|
.. การันตี .. บทที่ 5 ..
.. การันตี ..
.. บทที่ 5 ..
.. นิค นิการากัว ..
“โชเฟอร์เพิ่งขับแท็กซี่หรือครับ” นิคสังเกตว่าโชเฟอร์ลังเลที่จะเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวา เหลียวมองป้ายบอกทางบ่อย ๆ
“ที่จริง..” ทัพทักษ์จะเริ่มต้นอย่างไร
“คงเพิ่งขับจริง ๆ นั่นแหละ เบาะยังใหม่อยู่เลย..” นิคตบเบาะหนังสีน้ำตาล “รถสวยนะ หอมด้วย”
“ครับ..” ทัพทักษ์คิดว่าจะสวมรอยเป็นคนขับแท็กซี่ดีไหม เมื่อเช้าเป็นคนขับรถมาแล้วนี่นะ “ผมขับรถแกร็บ เพิ่งส่งผู้โดยสารเสร็จพอดีพบคุณนั่นละครับ ถนนหนทางยังไม่ค่อยชำนาญ คุณช่วยบอกทางให้ด้วย”
แกร็บทัพทักษ์พาผู้โดยสารนิคมาจนถึงปากทางเข้าบ้านในที่สุด
“ส่งผมแค่นี้ครับ กว่าจะถึงบ้านเป็นถนนดินขรุขระรถของคุณจะเสียหายได้” นิคเปิดประตูก้าวลงจากรถ
“สวนมะพร้าวนี้น่าอยู่เหมือนกัน..” ทัพทักษ์ลงจากรถตามมา “บ้านอยู่อีกไกลไหมครับ?”
“ไม่ไกลครับ โน่นไง !” นิคชี้มือไปทางบ้านหลังหนึ่ง
“นั่งขับรถตั้งแต่เช้า..” ทัพทักษ์ผู้ไม่แน่ใจหัวใจของตัวเองเดินตามหนุ่มนิค “ยืดแข้งยืดขาเสียหน่อย ฮะ ๆ” หัวเราะแก้เขิน “ไปเที่ยวบ้านคุณนะครับ”
“ด้าย..” นิคค่อนข้างงงกับโชเฟอร์แกร็บ
สองหนุ่มเดินตามกันมาเงียบ ๆ หนุ่มนิคก้าวยาวไม่พูดอะไร ใจคิดห่วงพ่อ ทัพทักษ์นึกสงสัยตัวเองว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เดินตามหนุ่มที่เพิ่งรู้จักไม่ทันข้ามวัน
“พ่อ..พ่อครับ !” นิคร้องเรียกพ่อขณะเดินขึ้นบันไดบ้าน
เงียบ ไม่มีเสียงตอบจากนายดอกรัก
“พ่อ !” นิคถลันเข้าไปในห้อง..นายดอกรักนอนหลับตานิ่งอยู่กลางบ้าน “พ่อ..พ่อเป็นอะไร !” นิคคลำหน้าผากพ่อ “ตัวร้อนจี๋ ไม่รู้สึกตัวเลย พ่อเป็นอะไร พ่อ พ่อ!” นิคร้องเสีบงดัง
“คุณ !” ทัพทักษ์วิ่งขึ้นบนบ้านทันทีที่ได้ยินเสียงร้อง
“คุณแกร็บช่วยด้วย ช่วยพ่อผมหน่อย ช่วยพาไปโรงพยาบาลหน่อยครับ..” นิคทิ้งร่างพ่อให้อยู่ในวงแขนของหนุ่มแกร็บแล้วหันไปเปิดลิ้นชักขั้นวางของ สักครู่จึงวิ่งลงบันไดตามหนุ่มแกร็บที่อุ้มพ่อของเขาเดินลิ่วไปที่รถ
“ผมหาบัตรทองของพ่อพบแล้ว” นิคชูบัตรทองให้หนุ่มแกร็บดูหลังจากพากันช่วยพยุงนายดอกรักเข้ารถเรียบร้อย
.....
“โรงพยาบาลนี้ครับ..” นิคชี้มือไปที่โรงพยาบาลข้างหน้า
“ครับ” หนุ่มแกร็บขับรถผ่านทางเข้าของโรงพยาบาล
“อ้าว ! ทำไมไม่เข้าไปล่ะครับ ผมและพ่อเคยมารักษาที่โรงพยาบาลนี้ด้วยบัตรทอง ไม่เสียเงิน”
“คงต้องรอคิวนาน ไปที่โรงพยาบาลเอกชนดีกว่า เวลาไม่คอยท่า คุณพ่ออาจได้รับอันตรายได้นะครับ”
ทัพทักษ์พาพ่อของนิคไปที่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ทำการรักษาทันทีทันใดจนพ้นขีดอันตราย ย้ายเข้าห้องพักผู้ป่วย
“ผมควรต้องทำอย่างไร..” นิคมึนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก
“ผมชื่อทัพทักษ์..” ทัพทักษ์ตัดสินใจพูดความจริง “ผมไม่ได้ขับแกร็บอย่างที่เข้าใจ ผมพบคุณยืนหน้ามึนอยู่ข้างถนนจึงชะลอรถเข้าไปและคุณเข้าใจผิดว่าคือแท็กซี่”
“ผมชื่อนิค..” อดยิ้มไม่ได้กับชื่อเต็มของเขา “นิการากัว”
“คุณหมอบอกว่าคุณพ่อต้องแอดมิดสักสองสามวันเพื่อทำการตรวจละเอียดเกี่ยวกับสภาวะหัวใจของท่าน..ฮะ ๆ” ทัพทักษ์หลุดเก็กผู้ใหญ่หัวเราะออกมา
“หัวเราะอะไร?” นิคเสียงห้วน ลืมเกรงใจกับสิ่งดี ๆ ที่ทัพทักษ์มอบให้
“นิการากัว..ฮะ ๆ ฮา ๆ”
.
| Create Date : 16 กรกฎาคม 2568 |
| Last Update : 16 กรกฎาคม 2568 16:51:57 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 301 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#21
|
| สมาชิกหมายเลข 2607062 |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
