 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
.. การันตี .. บทที่ 16 ..
.. การันตี ..
.. บทที่ 16 ..
.. ลูกสะใภ้ ? ..
เวลาประมาณ 21.30 . มีเสียงจากเวทีปราศรัย
“ก่อนจะสลายการชุมนุมพวกเราร่วมร้องเพลงปลุกใจ ปลุกสำนึกความเป็นไทยกันทุกคนนะครับ”
“นิคเราร่วมร้องเพลงกับทุกคนก่อนนะแล้วค่อยตามหาพ่อ” เอกและนิคกำลังเดินวนเวียนอยู่ในฝูงชน
“ร้องเพลงบ้านเกิดเมืองนอนแล้วร้องเพลงสรรเสริญบารมีปิดการชุมนุมครับ” เสียงจากเวทีอีกครั้ง
“บ้านเมืองเรารุ่งเรืองพร้อมอยู่หมู่เหล่า
พวกเราล้วนพงศ์เผ่าศิวิไลซ์
เพราะฉะนั้นควรจะยินดี เปรมปรีดิ์ดีใจ เรียกตนว่าไทย
แดนดินผืนใหญ่มิใช่ทาสเขา
ก่อนนี้มีเขตแดนนับว่ากว้างใหญ่
ได้ไว้พลีเลือดเนื้อแลกเอา
รบรบรบไม่หวั่นใคร มอบความเป็นไทยให้พวกเรา
แต่ครั้งนานกาลเก่า ชาติเราเขาเรียกชาติไทย
บ้านเมืองควรประเทืองไว้ดั่งแต่ก่อน
แน่นอนเนื้อและเลือดพลีไป
เพราะฉะนั้นเราควรเปรมปรีดิ์ มีความภูมิใจแดนดินถิ่นไทย
รวบรวมไว้ได้แสนยากเข็ญ
ยากแค้นเคยกู้แดนไว้อย่างบากบั่น
ก่อนนั้นเคยแตกฉานซ่านเซ็น
แม้กระนั้นยังร่วมใจ ช่วยกันรวมไทยให้ร่มเย็น
บัดนี้ไทยดีเด่น ร่มเย็นสมสุขเรื่อยมา
อยู่กินบนแผ่นดินท้องถิ่นกว้างใหญ่
ชาติไทยนั้นเคยใหญ่ในบูรพา
ทุกทุกเช้าเราดูธงไทย ใจจงปรีดาว่าไทยอยู่มา
ด้วยความผาสุกถาวรสดใส
บัดนี้ไทยเจริญวิสุทธิ์ผุดผ่อง
พี่น้องจงแซ่ซ้องชาติไทย
รักษาไว้ให้มั่นคง เทอดธงไตรรงค์ให้เด่นไกล
ชาติเชื้อเรายิ่งใหญ่ ชาติไทยบ้านเกิดเมืองนอน”
เพลงจบลง..
“จบเพลงบ้านเกิดเมือนนอนแล้ว เราออกหาพ่อกันต่อเถอะ” นิคสะกิดเอก
“เดี๋ยวต้องร้องเพลงสรรเสริญบารมีก่อน” เอกเตือน
จบเพลงสรรเสริญบารมี..
“ลุยเลยเอก..” นิคร้อนใจมาก เขาเดินหานายดอกรักตั้งแต่หัวค่ำแต่ยังไม่มีวี่แวว
“พวกเราทุกคน..” เสียงคุณปอง ปากเสียงประชาชนดังขึ้น “ช่วยชูมือถือขึ้นเปิดไฟแล้วส่าย จะได้เก็บภาพสวย ๆ นี้ไว้เป็นประวัติศาสตร์”
“เอาไงดีนิค?” เอกเกรงว่าเขาทั้งสองคนจะทำตัวแปลกจากคนอื่น
“ชูมือถือไป เดินไปก็ได้ ช่วยกันหาพ่อให้เจอ” นิคและเอกเดินลุยแหวกฝูงชน
จนคนซา เกือบไม่มีผู้ชุมนุมแล้ว นิคนั่งลงทอดอาลัยบนขอบฟุตปาท..เขาสองคนไม่พบนายดอกรัก..สี่ทุ่ม ห้าทุ่ม สองยามนิคและเอกยังคงเดินหา..ในที่สุดไปแจ้งความกับศูนย์อำนวยการ เจ้าหน้าที่บันทึกข้อความและวิทยุประสานงานการตามหาชายสูงวัย
“กลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อนเถอะ..” เอกออกความเห็น “นายเหนื่อยมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยติดตามต่อ เราแน่ใจว่าพ่อไม่เป็นอะไรแน่”
.....
“แคทยังไม่นอน คงเป็นห่วงเหมือนกัน” เอกเอ่ยขึ้นเมื่อขับรถมาถึงบ้าน
“ร้านกาแฟปิดแล้วแต่ไปชั้นบนยังสว่างอยู่”
.....
“เฮ้ ! สองคน” แคทร้องทัก
“อย่าเพิ่งต่อว่าเราเลยนะ..กำลังเครียด..” นิคอธิบาย “มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น”
“ทะเลาะกันหรือ?” แคทไม่เข้าใจ
“ทะเลาะกันยังดีกว่า” เอกพูดขึ้นบ้าง
“เกิดวุ่นวายที่อนุสาวรีย์หรือ?” แคทไม่เลิกเซ้าซี้
“แคท !” นิคเสียงดัง “บอกว่ามีเรื่องเครียด !”
“เอะอะอะไรกันหรือ?” นายดอกรักโผล่ออกมาจากห้อง
“อ้าว !” นิคและเอกร้องขึ้นพร้อมกัน
“พ่อ !” นิคเข้าสวมกอดพ่อ
“พ่อมาได้อย่างไรครับ?” เอกงงกับการปรากฏตัวของนายดอกรัก
“ไม่ได้ไปไหนสักหน่อย” นายดอกรักตอบหน้าตาเฉย
“คืองี้ !” แคทวางมาดผู้ชนะ
“แคทไปร่วมชุมนุมเหมือนกันหรือ? ..พบพ่อที่ไหน? ..ทำไมไม่บอกเรา?” นิคยิงคำถาม
“ไม่ได้ไปไหนสักหน่อย” แคทเลียนคำพูดของนายดอกรัก
“แล้วพ่อกลับบ้านได้อย่างไร?” เอกถาม
“เราเก่ง !” แคทยิ้ม
“เออ ๆ เก่ง..” นิคอยากรู้มากว่าพ่อของเขากลับบ้านได้อย่างไร “บอกมาได้แล้ว อย่างแกล้ง”
“รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือว่าพ่อมีอาการอัลไซเมอร์เป็นระยะ ๆ” แคทอธิบาย “ตอนกลางวันก่อนออกจากบ้านไปกินอาหาร ทั้งที่เราวุ่นอยู่กับลูกค้ายังมีสติจดชื่อที่อยู่และเบอร์โทรฯ ใส่กระเป๋าเสื้อของพ่อ..ขอโทษที่ไม่ได้บอกนายเพราะมีลูกค้ามาก”
“พ่อเลยโทรฯ มาหาเธอเหรอ คุณการันตี?” เอกแกล้งถาม
“ใช่ ! โทรฯ มา แต่เป็นคุณตำรวจ..ใช่ไหมพ่อ?” แคทผลักนิคออก เข้าสวมกอดนายดอกรักแทน
“น่าจะได้ตำแหน่งลูกสะใภ้ดีเด่น” เอกพูดเย้า
“ใช่ ! เราเป็นสะใภ้ดีเด่นใช่ไหมนิค” แคทหอมแก้มนิคพลางทำตาหวานยั่วเอก
“ไม่ได้ไปไหน..ไม่รู้เรื่อง..” เสียงนายดอกรักพึมพำ
.
| Create Date : 05 สิงหาคม 2568 |
| Last Update : 5 สิงหาคม 2568 8:02:07 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 242 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#21
|
| สมาชิกหมายเลข 2607062 |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
