เขียนไว้อ่านเรื่อยๆ ครับ

<<
พฤษภาคม 2568
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
25 พฤษภาคม 2568
 

.. ลืมแล้วหรือไร .. บทที่ 13

... ลืมแล้วหรือไร ...
... บทที่ 13 ...
 
 
 
“ต่อไปนี้..” คุณปีเตอร์จูงผมขึ้นเวที “ขอเชิญพบกับนักร้องรูปหล่อ ตินห์ จูเนียร์ ครับ”
 
               “อุปส์ !” สปอร์ตไลท์จ้าใส่ตัวผม..ผมเหมือนถูกสะกดให้ยกไมโครโฟนที่ได้รับมาตั้งแต่แรก..ผมจะร้องเพลงอะไรดี..ครูสอนแต่เพลงเก่า ๆ เพราะท่วงทำนองมีสาระกว่าเพลงสมัยใหม่..จะออกตัวอย่างคุณมิ่งว่ายังหนุ่มแต่ร้องเพลงเก่าหรือ..ไม่ได้ พูดซ้ำแนวกับเธอจะน่าเบื่อ
 
               “ร้องเลยตินห์” โกเก๊ตร้องเชียร์อยู่ข้างเวที
 
ผมหันไปยิ้มให้โกเก๊ตและเพื่อนกุ๊กในครัว เจ้รัตน์ โกบูรณ์ นิ้ว และเดกำลังถือตะหลิว ไม้นวดแป้ง ทีคั้นส้มอยู่..ไม่ใช่ ๆ ผมตาฝาดเอง หรือเพราะแสงจากสปอร์ตไลท์ พวกเขายืนยิ้มอยู่ที่โต๊ะบุฟเฟ่ ไม่ได้ถือเครื่องมือประจำตัวสักหน่อย
 
คุณปีเตอร์ชี้มือมาที่ไมค์ส่งสัญญาณ..เอาวะ..ผมยกไมค์ขึ้น..นักดนตรีบรรเลงทันที..เพลงอะไร..ผมจะร้องถูกไหม
 
สองสามบาร์ผ่านไปผมรู้สึกว่าเคยได้ยินเพลงนี้จึงจ่อไมค์กับปาก
 
เพลง รักเธอ 24 ชั่วโมง ของแกงส้ม The Star
 
เพลงยาวมากผมจะจำเนื้อได้ครบไหม..ซวยแล้วนายตินห์ จูเนียร์..ผมจำใจอ้าปากร้อง..ไปตายเอาดาบหน้าแล้วกัน !
 
.....
 
ฉันลืมตาขึ้นมาในเวลาเช้า..
เสียงปรบมือดังขึ้นทันที..ไม่ใช่เสียงของผมสักหน่อยที่ออกมาจากไมค์..
 
ถามใจที่เหงาเฝ้าคิดถึงใคร
ภาพเธอก็ลอยมาแต่ไกล
รีบดูนาฬิกาก็ได้เวลากดเบอร์โทรหาเธอ
เที่ยงแล้วกินอะไรมันแค่อิ่มท้อง
ถ้าให้อิ่มใจต้องคิดถึงเธอ
ถึงมีวันไหนไม่ได้เจอ
แค่ได้ยินเสียงเธอมาเซย์ฮัลโหล
โอเคสบายใจ
ไม่ขอพลาดซักวินาทีที่ฉัน หายใจ
ก็ไม่คิดเผื่อใจให้คนไหน
รักเธอคนนี้24ชั่วโมง
เช้าสายบ่ายเย็นก็ยัง i love you
ไม่ว่าจะกินไม่ว่าจะนอน อะไรอะไรยังไงก็เถอะ
หัวใจเปิดให้เธอ all day and night
ให้เธอเข้ามานั่งนอนเดินข้างในใจ
บอกใครต่อใคร ว่าใจข้างในฉันมีเจ้าของก็คือเธอ
เลิกงานตอนตกเย็นมันก็เหนื่อยล้า
เห็นหน้าเธอแล้วมันก็หายไป
ทุกคืนเข้านอนตอนดับไฟ
ฉันก็ยังเห็นเธอมาปรากฏตัวในฝันของฉันเลย
ไม่ขอพลาดซักวินาทีที่ฉัน หายใจ
ก็ไม่คิดเผื่อใจให้คนไหน
รักเธอคนนี้24ชั่วโมง
เช้าสายบ่ายเย็นก็ยัง i love you
ไม่ว่าจะกินไม่ว่าจะนอน อะไรอะไรยังไงก็เถอะ
หัวใจเปิดให้เธอ all day and night
ให้เธอเข้ามานั่งนอนเดินข้างในใจ
บอกใครต่อใคร ว่าใจข้างในฉันมีเจ้าของก็คือเธอ
Hey You Baby ใจลอยไปหาตลอดเวลาเลย Lady
ฉันเฝ้าแต่เพ้อถึงเธอคนเดียวอยู่ทุกนาที I'm Cazy
ไม่อาจจะลบไม่อาจจะเลือน ใจมันสะเทือนเลย Baby
ไม่เคยไม่คิดถึงเธอใจยังละเมออยู่ตรงนี้
เพียงแค่เข็มนาฬิกายังเดินไป
ยังมีเธอเข้าออกทุกวินาทีที่หายใจ
ฝันถึงเธอทุกคืน Twenty-four Seven
ฉันจะรักเธอไปจนตายจนรักใครไม่เป็น
ไม่ขอพลาดซักวินาทีที่ฉัน หายใจ
ก็ไม่คิดเผื่อใจให้คนไหน
รักเธอคนนี้24ชั่วโมง
เช้าสายบ่ายเย็นก็ยัง i love you
ไม่ว่าจะกินไม่ว่าจะนอน อะไรอะไรยังไงยังไงก็เถอะ
หัวใจเปิดให้เธอ all day and night
ให้เธอเข้ามานั่งนอนเดินข้างในใจ
บอกใครต่อใคร ว่าใจข้างในฉันมีเจ้าของก็คือเธอ
รักเธอคนนี้24ชั่วโมง
เช้าสายบ่ายเย็นก็ยัง i love you
ไม่ว่าจะกินไม่ว่าจะนอน อะไรอะไรยังไงก็เถอะ
หัวใจเปิดให้เธอ all day and night
ให้เธอเข้ามานั่งนอนเดินข้างในใจ
บอกใครต่อใคร ว่าใจข้างในฉันมีเจ้าของก็คือเธอ...
 
.....
 
จบเพลง ผมโค้งรับเสียงปรบมือ..เลยตามเลย..ที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ผมไม่ได้ร้องเพลงรัก 24 ชั่วโมง และไม่ได้ลิปซิงค์ ผมเปล่งเสียงออกมาแต่ไม่ใช่เสียงของผมและเนื้อเพลงก็เข้าปากผมทั้งเพลงอย่างน่าประหลาด
 
               “รักตินห์ 24 ชั่วโมงครับ..” คุณปีเตอร์น่าไม่อายพูดออกมา “พวกเรารักตินห์ 24 ชั่วโมงครับ” คุณปีเตอร์พูดซ้ำอีกครั้ง หนนี้ออกไมค์..ทุกคนพากันปรบมือ
 
ผมลงจากเวที..มีนักร้องและเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนสลับกันขึ้นร้องเพลง แต่ เอ๊ะ ! ที่ผมจำได้พวกเขายังร้องไม่เข้าขั้นแต่วันนี้ทำไมรัองได้เป๊ะ ๆ ที่น่าแปลกใจที่สุด..ริต้าก็มาด้วยเธอไม่ได้เหี่ยวย่นอย่างครั้งล่าสุดที่ได้พบ เธอสวยสดใสตามเดิม..อาจเป็นเพราะผมรู้แล้วว่าคุณผู้หญิงของคุณปีเตอร์คือน้องสาวใจผมจึงไม่ขุ่นมัวกับการที่ริต้าจะหมายปองคุณปีเตอร์ เมื่อใจไม่ขุ่นมัวตาในจึงใสตานอกมองเห็นริต้าสวยงาม
 
.........
 
ไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นอย่างที่ผมนึกระแวง เมื่อจบงานคุณปีเตอร์มาส่งผมที่หอพักขึ้นไปบนห้องทั้ง ๆ ที่เดินโงนเงนเพราะพิษไวน์..คราวนี้ไม่ได้งอแงขอนอนที่ห้องแค่กอดผมหลวม ๆ กล่าวราตรีสวัสดิ์แล้วจากไป
 
ผมอาบน้ำเข้านอน..ก่อนจะหลับผมคิดสรุป..
 
เหตุการณ์ทั้งหลาย เรื่องราวต่าง ๆ และคนที่ผมได้พบเห็นคงเกิดจากมโนของผมเอง ผมสร้างตัวละครและสถานะของเขาขึ้นตามความรู้สึกของผม
 
ผมเป็นคนจิตใจดีมองโลกในแง่ดี แต่ทำไมบางเรื่องที่ได้พบมันส่อไปในทางไม่ดี ไม่ถูกต้อง..
 
 
หรือใจของผมไม่ดีเอง..แต่ผมไม่รู้ตัว !


 


Create Date : 25 พฤษภาคม 2568
Last Update : 25 พฤษภาคม 2568 13:32:46 น. 0 comments
Counter : 441 Pageviews.  
(โหวต blog นี้) 
 
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

BlogGang Popular Award#21


 
สมาชิกหมายเลข 2607062
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add สมาชิกหมายเลข 2607062's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com