Bloggang.com : Mr.Chanpanakrit - Buzzer Beat:Love Make Me Strong

ตอนที่หยิบเรื่องนี้มาดูครั้งแรกนึกว่า
เป็นเรื่องแนวเดียวกับRookies
ที่ไหนได้ ไม่ใช่เลย คนละเรื่องกันเลย
ดูไปๆนี่มันรักสามเส้า สี่เส้านี่หน่า
ปกติที่ดูซีรีส์ญี่ปุ่นไม่ค่อยเจอแนวนี้
แต่ถ้าเป็นเกาหลีล่ะ อย่างถนัดของเขาเลย
พระเอกนาโอกิก็เป็นคนประเภทไม่ชัดเจน
ทำให้นึกถึงพระเอกเรื่องบางรักซอย9
ดีแสนดีเหมือนกัน แต่ก็เป็นคนไม่ชัดเจนแบบเดียวกัน
ส่วนนางเอกริโกะก็ช่างซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองดีจริงๆ
ต้องบอกว่าชอบนางเอกริโกะคนนี้มาก
โดยเฉพาะเวลาที่เธอร้องไห้ ช่างน่าดูจริงๆ
เธอร้องไห้แบบจริงใจมาก หน้าตาไปหมดเลย
ไม่ห่วงสวยเลย หรือผู้กำกับดูแล้วว่าเธอร้องไห้ได้น่ารัก
เลยให้เธอแสดงหน้าตาตอนร้องไห้ได้เต็มที่ โดนค่ะโดน
ส่วนหน้าตาตอนที่เธอบอกว่าไม่ได้แต่งหน้า
ทำไมมันถึงได้สวยน่าดูกว่าตอนแต่งหน้าไปได้นะ
แต่ตอนที่เธอสวยแบบออร่ากระจายก็ต้องตอนที่เธอ
ออกแสดงร่วมวงออเคสตร้าครั้งแรกที่บอกว่าแต่งหน้าอย่างหนา
สวยจริงๆทั้งทรงผม ทั้งหน้าตา ทั้งชุดที่สวมใส่
ส่งประกายความสวยของเธอได้เจิดจรัสจริงๆ
ทำให้นึกถึงโฆษณาเครื่องสำอาง หน้าเนี๊ยน เนียน
ส่วนเวลาที่เธอแต่งตัวธรรมดา
หุ หุ ไม่อยากจะบอกเลยว่าสไตล์การแต่งตัวแบบเดียวกันเลย
เลือกเสื้อผ้า กางเกงใส่คล้ายๆกันเลย
แสดงว่าเราก็อินเทรนด์เหมือนกัน อิ อิ
ส่วนนางร้ายนัตสึกิ จะบอกว่าเป็นการเลือกตัวละครที่ไม่เหมาะสมเอาซะเลย
Aibu Saki เธอไม่เหมาะกับบทนี้เลยค่ะ
(เรื่องนี้Aibuสวยที่สุดตั้งแต่ดูละครที่เธอแสดงมาเหมือนจะผอมลงด้วยนะคะ)
ถ้าอยู่ในอารมณ์นิ่งๆยังไม่เท่าไหร่
แต่ถ้าเมื่อไหร่เธอยิ้ม ความใสซื่อบริสุทธิ์เข้ามาเลยค่ะ
แบบนึกว่าเธอเป็นคนร้ายกาจนึกยังไงก็นึกไม่ออก
เพราะเวลาเธอยิ้มมันซื่อบริสุทธิ์ ดูไม่มีเล่ห์เหลี่ยมเอาซะเลย
ก็เลยเชื่อไม่ลงว่าเธอเป็นคนร้ายกาจ เจ้ากรมวางแผน
จริงๆนัตสึกิ เธอร้ายกาจเพราะเธอเสียหน้า
เธอเหมือนคนที่ถูกยกย่องว่าสุดจะperfect
มีแฟน ก็มีโอกาสจะเป็นดาวรุ่งได้
แต่พอสะดุดก็ให้รู้สึกขัดใจ เริ่มมองหาทางเลือกอื่น
เผื่อเป็นทางเลือกที่อาจจะดีกว่า
แต่พอไม่ใช่ จะหวนกลับก็ไม่ได้แล้ว
เพราะโดนสาวงามที่จริงใจ มั่นคงกว่าสอยไปซะแล้ว
จะยอมรับความพ่ายแพ้โดยดุษฎีก็ไม่ใช่เธอ
เพราะฉะนั้น ฉันไม่ได้ก็อย่าหวังว่าพวกเธอจะรักกันได้อย่างสงบสุข เมินซะเถอะ
ส่วนเพื่อนนางเอกมาอิ นึกถึงสาวโบฮีเมียนเลยค่ะ
ไอ้ผมทรงแบบนั้นเขาเรียกว่าอะไรเหรอคะ
ไม่มั่นไม่กล้าทำนะเออ แต่รับกับบุคลิกเธอดีนะคะ
ชอบจังเวลาสองสาวกอดกันแล้วบอกว่ารักกัน น่ารักดีค่ะ
ส่วนตาโยโยงิจะบอกว่าหน้าตาโดนมากเลย
ดูหยิ่งๆกวนteenๆอย่างเวลาลอยหน้าลอยตาเหยียดหางตา
อยากบอกว่าน่าเอาkoakขว้างหน้ามากค่ะ
ส่วนพระเอกยามะพีไม่อยากจะบอกเลยว่า เรื่องนี้หล่อน้อยที่สุด
โดยเฉพาะทรงผม ยังกะเอาฟางแห้งๆครอบหัว
ส่วนการแสดงอารมณ์ ก็แยกไม่ออกเลยหน้าตาแบบเดียวกันไปหมด
สู้เรื่องCode Blueก็ไม่ได้แสดงอารมณ์เจ็บปวดทางสีหน้าแววตาได้ดีกว่า
แต่เรื่องนี้จะว่าไปนาโอกิ ก็เป็นคนที่สาวๆใฝ่ฝันได้เลยนะ
ทำอาหารก็เก่ง แถมอร่อยด้วย
ดูแลทำความสะอาดบ้านก็ได้ แถมเต็มใจทำซะอีก
ยกเว้นมีความมั่นใจในตัวเองน้อยไปหน่อย
ว่าแต่มีจริงๆเหรอคะผู้ชายญี่ปุ่นที่สเปกแบบนี้หรือว่ามีแค่1ใน100
เรื่องนี้มีตอนที่เรียกน้ำตาแบบเอาเรื่องเหมือนกันนะคะ
อย่างตอนที่นาโอกิกับริโกะทะเลาะกัน
นาโอกิบอกว่าถ้าเป็นเพื่อนกันไม่ได้ก็ไม่ต้องมาเจอกัน
ริโกะร้องไห้บอกว่าทำไมถึงทำอย่างนี้
ไล่กันอย่างกับหมูกับหมา
บ่อน้ำตาแตกเลยเขาเรียกว่ามีempathyร่วมกันใช่ไหมคะ
(หุ หุ เคยถูกไล่เหมือนกัน)
สงสารมากเลยโดยเฉพาะตอนที่ริโกะตะโกนความในใจออกมาจากหน้าต่าง
โชคดีคนเขียนบทไม่ใจร้ายยังให้พระเอกสติขาดผลึง
ไม่สนใจระยะห่าง5เมตร
กระโจนไปหานางเอก ค่อยโล่งอกขาลุ้นได้หน่อย
นี่ถ้าคนเขียนบทให้พระเอกหันหลังทิ้งนางเอกไป
จะสาปส่งละครเรื่องนี้เลย ใจร้ายเกินไป
แต่ตอนจบนี้ยี่เกจัง ไม่ชอบจบแบบนี้เลยค่ะ
ดูไม่มีชั้นเชิงเอาซะเลย
ไม่สมกับที่บอกว่า"Love makes me strong"
อ้อ! ลืมบอกไปชอบเพลงประกอบในเรื่องนี้มากค่ะ
ใช่ยามะพีร้องเองหรือเปล่าคะ
แล้วเพลงที่แปะไว้ในบล็อกทำไมมันฟังเหมือนคนละเพลง
กับเวลาที่ละครเปลี่ยนตอนใหม่ล่ะคะ
หรือว่าจริงๆแล้วคนละเพลงกันค่ะ
หูไม่ดีเหมือนนางเอกริโกะซะด้วย

เมื่อคืนผิดคำพูดเลยค่ะที่บอกว่าจะมาเม้นต์ให้
คือว่าสลบเหมือด สิ้นสติหลังจากคีย์ไปได้แค่2-3บรรทัด
แหะ แหะ แล้วนึกไม่ออกเลยว่าเลื้อยขึ้นเตียงไปตอนไหน
จำอะไรไม่ได้เลยค่ะ แหะ แหะ

มาว่ากันเรือ่ง Buzzer Beat ซีรีย์ทีมาทำคะแนนดีตอนท้าย
แต่ไม่ได้หมายถึงตอนท้ายเรื่องหรอกนะครับ
ก็อย่างที่ผู้เขียนรู้สึกได้ คือ ความรวบรัดของบทที่ข้ามผ่านไปเร้วเร็ว
ผิดกับช่วง 80 เปอร์เซ็นต์ของเรื่อง ที่ดำเนินเรื่องแบบเก็บทุกรายละเอียด
ที่กว่าผู้เขียนจำได้เลยว่า ร่ายพรรณนาโวหาร
ก็ไล่เก็บมันดะไปเสียทุกเม็ดเชียว ดีนะที่ท่านมะนาวฯยังพอคาดหวัง
ว่าจะมาตามแบบแผนซีรีย์ Rookies แต่ผู้เขียนคิดมากไปกว่านั้น
ด้วยเป็นความที่เป็นคนแคระ แต่ริทะยานอยากเล่นกีฬาของเจ้าโย่ง
ก็เลยนึกเอาเต็มประดาว่า ผู้เขียนบทจะต้องลงเก็บกลเม็ดเด็ดพราย
ในวงการบาสเก็ตบอลอาชีพแน่เลย แต่ที่ไหนได้
เป็นลิเกรักลงโรง ที่เอาฉากหลังเป็นสนามบาสไว้เป็นเบื้องหลัง
หากไม่ได้น้องเคอิโกะ กับ เพื่อนสาวชิโอริ
กับฝีมือการเขียนบทเจ้าแม่คอเมดี้ โอโมริ มิกะ
(คนทีท่านมะนาวฯปลื้มจาก เรือ่ง My Boss My Hero ก็ชีคนนี้แหละ
ที่เขียนบทซะหรรษายากูซานั้นเอง ส่วนเรือ่งอื่นก็คิดว่าท่านมะนาวฯ
ชอบมันได้ไม่ยาก เพราะมีกลิ่นที่คล้ายๆกัน ที่มีความเป็นแบดบอย
ผสมอยู่โดยตลอด ) มีหวัง
ผู้เขียนอาจจะสั่นหน้าหนีไปจากจอโดยพลัน เพราะการพัฒนาหน้าตาย
ของยามะพี มันก็เหมือนๆกันเกือบทุกเรื่อง ที่เอาหุ่นไล่กาหน้าตาย
คนอื่นมาเล่น ก็ไม่รู้ว่าเสียดายอะไรเท่าไรนัก หมอนี้มีบุญญาบารมีดี
ที่มักมีตัวประกอบดีๆมาร่วมเล่นด้วยเสมอ อย่างใน
operation love ก็ได้ไอ้หนุ่มไกกุ มาช่วยให้มีชีวิตชีวา มากไปกว่ามั่ว
อ้ำๆอึ้งๆได้ตั้งเยอะเลย ใน Code blue นี้ก็เพื่อนกระจาย
ช่วยกันแย่งซีน ไมให้บริหารเฉพาะเจ้ายามะพีคนเดียว
ไหนจะคณะอาจารรย์แพทย์ เคสต์คนไข้แต่ละราย
หลังๆผู้เขียนก็สุดทนกับการแสดงดั่งตัวพี่เป็นเช่นขอนไม้
ของเจ้าหมอนี้ในหลายๆเรื่อง
แต่มาคุยกับเคอิโกะดีกว่า ว่าเจ๊แกเกิดจากเรื่องนี้จริงๆแหละ
เพราะใน taiyo to umiwa kyoshitsu ที่ต้องเล่นเป็นครู
ก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรมากไปกว่านี้ ออกจะไปทางนางรองบ่อนเสียมากกว่า
ผู้เขียนคลั่งถึงกระทั่งไปหาหนังเรื่อง fast and furioust ภาคโตเกียวดริปมาชม
ก็มีน้องโผล่โย้ๆไม่กี่วินาที ปากก็มีไว้เป่าหมากฝรั่งสักงั้น
ไม่ได้แย่งซีนของหนังแต่อย่างใด ชิโอริเพื่อนนางเอก
ก็สร้างมูลค่าเพิ่มในตัวได้อย่างมากเลย ชอบชนิดให้รางวัลชิงนางรอง
ในรางวัลซุโค้ยส์ส่วนตัวมาแล้วเมือ่ปลายปีละท่าน ไม่รู้ว่าท่านมะนาวฯ
ได้อ่านแล้วรึยัง ซาบุ ไอกิก็เล่นได้ร้ายลึกนะ
สำหรับตัวผู้เขียน แม้ท่านมะนาวฯอาจจะไม่ค่อยรู้สึกเท่าไรนัก
อาจเพราะเจอร้ายจากที่ทำงาน หรือร้ายจากอีกตัวตน
ในฐานะที่มี spit personality ซ้อนอยู่
แต่ความรู้สึกในสโลแกน Love makes me strong นั้นมีแน่
เพราะเป็นผู้กำกับคนเดียวกัน ที่เอาสโลแกนมาวาง
แล้วถ่ายทอดตามกรอบสโลแกนเพื่อหากิน
เพราะเป็นผู้กำกับคนเดียวกันกับ Love Generation
ที่ใช้คำว่า :True love never runs smooth ซึ่งก็คือ
นายโคโซะนั้นเอง คงต้องมองด้วยความเป็นองค์รวมทั้งหมดของเรื่อง
ซึ่งก็พอเชื่อได้ว่าควรเป็น หากยังไม่เชื่อ เขาก็จะมีป้ายประกอบสโลแกน
วางไว้ตรงนั้นตรงนี้ ให้คนดูได้เห็นสักทางนั้นเเหละท่าน
ส่วนเพลงที่ท่านมะนาวฯฟังแล้ว โจ๊ๆ
ก็มาจากวง B’z จากเพลงที่ชื่อ Ichibu to Zenbu
เป็นวงเดียวกับกับที่ทำเพลงประกอบซีรีย์ ใน Beautiful Life.
ซึ่งเพลง Ichibu to Zenbu ที่มีความหมายว่า ส่วนหนึ่งของทั้งหมด
ichibu= a part ส่วน zenbu = all
ก็ถูกประกาศจากในงาน Billboard Japan Hot 100 of the Year 2009
ให้เป็นซิงเกิลยอดเยี่ยมประจำปีด้วยละท่านเอย