.. กาอน .. บทที่ 5 ..

.. กาอน ..
.. บทที่ 5 ..
.. นายก้อน ..
 
 
               “นายคือคนสวนคนใหม่ใช่ไหม?” หญิงกลางคนเดินมาทางกาอนที่กำลังยืนแก้ ๆ กัง ๆ อยู่
               “มะ..” ตั้งใจจะปฏิเสธแต่คิดได้ว่าดีเหมือนกัน เป็นคนสวนจะได้มีโอกาสใกล้ชิดยายจอมวีน ค่อยคิดแล้วกันว่าจะทำอย่างไรให้เธอมีความรัก เอ้ย ! ความเมตตาบ้าง “ใช่ครับ สำนักงานจัดหางานส่งผมมา นี่คือบ้านของคุณเอรียาใช่ไหมครับ” พูดออกไปแล้วกาอนนึกสงสัยว่ารู้จักชื่อเจ้าของบ้านได้อย่างไร
               “ฉันว่านายดูสำรวยไปนะ จะทำสวนตากแดดตากลมได้หรือ”
               “ดะ ได้ครับ” ได้หรือเปล่ากาอนไม่แน่ใจ
               “ไปที่ห้องพัก เปลี่ยนเสื้อผ้า เข้าครัวขออาหารแม่ครัวกินแล้วออกมาทำงาน..เข้าใจตรงกันนะ..นาย..ชื่ออะไรล่ะ?”
               “กาอน ครับ”
               “ชื่ออะไรเรียกยากจัง คุณเอรียายิ่งขี้หงุดหงิด กา อน กอน ก้อน ชื่อนายก้อนแล้วกันเหมาะกับหน้าที่ทำสวน..ก้อน ก้อนดิน แต่ไม่ค่อยเหมือนก้อนดินเลย ฮะ ๆ” แม่บ้านส่ายหัวเดินจากไป
               “ชิ ! ก้อนดิน ก้อนเมฆสิไม่ว่า”
.....
 
