จดหมายเหตุฯ....ลอดช่องสิงคโปร์ Ep 1 : Geylang Road ราตรีนี้มีแต่เรา(ที่เฝ้าดู) 2/2
Continue.
24.00 @ Changi Airport : Singapore
เครื่องเราลงเรียบร้อยพร้อมรายงานข่าวว่า
ดาวบริวารผู้ไม่ประสงค์ออกนาม แต่เปิดเผยหน้าตาอย่างโจ่งแจ้งในคลิป....หนีผู้ชาย 55555 ฮาตั้งแต่ลงเครื่อง
เรามาอย่างไอดอล
นอกจากเปิดประสบการณ์ใหม่ด้วย final call แล้ว อย่างที่สองที่สายการบินนี้พร้อมเซอร์วิสผู้โดยสารทุกท่านคือการ car in
โอ้วววว แม่เจ้า ในที่สุดฉันก็จะเข้าใจอารมณ์ผู้ชายทั้ง 5 แล้วว่ามันเป็นอย่างไรกับการ car in
ดูซินั่น ดู ดู มีรถจอดกลางสนามบิน ดูดีทีเดียว แหม ต้อนรับกันขนาดนี้ ช่างน่าประทับใจจริงๆ
ก้าวลงจากเครื่องอย่างเฉิดฉาย ในใจถามหาแว่นกันแดด(ตอนเที่ยงคืน)
อยากได้เอามาปกปิดใบหน้า กลัวคนรู้ว่าพันยาอิจุงตามมาแล้วจิมาถ่ายรูปลงสื่อ
แต่เมื่อไม่มีก็เดินจิกสายตา ยิ้มมุมปาก ก้าวตรงไปที่รถ
พอประชิดตัวเจ้าหน้าที่สนามบินก็ชี้ไปทางซ้ายมือ เป็นภาษากายบอกว่า ไสไปทางนั้นซะ.......
อ้าววววว หันไปมอง คนเดินไปทางนั้นกันใหญ่ แล้วกะเหรี่ยงไทยทั้ง 4 มายืนมั่นใจอะไรผิดๆแถวนี้
โถ ไอ้รถที่มาจอด มันมาขนกระเป๋าต่างหากล่ะ ชิชิ จินตนาการล้ำอีกแล้วเรา
เราเดินเข้าไป ตม. อย่างร่าเริง แผ่นดินเดียวกับผู้ชายให้อารมณ์คึกครื้นยิ่งนัก ยิ้มแจกจ่ายเจ้าหน้าที่ไปทั่ว
ที่นี่ทำงานเร็วมาก ไม่ซัก ไม่ถาม ประทับตรา ปึ้ง! กรี๊ดดดดดดดด
หันไปหาเมมเบอร์ที่เหลือ เอิงยืนหน้ามึนที่ด่าน ตม. โดนซักยาว
มาทำไร : มาดูอิจุง รู้จักไหม
พักที่ไหน : ไม่รู้ จำไม่ได้
มากับใคร : เพื่อน
กลับเมื่อไร : วันที่ 5
ไหนไฟล์ทกลับ : ไม่มี อยู่กับเพื่อน
สรุป เพราะ Korean Star ใช่ไหม วันนี้คนไทยถึงมาสิงคโปร์เยอะ : เอ่อออ ไม่แน่ใจ ใช่มั้ง
แต่มันก็ผ่าน ตม. มาจนได้แบบมึนๆนั่นแหละ
เที่ยงคืนแล้ว ด้วยความมืดและไม่ชินทาง
(ถึงเค้ามาที่นี่บ่อย แต่ก็ลง Terminal 2 และมาตอนกลางวันทุกทีนะตัวเอง)
เราไม่รู้จักถนนที่ตั้งของโรงแรมแน่ชัด จึงตัดสินใจใช้บริการ taxi limousine ที่แพงงงงงงงงงงงงงงงจนน้ำตาแทบไหล
ขนาดไม่ชาร์จเพิ่มอีก 50% โทษฐานเสร่อลงเครื่องดึก แต่ก็ยังแพงเหลือเกิน
ทิป : การมองโลกในแง่ดี เราได้ขึ้น Mercedes S Class ในราคา ศูนย์สามตัวบาทไทยต้นๆเท่านั้น รู้สึกดี ฮ่าๆๆๆๆๆ
คนขับเป็นมิตรขั้นเทพ ชวนคุย แนะนำสารพัด เมื่อรู้ว่าเราเป็นคนไทยก็ต้อนรับเราด้วยบทสวดมนต์ไทย -_-
อืมมมม ช่างน่าอบอุ่นใจ
แต่พี่คนขับห่วงเรากว่านั้น ถามไถ่ว่า ไฉนเลยพวกเจ้าจึงเลือกพักที่นี่ ที่ซึ่งใกล้เคียงพัฒน์พงษ์บ้านเจ้ายิ่งนัก
ได้ยินแล้วตาปรือๆลืมโตแทบไม่ทัน อะไรนะ ตายล่ะหว่า ตอนจองก็เน้นถูก ไม่เห็นมีใครรีวิวไว้เลย มีแต่บอกหาของกินง่าย
ไอ้ของกินที่ว่า คือแบบนี้เหรอ ม่ายน๊า
จะตื่นเต้นเร้าใจไปไหน แล้วอีก 4 คืนจะนอนยังไงเล่า
ขึ้นห้องพักได้ เริ่มเก็บข้าวของ อาบน้ำเข้านอน ติดต่อก้อยเพื่อนัดหมายวันพรุ่งนี้
ตี 2 แล้ว นอนเถอะ แต่พี่เปิ้ลยังคงสนใจบ้าน 2 ชั้นฝั่งตรงข้าม....
นอนเถอะพี่ พรุ่งนี้ค่อยมาดูนะ หนูขอร้อง
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [