึกนึกถึงคิด
ที่เป็นของตัวละครหลัก ไหนจะไปพร้อมกับเทคโนโลยีของตัวหุ่นที่ก้าวข้าม
ข้อจำกัดตามคุณสมบัติของโปรแกรมที่ประมวลผล เพราะมันเลยเส้นที่
ใกล้เคียงกับความนึกคิดแบบมนุษย์ ที่ทางบริษัทผู้ผลิตมองว่าเป็นข้อผิดพลาด
ไนต์โตะจึงเป็นจุดเลี้ยวครั้งใหญ่ นอกจากชื่อเสียงของบริษัทที่จะล่มเอาง่ายๆแล้ว
ยังเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญ สำหรับใครบางคนที่เก็บซ่อนความลับบางสิ่ง
มิให้ใครรู้ เพื่อทำให้ไนต์โตะเป็นเสมือนหนึ่งในสมาชิกแบบเราๆท่านๆ
ที่ต้องการใครสักคนในการปฏิสัมพันธ์เพื่อแชร์ความรู้สึกของตัวเองให้กับผู้อื่นได้รู้
What should l do to make Riiko happier.
(ผมควรทำอย่างไรเพื่อให้ริอิโกะเธอมีความสุขได้)
It's not what you should do.but more what you want
to do for her.
(มันไม่ใช่ว่าเธอควรจะทำสิ่งใด แต่อยู่ที่ว่าอะไร
ที่เธอปรารถนาจะทำให้แก่ริอิโกะ)
The Most important thing is thinking about the feeling of others.
(สิ่งสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด คือ การเอาใจเขามาใส่ใจเรา)
แม้เป็นงานที่มีลายเส้นญิ๊งญิงร่างที่เป็นต้นฉบับ
แต่ก็ไม่เป็นปัญหา เพราะบทถูกดัดแปลงเพื่อเอื้อตลาดต่อคนดูทุกเพศทุกวัย
ยิ่งเป็นสถานีทีวีค่ายฟูจิ ที่มักเอาการ์ตูนหัวโตตาใสปิ๊งป๊างมายำ
แต่ก็ยังคงอรรถรสความสนุกได้ ไม่แพ้กับต้นฉบับในหนังสือการ์ตูน
ยกตัวอย่างที่พอเห็นๆ ก็มี โนดาเมะ , Hana Kimi, Mei-chan no Shitsuji
ล้วนแล้วแต่หรรษาครื้นเคร่ง เอาสาระบ้างก็มีอยู่ประปราย
แต่ถ้ามุ่งในสายคนหล่อคนสวย ค่ายนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวัง
ยังคงเอาใจตลาดคุณแม่บ้านและคุณลูกสาวคุณแม่บ้านมานมนานกาเล
ถึงกระนั้น ก็ต้องย้ำเตือนถึงบทขยี้ในตอนท้ายเรื่อง ที่มองว่าเป็นจุดเด่น
เห็นเสียงแซ่จากหลายบล็อกและหลายคำบอกเล่า เห็นด้วยตาได้ยินมากับหู
ซึ่งผิดขนบการเอาการ์ตูนโชจูมาสิงในร่างคน ที่ปกติจะมีลูกซึ้งก็พอประมาณ
และความซึ้งที่แม้เรตติ้งจะไม่วือหวา แต่ทางสถานีแกก็ใจกล้า
ที่จะสร้างภาคสเปเชียล โดยจำลองเหตุการณ์ผ่านไปอีกสามปีข้างหน้า
เมื่อเจ้าหุ่นเทนโจ ไนต์โตะฟื้นกลับคืนชีพ ส่วนจะกลับมาได้อย่างไร
พังไปตอนไหน แล้วใครเป็นคนทำ อันนี้ก็ต้องหาดูกันเอาเอง
เพราะผู้เขียนพาทุกท่านมาสุดทางได้เพียงเท่านี้
ซึ่งก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอะไรที่ต้องไปชาร์ตแบตเตอรีเพิ่ม
ทว่าแค่หาอะไรมาเติมเชื้อเพลิงในท้อง ตามภาษานิ้วขยับได้เมื่อกายพร้อม
เพียงแต่ตอนนี้ สัญญาจากท้องมันร้องเป็นเสียงไซเรนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว........
ครั้งหนึ่งเคยรำลึกถึงการแสดงของโมโค ในซีรีย์ Tokyo Tower
ครั้งหนึ่งเคยรำลึกถึงการแสดงของโมโค ในซีรีย์ Gokusen2
ครั้งหนึ่งเคยรำลึกถึงการแสดงของหนูซากิ ในซีรีย์Buzzer Beat
ครั้งหนึ่งเคยรำลึกถึงการแสดงของลุงคุราโนสุเกะ ในซีรีย์Orthros Dog
ครั้งหนึ่งเคยรำลึกถึงการแสดงของเจ้าเมอิเคียว ในซีรีย์Summer Snow
| Create Date : 17 เมษายน 2553 |
| Last Update : 18 เมษายน 2553 22:14:43 น. |
|
26 comments
|
| Counter : 3457 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.24.72.110 วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:16:03:52 น. |
|
|
|
โดย: prysang  วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:20:15:09 น. |
|
|
|
| โดย: เกศสุริยง วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:9:30:40 น. |
|
|
|
| โดย: dymeeina วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:13:11:09 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.24.73.39 วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:20:41:28 น. |
|
|
|
| โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:22:10:21 น. |
|
|
|
| โดย: cd2lucky วันที่: 20 เมษายน 2553 เวลา:4:34:03 น. |
|
|
|
| โดย: เกศสุริยง วันที่: 20 เมษายน 2553 เวลา:10:00:38 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.24.8.114 วันที่: 20 เมษายน 2553 เวลา:20:08:04 น. |
|
|
|
| โดย: เกศสุริยง วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:8:46:03 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 118.173.95.91 วันที่: 22 เมษายน 2553 เวลา:7:18:53 น. |
|
|
|
| โดย: เกศสุริยง วันที่: 22 เมษายน 2553 เวลา:20:36:32 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.25.181.98 วันที่: 23 เมษายน 2553 เวลา:8:07:14 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.24.11.46 วันที่: 24 เมษายน 2553 เวลา:17:38:15 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.24.58.210 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:17:02:29 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.24.10.212 วันที่: 25 เมษายน 2553 เวลา:21:48:33 น. |
|
|
|
| โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.24.10.212 วันที่: 26 เมษายน 2553 เวลา:17:23:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
>
ที่รัก Riiko อย่างจงรักภักดี เอาใจใส่และคอยช่วยเหลือRiiko ทุกอย่าง
รักจนพัฒนาความรู้สึกตัวเองขึ้นมา เป็นความรักที่มิได้โปรแกรมขึ้น
บางครั้งก็ไม่ชอบนางเอกเลยเหมือนคนโลเล แต่ก็เห็นใจเพราะความรู้สึกของเธอคือ
ไนท์โตะทำอะไรตามโปรแกรม ไม่เหมือน Soshi ที่เป็นคนตัวเป็นๆแน่นอน
แถมรักเธอจริงๆอีกเหมือนกัน เธอจะพัฒนาความรู้สึกกับไนท์โตะมันก็คงกระไรอยู่
แต่ตอนที่เธอดูmemory cardที่ไนท์โตะฝากไว้ให้
เธอรับรู้เลยว่าไนท์โตะไม่ได้ทำอะไรตามโปรแกรม
เธอร้องไห้ เราคนดูก็ร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ พอๆกับRiiko เลยค่ะ
จะมีใครรักRiiko อย่างไนท์โตะได้นะ