               “ต้นไม้ใหม่มาส่งหรือยัง?” เสียงมาจากไหนสักแห่ง
               “นายก้อน !” เสียงแม่บ้านตามมา
               “หือ?” เสียงกาอน
               “พูดไม่เรียบร้อยเลยนายคนนี้..” แม่บ้านเดินมาที่กาอน “คุณเอรียาถามมาจากระเบียงว่าต้นไม้ใหม่มาส่งหรือยัง ไม่ได้ยินหรือไง?”
               “ได้ยินครับ แต่ไม่ทราบว่าคุณเอรียาพูดกับใครเพราะผมเพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่ไม่รู้เรื่องต้นไม้อะไรนั่น นึกว่าถามคุณแม่บ้านเห็นยืนอยู่ใต้ระเบียง”
               “ตกลงมาส่งหรือยัง?” เท้าสะเอวถาม
               “ยังไม่เห็นครับ”
               “งั้นขุดต้นแพงพวยกลุ่มนี้ออกให้หมด ดอกมันเหี่ยวแล้ว” แม่บ้านชี้นิ้วไปที่ต้นแพงพวยที่ยังมีดอกตูมพร้อมบานอยู่
               “มันยังดีอยู่เลยครับขุดทิ้งทำไม อีกวันสองวันดอกก็จะบาน ใจร้อนจังเลย บางอย่างบางสถานการณ์ต้องใช้เวลา จะอะไรปุ๊บปั๊บคงไม่ได้ นอกจากมี..” กาอนพูดค้างไว้แค่นั้นเพราะถึงพูดไปก็คงไม่มีใครเข้าใจทั้งบ่าวทั้งนาย
               “หมายความว่าอะไร?” เอรียาร้อนตัว เธอตั้งใจลงมาดูหน้าคนปากดี ถ้าไม่ชอบมาพากลอาจจะไล่ออกตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มงาน
               “เปล่าครับ” กาอนข่มใจตัวเอง นึกถึงโทษที่จะได้รับถ้าหากทำภารกิจรักไม่สำเร็จ
               “ก็นายพูดว่านอกจากมี..”
               “ลืมไปแล้วว่าจะพูดอะไรต่อครับ”
               “ฉันพูดต่อให้ก็ได้ นายจะพูดว่านอกจากมีเงิน ใช่ไหม?”
               “ผมยังไม่ได้พูดเลย..” กาอนของขึ้น “คุณร้อนตัวไปเองคุณคนขี้วีน เอาแต่ใจตัวเอง และมีเงินเยอะอย่างที่คุณพูดนั่นแหละ”
               “แม่บ้าน !” เอรียาของขึ้นกว่ากาอน “นายคนนี้เงินเดือนเท่าไหร่?”
               “หมื่นห้าพันค่ะ” แม่บ้านตอบพลางนึกถึงหน้าที่คนสวนที่เธออาจต้องทำควบอีกตำแหน่ง
               “ไปหยิบกระเป๋าเงินให้หน่อย”
               “หนึ่งหมื่นห้าพันบาทคูณหกเดือนเท่ากับเก้าหมื่นบาทเชียวนะ ถ้าคุณไล่ผมออก” กาอนอ้างกฎหมาย
               “ทำงานไม่ถึงหนึ่งปีได้เงินชดเชยหนึ่งเดือน..” เอรียาเปิดกระเป๋านับธนบัตรใบละพันสิบห้าใบส่งให้กาอน “ฉันรู้กฎหมายเหมือนกัน แต่ความจริงนายยังไม่ได้ทำงานสักนิดได้แค่นี้ก็บุญแล้ว”
               “งั้นผมไม่รับก็ได้คุณคนใจแคบ ระวังน้า..” กาอนเดินเข้าประชิดตัวเอรียา “อะไร ๆ ที่ได้มาอาจหายไปเมื่อไหร่ก็ได้โดยไม่รู้ตัว” กาอนพูดไปเรื่อย ตั้งใจยั่วโมโหเอรียา ไหน ๆ เขาก็คงจะต้องถูกลงโทษแน่นอน
               “อะไรที่ฉันได้มา อะไรที่จะหายไป พูดให้ชัด ๆ นะ” เอรียาชี้หน้ากาอน
               “เอ๋อ..” กาอนรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร..ที่กระดูกข้อเท้าของเอรียาประสานกันเป็นปกติไม่เจ็บปวดเป็นเพราะเขา ถ้าเอรียาส่งกระแสบาทหมางให้เขาพลังอำนาจปาฎิหาริย์นั้นก็จะเลื่อมและกลับมาเจ็บปวดอีก “ต่างหูไง..” กาอนนึกถึงเรื่องต่างหูได้ เอียงซีกหน้าด้านซ้ายใส่เอรียา “มันไม่ใช่ของคุณ คุณได้มา และมันหายไปโดยคุณไม่รู้สึกตัว..ใช่ไหมล่ะ คนน่าไม่อาย !”
               “กรี๊ดดด..” เอรียาปรี๊ดแตก กรีดร้องดังไปทั่วบ้าน..และแล้วสิ่งที่กาอนคาดการณ์ไว้ก็เกิดขึ้น..ข้อเท้าของเอรียาปวดขึ้นอย่างรุนแรง กระดูกหักโดยไม่มีสาเหตุ..เธอล้มลงฟาดพื้น
               “คุณ..คุณ..” กาอนก้มลงประคองร่างของเอรียา..เอื้อมมือกุมข้อเท้าที่เจ็บปวดนั้น
 
เพราะต่างหูประจำตัวเครื่องหมายหนึ่งในสองอย่างของกาอนกลับคืนสู่ร่าง มันหมายถึงอีกหนึ่งเครื่องหมายที่พร้อมจะปรากฎ..เมื่อใดที่กาอนคิดดีทำดีเขาไม่สามารถปิดบังสถานภาพที่แท้จริงของเขา
 
ปีกสีขาวงอกออกจากหลังของกาอนผงาดขึ้นท่ามกลางพรรณไม้เขียวขจี

.

 

Create Date : 01 กันยายน 2568		0 comments
Last Update : 1 กันยายน 2568 17:35:18 น.
Counter : 106 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet