 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
๐ กมโลภิกขุ ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ๐ บทที่ 3
๐ กมโลภิกขุ ชายหนุ่มผู้บวชเป็นพระ ๐
.. บทที่ 3 ..
กลับจากทำวัตรเช้าโดยมีหลวงพี่อาจเป็นพี่เลี้ยงคุมเข้มทั้งการครองผ้าแบบมีผ้ากราบพาดไหล่คาดทับด้วยผ้าพันอก และศาสนพิธีที่พระใหม่จากกรุงเทพฯ ไม่ประสา
หลวงพี่อาจจอมกวนไม่ตอแยอะไรอีกทั้งเรื่องถูกผีหลอกและเรื่องฉันเช้าเพราะตัวเองก็ถูกหลวงตาใบตำหนิเหมือนกันที่ไม่ช่วยดูแล และเพราะผมแย็บไปหน่อยว่ามัวแต่ล้อเลียนจนเป็นเรื่อง
“อยู่ในห้องอ่านหนังสือไปพลาง บทสวดต่าง ๆ ท่องให้ได้โดยเฉพาะบทแผ่เมตตา..” เก๊กหนังศีรษะดุไม่เหลือมาดตอนเช้ามืด “ผมจะไปทำงาน” หลวงพี่อาจสั่ง
“ครับ..” จำวัดอะดิ..ตัวใหญ่อย่างนี้
“ว่าอะไรผม” หันกลับมายิ้ม
“เปล่าครับ” แค่คิดเฉย ๆ ดังออกมาได้ไง?
“สี่โมงครึ่งเตรียมตัวฉันเพล ฉันเสร็จแล้วค่อยจำวัด บ่าย ๆ ทำงาน..” หยุดรอให้คนต่อคำ..แต่ผมนิ่ง “กวาดลานวัด..ทั้งสองท่าน..หลวงตาแนะนำ”
“แนะนำ?” ท่านมหาซี่งนั่งอยู่กับผมเพิ่งเอื้อนเอ่ย
“ถูกทำโทษไง” ผมกระซิบ
“ถูกต้อง..พระนิด..555” หลวงพี่อาจลงจากศาลา เดินหัวเราะไปจนลับตา
.....
ยังอิ่มอยู่เลยเมื่อตอนฉันเพล พระรูปอื่นฉันตุ้ย ๆ ผมละเลียดเป็นพิธี แต่เมื่อนึกถึงความหิวเมื่อเย็นวานและฤทธิ์เดชของน้ำปานะทั้งกาทำให้ต้องพยายามกลืนอาหารให้ได้มากที่สุด..วินัยไม่ให้เก็บกักตุนอาหาร แต่ในกระเพาะไม่มีข้อห้ามอย่างใด
ผมไม่รู้สึกง่วงเพราะนิสัยไม่ชอบนอนกลางวัน..ทั้งวัดเงียบกริบ..นี่ถ้าบรรดาคุณ ๆ ในโกดังลุกขึ้นมาประท้วงยึดพื้นที่วัด..เสร็จเค้าแน่
จะไปเดินเที่ยวชมวัดอย่างเมื่อวานก็ใช่ที่ วันนี้แดดร้อนมาก..หัวโล้นโกนใหม่ ๆ ควักขี้ไก่ใส่หัวโล้นยังดีเสียกว่า ร้อนอย่างนี้อะไรจะดีกว่าอาบน้ำ เล่นน้ำในแม่น้ำ น้ำกำลังขึ้นใสสะอาด
ท่าน้ำใหญ่ค่อนข้างโล่งแจ้ง ร้อนแน่ ๆ ผมจึงไปที่ท่าท้ายศาลามีไม้ใหญ่คลุมอยู่ ลงบันไดแค่สองขั้นก็เจอน้ำ..หัวโล้นนี้ดีเหมือนกันเวลาอาบน้ำไม่ต้องห่วงเรื่องผม อาบเสร็จไม่ต้องเช็ด..ผมดำผุดดำว่ายอย่างเพลิดเพลิน
ผมไม่ได้หันไปมองบนท่าน้ำ แต่รู้ว่าหลวงพี่อาจตามมากวนอีก
“เป็นพระนะคุณ จะเล่นจะหัวอะไรต้องพอประมาณ” เสียงเอฟเอ็มต่างจากที่เคยได้ยิน
“อ้าว !” สลัดน้ำจากหัวอย่างเคยชิน..ไม่มีสักหยด
“พระนิดใช่ไหม? ผมนัท..” หลวงพี่รูปหล่อที่วงฉันข้าวนั่นเอง “อยู่กุฏิเดี่ยวข้างศาลายาวที่คุณอยู่
“เชิญอาบต่อได้เลยครับ ผมเสร็จพอดี” ความจริงเพิ่งลงไปแปบเดียวสบงยังไม่ทันเปียก..เว่อ !
“อิจฉาคนกรุงเทพฯ ตัวขาว” พระนัทพูดแปลก ๆ
“คนต่างจังหวัดโดนแดดผิวคล้ำแต่แข็งแรง..ขาว อ่อนแอไม่ดีหรอกครับ” พูดเป็นการเป็นงาน ไม่กล้าล้อเล่นอย่างหลวงพีอาจ..สถานการณ์ไม่เหมือนกัน..ผมขึ้นจากน้ำถกสบงขึ้นขยุ้มบิด..พวงหน้า ด้านข้าง ด้านหลัง..หยิบอังสะที่พาดอยู่บนม้านั่งข้าง ๆ พระนัท กุมพวงหน้า เลี่ยงขึ้นศาลา..เหมือนหลวงพี่เอฟเอ็มจะมองตาม
ว่าจะไม่จำวัด แต่เพราะไม่อยากออกจากห้อง หยิบหนังสือสวดมนต์ขึ้นมาอ่าน สักครู่ก็ลืมวัด
“ตูม !” เสียงระเบิดที่ประตูห้องพระมหาชัย..ได้ผล..สองประตูเปิดเกือบจะพร้อมกัน
“กวาดวัด !”
จะใครเสียอีก
.....
ไม้กวาดทางมะพร้าวด้ามยาวอย่างเดียวกับที่ใช้กวาดถนน..เก้ ๆ กัง ๆ เหมือนกันถ้าไม่เคยใช้ โดยเฉพาะพระมหาต้นเรื่องแทบไม่เคยจับไม้กวาดชนิดใด ๆ มาก่อน
อย่านึกว่าไม่เหนื่อยไม่เมื่อย..จะเลือกกวาดแต่ในร่มก็ไม่ได้ ตากแดดสักพักเหงื่อโทรมกายฝ่ามือแดงเถือก พระชัยหงายมือออกดู ขยำคลายเมื่อย..ผมอยากโชว์พลัง รู้ดีว่ามีสายตาหลายคู่แอบมองอยู่..ได้เรื่อง ฝ่ามือพองเมื่อหนึ่งชั่วโมงผ่านไป และเหมือนจะเคร่งมากเพราะไม่ใส่รองเท้า กรวดหินเล็ก ๆ ย้ำเท้าที่เจ็บระบมจากการเดินบิณฑบาตเมื่อเช้าให้ระบมมากขึ้น
“แครก ๆ” หรือจะเป็นเสียงหลอนกลางแดดเปรี้ยง
ไม่ใช่แค่เสียง มีภาพหลอนตามมาด้วย
“ทำหน้างั้น เห็นผีหรอ..” หลวงพี่ดำใหญ่กวาดพื้นเข้ามาใกล้ “มาช่วย..เดี๋ยวพรุ่งนี้จะอุ้มบาตรไม่ได้” มองมือพองแดงของผม
“หลวงพี่..” กำลังงง..มีสิ่งยิ่งกว่างงตามมา “ของหลวงพี่และพระมหาชัย” นายดำวางแก้วน้ำบนแคร่ใต้ต้นไม้ใกล้ ๆ
“ขอบใจนะ..” ผมและพระชัยเข้าร่มไม้..ไม่รู้ต้องประเคนหรือเปล่า ยกขึ้นดื่ม..โอเลี้ยงเสียด้วย “หลวงตาใบให้หรือ?”
