A ........ Z
Group Blog
 
All blogs
 
life อันธพาลไม่ได้หมายความว่าเข้มแข็ง


มานั่งจัดหมวดซีรีย์ที่ดูตลอด ในปีที่แล้ว
เพิ่งมารู้ตัวว่า เป็นคนที่ไม่ชอบดูซีรีย์ญี่ปุ่นแนวสตรีมดราม่าหนักๆ
ที่ไม่ชอบก็ไม่ใช่เรือ่งแปลกอะไร เพราะปกติชีวิตตัวก็แสนรัดทดรัญจวนใจ
ไม่ต่างจากแนวดราม่าศาลาคนเศร้าสักเท่าไรนัก ไล่เรียงอย่างคราวๆ
อย่างในปีที่แล้ว ก็มีเรื่อง last friend กับ The Grand Family ของค่าย TBS
เพียงแค่สองเรื่องเท่านั้นกระมัง ที่ถือเป็นโคตรดรามา
ไอ้ที่พอจะใช้ขันติปรมัตถ์ อดทนรอดูจนจบไปได้
ก็มิใช่อะไร คือการติดดาราเอกในเรื่องเป็นทุนหลัก เนื้อหาเป็นทุนรอง
ไม่ได้อยู่ด้วยเนื้อหาสาระแต่ประการใด แค่เพียงได้ชมหน้าหล่อๆสวยๆ
ของเหล่าบรรดาดาราหน้ากล้อง แม้จะพอรู้ว่า มาครั้งนี้พวกเขาจะเล่นบทบาท
ชนิดไม่ปราณีตปราศัยว่าชีวิตของคนดูนั้น จะมีประวัติดราม่าไม่แพ้กับในละครรึไม่? ก็ตามที



หลักการคิดเอาเองว่า ซีรีย์เรือ่งไหน จะดราม่าหรือไม่ดราม่านั้น
ผู้เขียนใช้หลักคิดง่ายๆ ถ้าดูไปหนึ่งตอนแล้วไม่มีเสียงหัวเราะฮึกๆในลำคอ
ผู้เขียนก็ปรามาสเอาเองว่า เรื่องนั้นเป็นซีรีย์ดราม่าเเน่นอน
เหมือนกับเรื่องที่อยากระบายในครั้งนี้ ที่ถ้าไม่ระบายออก
รับรองว่า ผู้เขียนจะมีความอึกอัดใจ เหมือนมีภูเขาฟูจิยกมาทับที่กลางอก
กับซีรีย์ที่มีชื่อว่า life จากค่ายทีวีฟูจิ ที่ฉายในปี ค.ศ ๒๐๐๗



Life เป็นซีรีย์ชีวิตหนักๆ ที่ผู้ชมต้องข่มใจดู ๑๑ ตอน
เป็นเรื่องของเด็กถูกแกล้ง ซึ่งมิใช่เรื่องเด็กๆ เอาสักเลย ชนิดที่แม้คนที่กระทำ
อาจรู้สึกสำนึกผิดแบบฉับพลัน เพราะมันจี๊ดระดับสะเทือนชนิดที่หัวใจความเป็นมนุษย์
ต้องไหวหวั่นเกือบ ๙ ริกเตอร์ ถ้าเป็นภาษามวย คงต้องบอกว่าบู๊กันตั้งแต่ยกเเรก
ถึงแม้ว่า จะมีการดูเชิงกันบ้างนิดหน่อย แต่เป็นการดูเชิงเพื่อปูเรื่องราว
ขณะที่ผู้เขียน ครั้งหนึ่งในวัยเรียน อาจจะถูกกลั่นแกล้งไปบ้าง
ก็ยังรู้สึกโชคดีที่ถูกแกล้ง จากบรรดาเพื่อนรักที่แข็งแรงและตัวใหญ่กว่า
เมื่อเห็นเพื่อนที่วางแผนแกล้ง หัวเราะอย่างมีความสุข ผู้เขียนตอนนั้นทำอะไรมากไม่ได้
ก็จะทำตัวใบ้แดกเล่นไปตามมุข เป็นความปรารถนาที่อยากเห็นเพื่อนมีความสุขแบบจำใจ
อย่างมากก็แค่ แอบถอดกางเกงในทีเผลอ หรือ ไม่ก็ แอบเจาะเข่าด้านหลัง
ถึงกระนั้นก็ตาม ถูกเพื่อนแกล้งในสถานศึกษาไทย ก็ยังดีกว่าสถานศึกษาเมืองยุ่น
เพราะในซีรีย์เขาเล่นกันแรง ชนิดโยนโต๊ะเรียนลงจากหน้าต่าง ให้เจ้าของโต๊ะ
เห็นกันจะๆตา ประมาณว่าห้องนี้ เราไม่เอาเธอ



มาทราบว่า ซีรีย์เรื่องนี้ เป็นการสร้างมาจากต้นฉบับการ์ตูน
ของนักวาดสตรี ที่ชื่อ ซุเอโนะบุ ไคโกะ (ก่อนหน้าก็วาดเรื่อง vitamin
เรื่องราวก็ไม่ได้ต่างจาก life เท่าไรนัก สงสัยวัยเด็กของเจ๊ แกคงเจ็บมาเย๊อะ)
เห็นเพื่อนผู้หญิงเล่าว่า มีลิขสิทธิ์ถูกต้องวางขายของสำนักพิมพ์บงกช
สำนักนี้ เขาเป็นเจ้าแม่ในงานการ์ตูนหญิ๊งๆ มาเนินนานแล้ว
ผู้เขียนไม่รู้หรอกว่า ฉบับการ์ตูนจะมีความก๋ากั๋นแค่ไหน แต่ในฉบับซีรีย์แล้ว
เป็นงานที่เอาตาย ชนิดคนดูไม่อาจแยกแยะความสงสารกับความสะเทือนใจ
ได้ออกจากกัน ยิ่งเห็นเด็กสาวหน้าตาวัยใส อย่างหนูไคอิ
ถูกเหล่าบรรดาคนร่วมชั้น ที่ไม่อาจใช้คำว่า เพื่อนร่วมชั้น รุมสกัมอย่างไม่มีชิ้นดี
ผู้เขียนท่านนี้ได้แต่นั่งตาดู โดยไม่อาจช่วยเหลืออะไรแก่น้องหนูสักอย่างได้
แม้จะตะโกนหน้้าทีวีป้าวๆ ว่า "อย่าทำน้องเขา ทำพี่ดีกว่า" ก็หาได้เสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
นอกจากจะหยิบทิชชูซับน้ำตาแห่งความเวทนาใจ ในสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณน้อง
คงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ที่พี่ท่านนี้พอจะทำให้กับคุณน้องได้บ้าง
และอาจโทษ มโนสำนึกของผู้ประพันธ์ ว่าเก็บกดจากที่แห่งไหนมา
ถึงได้มาระบายใส่บทละคร ที่ให้คุณน้องไคอิ ต้องระทมทุกข์ถึงเพียงนี้



ซีรีย์เรื่องนี้ เริ่มต้นเหมือนว่าจะเป็นซีรีย์แบบฟิวส์กู๊ด
คือ ดูได้สบายตา รับรู้อย่างสบายใจ ชนิดที่ไม่ต้องอารยขัดขืนกันมากมาย
แต่สถานการณ์หาเป็นเช่นนั้นไม่ ความรู้สึกในเบื้องต้นที่อยากจะดูซีรีย์เรือ่ง life
ใครที่ได้อ่านบทความที่แล้วของผู้เขียน ก็คงพอทราบว่า เป็นผลของการติดตาม
แบบไม่ต้องว่าจ้าง แต่มาด้วยใจของตัวผู้เขียนเอง
เพราะเผลอไปปลื้มคุณน้อง คิตาโนะ ไคอิ จากเรื่อง Taiyo to Umi no Kyoshitsu
ทั้งๆที่ ตั้งใจจะตามแล นักแสดงสาวอีกสองคน แต่บทเล่นไม่อวยให้แจ้งเกิด
ก็มาได้น้องไคอิคนนี้แหละ ที่เฉิดฉายในชุดวอลเลย์บอลชายหาด
ด้วยการโชว์สรีระผิวเนื้อขาวๆ ที่ไร้สารไวท์เทนนิ่ง เลยมาตามล่าซีรีย์ของปีก่อนหน้า
อีกอย่าง ได้สดับกระแสความชื่นชมของซีรีย์เรื่องนี้อยู่พอสมควร
โดยดูจาก การปล่อยคลิปลงในยูทูบ ที่มีเหล่าแฟนนานุแฟน ช่วยกับแปลซับ
อยู่ด้วยกันหลายเจ้า เจ้าละภาษา จึงมีทั้งซัพอังกฤษ สเปน ฝรั่งเศส
ไม่เว้นแม้แต่ ซัพจีน (แต่ไม่ยักมีซัพไทย สงสัยจะทรัพย์จาง)
เป็นปรากฎการณ์ที่มีไม่บ่อย ในสังคมแห่งโลกออนไลน์ ที่มีให้ต่อซีรีย์หนึ่งเรื่อง
แต่ปัญหาของผู้เขียน คือ การติดตาในบทบาทสาวน้อยแรกแย้มจากเรื่องก่อน
ที่เป็นรักใสใสหัวใจป๊อปปี้เลิฟ เลยไม่ได้ปรับรับกระบวนท่าอะไรมากมาย
พอมาประจักษ์ กับการแสดงในระดับดาร์กไซด์สตอรีสุดๆ
ถึงกับต้องกลั้นใจแบบลุ้นสุดตัว เพราะคุณน้องต้องหัวเดียวกระเทียมลีบ
เมื่อเพื่อนทั้งห้อง มองน้องหนูว่าเป็น "หมาหัวเน่าของห้อง"



ทั้งๆที่ ในตอนแรกคุณน้องไคอิ ที่ต้องรับบท สาวน้อยมัธยมต้นวัยใส
ที่ชื่อ ชิอิบะ อายุมุ สาวน้อยที่กำลังก้าวไปสู่สาวแรกรุ่นกุลสตรีในระดับมัธยมปลาย
น้องแกก็มีเพื่อนซี้ตามธรรมชาติอย่างหนูชินอิจัง ผู้เขียนไม่รู้หรอกว่าเขาสองคนนี้สนิทกันแค่ไหน
รู้แต่ว่า หนูๆเขาเรียกอะไร "จังๆซังๆ"
และเห็นไปไหนมาไหนกันสองต่อสอง ในตลอดช่วงเปิดเรื่อง
ก็ขอตีว่าซี้กันไว้ก่อน แต่ความที่หนูอายุมุนางเอกของเรื่อง ตัวน้องแกอ่อนวิชาสอบ
จึงรบกวนให้เพื่อนซี้ช่วยติววิชาให้ ตามความปรารถนาที่จะได้ร่วมเรียนในที่เดียวกัน
คือ โรงเรียนมัธยมปลายนิชิไม ขึ้นชื่อแค่ไหนในจังหวัด ซีรีย์ไม่ได้บอกให้ได้รู้
รู้แต่ว่า ยูนิฟอร์มม.ปลายนี้ ใส่แล้วมันดูเก๋แสนเจิดจรัส
ก็คิดตามมาตราฐานดุลยพินิจแบบฉบับเด็กม.ต้น ที่พึงจะคิดได้
แต่ติวไปมาอย่างไรไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนประกาศผลสอบ นางเอกของเราดันสอบได้
แต่เพื่อนที่ช่วยติวกลับสอบตก งานนี้จึงเกิดการผิดใจกันครั้งใหญ่แบบไม่มีโอกาสให้แก้ตัว
เพราะเพื่อนของคุณน้อง ได้คิดสั้นกระโดดตึกเป็นศพ ที่เล่นช็อกคนดูตั้งแต่ตอนไก่โห่
ทำให้หนูนางเอกอย่าง อายุมุ ต้องละทิ้งความฝันแบบมีสิทธิ์ที่ โรงเรียน ม.ปลาย นิชิไม
ด้วยปรารถนาแรกเริ่ม ที่จะเข้าเรียนไปพร้อมกับเพื่อนสนิทของตน



จนกระทั่งเวลาผ่านไป หนูอายุมุเลือกที่เรียนโรงเรียน ม.ปลายอื่นที่ชื่อโรงเรียนนิชิดาเตะ
ในวันที่ ๑๑ เมษายน ปี ๒๐๐๗ (ในเรื่องได้ลำดับเวลาของเหตุการณ์ต่างๆปานกับไดอารี)
เป็นสถานที่ที่จะเกิดโศกนาฎกรรมในเรื่องต่างๆ มากมาย แม้ว่าในตอนแรก
คุณน้องดูจะเป็นที่รักของเพื่อนทุกคนในชั้น แม้จะมีบุคคลิกนิสัยแบบโลกส่วนตัวสูง
แต่ก็เปิดใจรับได้กับเพื่อนทุกคน แต่คุณน้องคงยังไม่รู้ว่า
ที่นี้เขามีวัฒนธรรมของการรับน้องแบบแปลกๆ คือ จะต้องกำหนดความเป็นหมาหัวเน่า
ให้กับใครคนใดคนหนึ่ง บังเอิญว่าก่อนหน้าไม่ใช่กับคุณน้อง แต่เป็นเด็กร่วมชั้นที่ชื่อ
ฮิโรเซะ โนโดกะ (โฮชิอิ นานาเซะ คนนี้เล่นซีรีย์ติดลมบนมากมาย ขอบอก
อย่าง Love Oparation , Rookie และซีรีย์ปีนึ้ อย่าง คนรับใช้ของไมจัง)
แต่ซีรีย์ไม่ได้บอกวัฒนธรรมอโคจรประจำชั้นเช่นนี้ในตอนแรก ให้กับคนดูได้ทราบ



อีกอย่างนางเอกของเรา ก็เริ่มสนิทสนมกับ "อันไซอิ มานามิ"
(คนนี้เล่นโดย ฟูกูดะ ซาอิ คนนี้ผู้เขียนไม่คุ้นชินกับงานใดๆเลย แต่ขอบอก
ว่าเล่นได้ดี มีรางวัลนักแสดงสบทบหญิง ของ TDAA ครั้งที่ ๕๔ เป็นเรือ่งรับประกันฝีมือ)
มานามิ คนนี้เป็นถึงระดับคุณหนู ฐานะทางบ้านร่ำรวย จึงไม่เเปลกที่จะเหล่าบรรดา
เพื่อนนกเอียงนกขุน ตามบินวอแวไม่ไปไหน ตามประสาเกาะเพื่อนคนนี้แล้วไม่อดตาย
และตามประสาลูกคุณหนู อุณหภูมิของความอบอุ่นในครอบครัว
ย่อมไม่สถาพร คุณหนูมานามิจึงมีเพื่อนชายที่ทดแทนความอบอุ่นในใจ อย่าง
คาโซะ คัตซึมิ (เล่นโดยโฮโซดะ โยชิฮิโกะ เคยเล่นในหมอโคโตะ และงานล่าๆ อย่าง
Voice และ Tokyo Dogs) แต่สายสัมพันธ์แสนเศร้า ด้วยพ่อของเจ้าหนุ่มคัตซึมิ
เป็นลูกน้องของบริษัทที่พ่อของคุณหนูมานามิ ถือบังเหียนอยู่
เวลางานไม่ถูกใจเพราะเจ้านายว่า พ่อของคัตซึมิก็จะมาระบายอารมณ์ทุบตีกับ
ลูกตัวเอง โดยจะเห็นได้จากรอยเเผลเป็นตามตัวคัตซึมิ จึงทำให้เจ้าหนุ่มคัตซึมิ
มีอาการประสาททางจิตชนิดเก็บกด จึงมักระบายความใคร่แบบวิปริต
ด้วยการหลอกสาวไปขืนใจ แล้วถ่ายรูปแบล็กเมล์เอาไว้ และที่น่าสะเทือนใจ
ก็หนีไม่พ้นน้องนางเอกที่ตามปลื้ม ก็เป็นเหยื่อคนหนึ่งของมันเสียด้วยซิ
ทั้งๆที่ น้องเขาจะช่วยพูดคุย ให้คัตซึมิมาคืนดีกับมานามิเหมือนเก่าก่อน
กลายเป็นว่า โดนเจ้าคัตซึมิปู้ยี่ปู้ยำไม่พอ ต้องมาผิดใจกับมานามิด้วยนึกว่ามาแย่งแฟนของเดี๊ยนสักอีก



ความที่น้องโคอิ รับบทเป็นนางเอกของเรื่อง
จึงหนีไม่พ้น คุณสมบัติของความเป็นนางเอกทุกระเบียดนิ้ว
ต้องเป็นหญิงสาวที่แสนดี ให้อภัยคนอื่น ไม่เน้นการใช้กำลัง หน้าชื่นแต่อกตรม
เพราะจุดดีของความเป็นนางเอกนี้แหละ ที่เป็นจุดร้ายให้คุณน้องต้องตกเป็นเหยื่อ
การกลั่นแกล้งในรายต่อไป เพราะดันไปช่วยเพื่อนหมาหัวเน่าอย่าง โนะโดะกะเข้า
แทนที่น้องโนะโดะกะ จะสำนึกในพระคุณ กลับตามน้ำกับเพื่อนในชั้นที่เคยแกล้ง
เพื่อให้ได้การยอมรับในการเข้าพวก แม้แต่เพื่อนที่ไม่เห็นด้วย
ก็ไม่มีปากมีเสียง เพราะกลัวจะกลายเป็นเหยื่อ ความเป็นหมาหัวเน่าเป็นรายต่อไป
แม้แต่ครูประจำชั้น ก็ไม่ได้ใส่ใจในปัญหานี้ เพราะไม่อยากให้เรื่องดังกล่าว
มีมลทินมาใส่ตัว จึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับปัญหาดังกล่าว
ปล่อยให้วัฒนธรรมที่ไม่ดีนี้ สืบทอดต่อๆกันมา
น้องไคอิของผม จึงต้องโดนรุมแกล้งต่างต่างนานา ตั้งแต่เรื่องเล็กในประจำวัน
จนกระทั่งไปถึงการถูกขืนใจ ซึ่งเรื่องอย่างนี้ก็แปลก เพราะผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ
มักไม่กล้าจะบอกให้กับทางบ้านได้ทราบ ขณะที่คนทางบ้านก็คิดเอาว่า
โรงเรียนเป็นสถานที่อุปถัมภ์ที่ปลอดภัย รองลงมาจากที่บ้าน
วัฏจักรนี้ จึงวนเวียนซ้ำซาก ในตลอดตอนที่เหลือตามแต่ผู้ชมท่านใด
จะแข็งใจตามลุ้น ไปถึงบทสรุปสุดท้าย ซึ่งดูไปแล้วไม่น่าจะมีทางออกของเรื่องได้เลย



เป็นซีรีย์ที่ผู้เขียนไม่กล้าจะปลอบใจหมู่มิตร ว่าปัญหาบางเรื่อง
เป็นแค่เรื่องขึ้ปะติ๋ว เพราะอย่างในซีรีย์เรื่องนี้ อย่างน้อยก็ไม่กล้าที่จะเอ่ย
ให้ใครสักคน ต้องอดกลั้นต่อปัญหาว่าเพื่อนแกล้ง เป็นเพียงเรื่องหมาหยอกไก่ไปได้
เอาเข้าจริง การคิดสั้นของนางเอก อาจจะยังเป็นการคิดยาวเสียด้วยซ้ำ
หากผู้เขียนเผลอเข้าไปอยู่ในสถานการณ์จริง ลองคิดดู ไหนจะสมุดไปโยนทิ้งถังขยะ
แอบติดกาวตราช้างบนเก้าอี้ เอาเข็มหมุดใส่ในรองเท้า โยนอาหารเที่ยงสุดโปรดลงกับพื้น
แบกจานมาให้ล้าง เข้าห้องน้ำยังตามไปเล่น เป็นต้น
ชีวิตของผู้เขียน แค่เพื่อนล้อชื่อพ่อชื่อแม่ ก็เที่ยวจะไล่ต่อยจนหมดคาบเรียน
ดีนะเมืองยุ่นเขาไม่ถือในการล้อชื่อพ่อชื่อแม่ เลยไม่รู้ชื่อพ่อแม่ของนางเอกสักคำ
่พอที่จะให้ผู้เขียนตามประจบ ตามประสาพ่อตา-แม่ยาย ที่อยากมีลูกเขยไว้สามัญประจำบ้าน



แต่ซีรีย์เรื่องนี้ ก็ยังมีจุดผ่อนคลายของเรื่องอยู่บ้าง
เมือ่ได้ตัวละคร อย่าง "ฮาโตริ มิกิ" (เล่นโดย เซกิ เมกูมิ งานแต่ละเรื่องไม่คุ้นเช่นกัน)
สาวสูงชะลูด ตูดปอด ยอดขุนพล เป็นหญิงสาวที่ไม่ปราณีตปราศัยกับใครในห้อง
มีบุคลิกที่ลึกลับ จะเป็นเดือดเป็นร้อนให้กับใครก็ตาม ที่มากลั่นแกล้งกับนางเอกของเรา
ในฐานะที่ยอมรับความเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวอย่างสนิทใจ กว่าบรรดาเพื่อนไหนๆในชั้น
เป็นคนที่ช่วยนางเอกของเรื่อง ก่อนจะคิดสั้นกระโดดให้รถไฟชนเพื่อหนีปัญหา
ซึ่งครั้งหนึ่งนางเอกของเรา ก็เคยช่วยคุณหนูมานามิ ที่คิดสั้นจะกระโดดให้รถไฟชน
เพียงเพราะมีปัญหาผิดใจกับแฟนหนุ่ม
ดังนั้น ผู้เขียนจะรู้สึกเสียวสันหลังทุกครั้ง ถ้ามีเพื่อนคนหนึ่งคนใด
เข้ามาปฏิสัมพันธ์กับนางเอกของเรา เพราะเชื่ออยู่เต็มอก ว่าต้องมาด้วยเจตนาร้าย
เพราะกว่าน้องมิกิ จะมาเข้าฉากแต่ละครั้ง แถมจะมีซีนให้เข้าน้อยมาก
แต่ถ้าน้องมิกิมาทีไร ก็ต้องปะฉะดะอย่างทรงพลัง จนต้องทำให้เพื่อนเลวๆ
ต้องเกิดอาการวงแตกแหกกระเจิง ไปเสียทุกที



เป็นซีรีย์ที่กล้าตีแผ่ปัญหาสังคมที่ฟอนแฟะ ในสภาพสังคมใหญ่
ที่ผู้คนที่เรียกว่า "เพื่อน" เป็นเพียงคำหน้าฉาก ที่ไม่สะท้อนคุณค่าที่แท้จริงภายใน
ขณะเดียวกัน ก็เป็นประสบการณ์ที่พิสูจน์การวัดใจนางเอกของเรา
ว่าจะยังคงมีความเชือ่มั่นในความเป็นมนุษย์ที่เรียกว่าเพื่อน ได้เต็มเปี่ยมมากแค่ไหน
เพื่อนที่ครั้งหนึ่ง ตนเองต้องถูกตะคอกใส่หน้า ว่าเป็นคนทรยศหลอกใช้เพื่อน
เพื่อจะเป็นบันไดแบบถีบหัวส่ง ให้ได้เข้าสู่โรงเรียนมัธยมปลายชื่อดัง
แถมบทพิสูจน์แต่ละอย่าง ก็ทำได้แสนจะไม่ประนีประนอมใจคนดู
เสมือนการตีแสกหน้าอย่างจังๆ ให้ผู้คนได้รับรู้ถึงมุมมืดมุมหนึ่งของสังคม
ว่าปัญหาที่เกิดขึ้นในสถานศึกษา อย่างโรงเรียนก็เลวร้ายไม่ต่างจากการก่ออาชญากรรม
เพียงแต่อาจจะเป็น อาชญากรรมของคนที่มีการศึกษา แต่กระทำในพฤติกรรม
ที่ไร้การศึกษา เป็นอาชญากรรมเงียบ ที่เข้าข่ายการทำร้ายร่างกายและขืนใจ
ที่ไม่ได้กระทำเพียงครั้งเดียว แต่เป็นการกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตามปฏิทินโรงเรียน
และเป็นพื้นที่จำกัดแคบๆ ด้วยสังคมแห่งกฎหมู่ เป็นประชาธิปไตยปลอมๆเสียงข้างมาก
ที่เป็นเผด็จการยอ่มๆในชั้นเรียน
ในขณะเดียวกัน ก็ไตร่ถามจิตสำนึกในวิชาชีพครู ปัญหาการทารุณกรรมเด็ก
การห่วงภาพพจน์ชื่อเสียงที่เกินงาม และความรับผิดชอบของบุพการี
ล้วนเป็นปัญหาหนักๆ อันเกิดจากการตามติดผลงานของน้องไคอิเพียงคนเดียว
ที่ทำให้ผู้เขียนหูตาสว่าง กว้างไกล ว่าซีรีย์ไมได้มีแค่ความบันเทิงเริงร่าเพียงแค่นั้น



ต้องซูฮกต้องฝีมือผู้กำกับ อย่าง ทานิมูระ มาสากิ
ว่าสามารถถ่ายทอดปัญหาสังคมของประเทศพี่ ได้อย่างถึงกึ๋นเป็นที่สุด
แม้ว่าบทหนัง จะแสนธรรมดาตามประสา ปัญหาคนแกล้งเพื่อนที่แสนจะคุ้นชิน
ที่เคยมีให้เห็น จากซีรีย์เรื่องอื่นๆ กันมาบ้างแล้ว แต่งานนี้ผู้กำกับลงลึกใน
รายละเอียดชนิดที่ ไม่เคยมีซีรีย์เรื่องไหนๆ กล้าเจาะลึกกันถึงเพียงนี้
อีกทั้งการคัดเลือกนักแสดง ได้อย่างตรงเป้าหมายตามเจตนารมณ์ของเรื่องราว
โดยเฉพาะนักแสดงเด็ก ที่ไม่น่ามีประสบการณ์ในเวทีการแสดงเท่าไรนัก
และพอไปรับเล่นเรื่องอื่นๆ ก็ไม่เรื่องเค้า เหมือนกับที่ได้แสดงในซีรีย์เรื่องนี้
อาจเป็นเพราะว่า งานกำกับซีรีย์เรื่องนี้ พี่ท่านเล่นกำกับแบบไม่เผื่อแผ่ใคร
จนได้รับรางวัล TDAA อย่างสมภาคภูมิ แม้ว่างานกำกับปีต่อหน้า อย่าง
Taiyo to Umi no Kyoshitsu จะถูกผมต้องข้อครหา ว่าจะ "เค้นอารมณ์" ไปถึงไหน
มาครั้งนี้ ได้สัดส่วนชัดเจน แรงทุกตอน ปั่นทอนใจทุกวินาที
แม้ทีเซอร์ของเรื่อง ทำท่าว่าแรงมา ข้าก็จะแรงไป แต่เอาเข้าใจ
เป็นแค่ขู่หลอกๆ เพราะขืนทำเช่นนั้น คุณสมบัติของนางเอกนิยมอาจต้องผิดขนบ
กลายเป็นสิ่งที่รับไม่ได้ ในสังคมคนดูกลุ่มหนึ่ง ที่ตั้งแง่ต่อสูตรสำเร็จเดิมๆ



แม้สุดท้าย ตอนจบจะคล้ายดั่ง กงกรรมกงเกวียน
คือ ไปก่อกรรมใดมา กรรมนั้นย่อมสนองมาเข้าตัวในที่สุด ตามประสา
คนที่มีหัวอกหัวใจ รับรู้อยู่แต่หัวอกเรา ไม่ยอมเอาใส่ใจในหัวอกของเขา
เมื่ออย่างที่ พระอาจารย์อารยวังโส เจ้าอาวาสวัดป่าพุทธพจน์หริภุญไชย เคยกล่าว
"สะพานแห่งชีวิตของสัตว์ทั้งหลายนั้น เป็นที่อาศัยของกรรม
หรือมีกรรมเป็นเครื่องอาศัย (กัมมัสสกตาปัจจัย)
ดังนั้น ไม่ว่าความสบายกาย ความสบายใจ หรือความไม่สบายกาย
ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ อันเป็นผลจากการกระทำ
จึงต้องคืนกลับสู่ผู้เป็นเจ้าของการกระทำนั้นๆ
ซึ่งหากเข้าใจตามที่กล่าวมาโดยสรุป เพื่อยอมรับในกฎความเป็นอยู่จริง (Nature Law)"



เเม้ครั้งหนึ่ง ที่อาจารย์ในเรื่องบอกกับลูกศิษย์ไว้ว่า
"those who bully may just be playing but the ones who are bullied
may be very hurt by it. Please do not ignore it and pretend not to see"
(ถ้าใครคนหนึ่งกระทำตัวเยี่ยงอันตพาล แต่ใครคนหนึ่งเจ็บปวดกับมัน
โปรดอย่าละเลยและแสร้งทำเป็นไม่รู้
บางทีความเลวร้ายที่เกิดขึ้น อาจมิใช่จากการลงมือของผู้กระทำเพียงฝ่ายเดียว
ผู้ที่รับรู้เรื่องราว แล้วทำตัวนิ่งเฉยไม่ยอมยื่นมือเข้าแก้ปัญหา ก็เท่ากับเป็นการกดทับ
ตัวปัญหาเดิมที่นับวันจะเลวร้ายขึ้น เพราะผู้กระทำจะรับรู้แต่ความสุข
ผู้ถูกกระทำจนวนเวียนซ้ำกับความทุกข์ ส่วนผู้ที่รับกับนิ่งเฉย
เพราะไม่ได้ผลรับจากการกระทำ ทั้งในตัวสุขและตัวทุกข์
หรืออาจจะได้สุขจากการไม่ขอรับรู้ และอาจจะทุกข์เพราะแกล้งเป็นไม่รู้ก็เป็นได้
เหมือนกับที่นางเอกพี่เชียร์ ที่แม้จะหลุดกรอบจากความเป็นเหยื่อมาได้
ก็หาได้นิ่งนอนใจ ต่อวัฎจักรแห่งเหยื่อกรรมที่เวียนว่ายแต่อย่างใด
ความเป็นอันธพาล จึงไม่ได้มีความหมายว่าเป็นผู้เเข็งแกร่ง
เพราะความแข็งแกร่ง ถ้าเป็นจริงเช่นนั้น ฉันก็ไม่อยากเป็น
Hurting People is not what makes you stong . If one calls people like you strong
then I do not ever want to became strong.



ส่วนเพลงได้ชื่อตรงตัว ของนางเอกนานะ นิกะ นากาชิมา ได้ยินมานาน
เพิ่งรู้ว่าประกอบจากซีรีย์เรื่องนี้นี่เอง........





อำนวยข้อมูล จาก

wikidrama








Create Date : 10 มกราคม 2553
Last Update : 16 มกราคม 2553 21:29:36 น. 7 comments
Counter : 2029 Pageviews.
Share

 
ยาวมากกกกกกกก

ท่าทางจะอัดอั้นจริง ๆ

สวัสดีปีใหม่นะคะ

ขอโทษที่มาช้าไปหน่อย

ซีรีย์ญี่ปุ่นปีที่ผ่านมาดูอยู่เรื่องเดียว
เรื่อง The fantastic deer man
พระเอกฮามาก



โดย: เจ้าแห่งน้ำคือพระจันทร์ วันที่: 10 มกราคม 2553 เวลา:17:24:30 น.  

 
เฮ้อ อ่านเสร็จถอนหายใจก่อน เจอซีรียส์โดนๆแล้วอารมณ์จะประมาณนี้หล่ะ ต้องระบาย ต้องระบาย ขอยอมรับเลยว่าเรื่องนี้รู้มานานแล้วว่า หนังเค้าดี น่าดูหยั่งแรง แต่ด้วยเนื้อหามันดราม่าสุดขั้วแบบที่ท่านบอก เราไม่กล้า เราไม่กล้า บอกตามตรง (เหมือน one litre of tear กว่าจะกล้าดูก็นานโข)

ท่านเอ่ยถึงเรือง Homeroom on the beach side นางเอกก็น้องคนนี้เราชอบมากนะเรื่องนั้น

แต่ life นี่ท่าจะต้องไปลองเปิดมังงะดูก่อนสักรอบอ่ะ


โดย: MamLHC วันที่: 10 มกราคม 2553 เวลา:22:25:55 น.  

 
.ใช่ๆ เราลืมอ้างถึง มันเป็นวรรณกรรมดัดแปลง จริงๆ ซึโก้ย นะท่านสนใจแนวนี้ด้วยอ่ะ ทำให้เรานึกถึงเรื่อง Otomen ที่ผู้ชายอ่านการ์ตูนตาหวานอ่ะ


โดย: mamLHC IP: 117.47.87.247 วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:21:45:34 น.  

 
เออ ก็ไปลอกเอาจาก wikidrama

มานะท่าน แต่ little princess

ก็ได้อ่านมาบ้างเหมือนกัน

เห็นท่านเล่า เราเลยรู้สึกคุ้นๆอยู่


โดย: Mr.Chanpanakrit วันที่: 11 มกราคม 2553 เวลา:21:50:39 น.  

 
โอย อาจแล้วเครียดจัง ที่ยอมดู Last friend ก็เพราะจะดูจูริ ที่ดู The grand family ก็เพราะจะดูทาคุยะ หรอกนะคะ โชคดีไป ที่ไม่รู้จักใครในเรื่องนี้สักคน แต่อ่านแล้วนี่ รู้เลยว่า ถ้าดูจะชอบตัวละครไหนที่สุด ต้องเป็น ฮิโตริ มิกิ แน่ๆ เลย

เห็นคุณแหม่มพูดถึง Otomen หยิบการ์ตูนมาอ่านนิดนึง ลายเส้นแข็งไปหน่อยเลยไม่ถูกใจ แต่สนใจเนื้อเรื่องอยู่ ว่าจะหาซีรีย์มาดูอยู่เหมือนกัน


โดย: prysang วันที่: 12 มกราคม 2553 เวลา:0:47:16 น.  

 
Glitter Photos
[Glitterfy.com - *Glitter Photos*]
ซีรี่ส์ของต่างประเทศถ้าเป้นเรื่องอะไรที่หนักๆมันก็หนักจริงอย่างคุณchanpranakritว่านั่นแหละ....ดิฉันชอบซีรี่ส์เร่ืองหนึ่งทางช่อง7เรื่อง ลูกสาวเจ้าพ่อขอเป็นครู ดูแล้วเบาสมองดีมีความสุข คุรสบายดีนะ


โดย: เกศสุริยง วันที่: 12 มกราคม 2553 เวลา:9:11:18 น.  

 
ซีรีส์เรื่องนี้แรง เครียด แต่ชอบมาก
ยังดูไม่จบแต่หลงรัก คิตาโนะ ไคอิ
เข้าไปแล้ว ( ตกลงอ่านว่าไคอินะ
นึกว่าคีย์ซะอีก ยังว่าชื่อแปลกจัง 55)

อย่างที่คาดไว้ตั้งแต่อ่านบล็อกนี้
ตัวละครที่ชอบมากที่สุดต้องเป็น ฮาโตริ มิกิ
เธอเท่ได้ใจที่สุด


โดย: prysang วันที่: 24 เมษายน 2555 เวลา:8:19:56 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mr.Chanpanakrit
Location :
สงขลา Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [?]

Friends' blogs
[Add Mr.Chanpanakrit's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.