“ไม่ใช่” ดำเดินหนี
“ของใคร?” ร้องถามตามหลัง
“ไม่รู้” วิ่งหายไป
“เอะอะอะไร ใครเขาให้ก็ฉันเข้าไปเถอะ..” เสียงเหมือนรำคาญ “โน่นเด็กนักเรียนในสนามมองกันใหญ่แล้ว คงนึกว่าพระตีกัน”
“เกินไปครับ..แค่ตะโกนเสียงดังหน่อย” ก็จริงละนะ นักเรียนที่เล่นเตะบอลยังไม่เลิกมอง
“คงไม่เคยเห็นอะไรขาว ๆ มั้ง..หึ ๆ” หลวงอาจแวบมาที่ผม หัวเราะชอบกล
“อะไรขาว ๆ” ผมก้มลงมองตัวเอง..อ้าว ! ลืมตัวถอดอังสะตั้งแต่เมื่อไหร่..คงถอดออกเช็ดเหงื่อเมื่อสักครู่ “อ๋อ ! ขาว ๆ” รีบใส่อังสะตามเดิม
“โยมแม่มา” หลวงพี่อาจมองไปหน้าวัด โยมสูงอายุคนหนึ่งเดินเข้าวัดมาพร้อมหญิงสาวและบริวาร
“แม่..เอ๊ย ! โยมแม่หลวงพี่หรือครับ?” ผมมองตาม “อ้าว ! ตายห่..” กลืนคำสุดท้ายลงคอ
“ไม่ใช่แม่ผม..ท่านเป็นอะไร สำรวมหน่อย..พระนิด” กวาดต่อไปด้านอื่น
จะไม่ให้ตกใจจนหลุดสำรวมได้อย่างไร..จำได้ไม่ผิดหญิงสาวที่กำลังเดินไปทางศาลายาว แม่พิมพิลาไลนั่นเอง
“หลวงพี่..เดี๋ยวผมมานะ” ตะโกนอีกแล้ว
“พอก่อนก็ได้ ที่เหลือผมกวาดเอง”
ผมชวนพระชัยกลับศาลา แต่พระชัยจะไปดูพระเครื่องและเครื่องรางของขลังที่มีให้เช่าในโบสถ์
.....
คงไม่ได้มารายงานหลวงตาใบเรื่องความประพฤติของพระใหม่หรอกนะ ผมด้อม ๆ มอง ๆ บนศาลา..โยมแม่ที่หลวงพี่อาจเรียกนั่งอยู่แถวหน้าห้องผม..นี่กะจะให้คาหนังคาเขาเชียวหรือ ผมคะเนแม่พิมพิลาไลต่ำไปเสียแล้ว..ทำไงดี !
“แอ๊ดด ด ด ด” เสียงประตูห้องเปิด..หลวงตาใบคงออกมารับฎีกา..แต่เอ๊ะ ! ห้องหลวงตาอยู่ด้านหน้าและเป็นห้องเดียวที่ไม่มีเสียงเอฟเฟ็คนี่นา ผมชะเง้อดูอีกที
“สบายดีหรือท่าน” โยมแม่พนมมือไหว้อยู่บนพื้นศาลา..พระเขียดนั่งบนแท่นยาวหน้าประตู
“อาตมาสบายดี..แต่..”
ที่แท้โยมแม่ของหลวงพี่เขียดมาเยี่ยมพระลูกชาย..ใจความที่ผมได้ยิน..ไม่ได้แอบแต่ฟังเฉย ๆ บนขั้นบันไดเพราะเข้าห้องไม่ได้ วงสนทนาขวางประตูอยู่..แหะ ๆ ข้ออ้าง
หลวงพี่เขียดบวชมาหลายพรรษา เกิดรู้สึกเบื่อหน่ายอยากจะลาสิกขาแต่โยมแม่มาทัดทานไว้ให้อยู่ต่อ..ที่สำคัญ เหตุผลหนึ่งที่อ้างคือเรื่องโยมผู้หญิงของหลวงพี่เขียด..อ๊ะ..อ๊ะ..มีกะเขาด้วยหรือเห็นเชย ๆ อย่างนั้น
เสียดายที่ฟังไม่ถนัดเรื่องหัวใจของหลวงพี่..แม่พิมพิลาไลนั่นนะหรือ? ..โยมแม่ก็อะนะพามาด้วยทำไมทั้งที่รู้ว่าคือสาเหตุหนึ่งที่พระลูกชายอยากออกไปอยู่ทางโลก..ก็ไม่ได้สวยอะไรสักเท่าไหร่ แต่คนจะรักน่ะนะ อย่างไรก็รัก
“ท่านคะ !” เสียงหวาน ๆ อยู่เหนือบันได “ขอทางหน่อยค่ะ”
“ครับ !” ผมสะดุ้งสุดตัวลุกขึ้นยืน คลี่อังสะบนบ่าออกคลุ่มแผ่นอก..ก็กำลังจะไปล้างเหงื่อที่ท่าน้ำท้ายศาลา
“ท่านคงจะเป็นพระใหม่..” สายตาโยมแม่เหมือนตำหนิมากกว่าทักทาย
“ฮึ !” แว่วเสียงพิมพิลาไลผ่านผมไป..หมั่นไส้ หรืออย่างไร
เธอจะจำพระที่แกล้งเธอเมื่อเช้าได้หรือเปล่า
“พระนิด !” เสียงใครหว่าตำหนิผมในใจ..
| Create Date : 29 มีนาคม 2568 |
| Last Update : 29 มีนาคม 2568 15:15:20 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 463 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#21
|
| สมาชิกหมายเลข 2607062 |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
