• .. การันตี .. บทที่ 10 ..

.. การันตี .. บทที่ 10 .. .. การันตี .. .. บทที่ 10 .. .. หนุ่มตี๋ ..   . ไฟสีแดงสว่างด้านซ้ายของเวที                  “ตุ้งแช่ ๆ ตุ้งแช่ ๆ ตะละลุ่งตุ้งแช่ ตุ้งแช่ ๆ ตุ้งแช่ ๆ” เสียงกลองเสียงฉาบดังขึ้น   ขบวนเชิดสิงโตโผล่ออกมาจากหลืบซ้าย..หนุ่มคนเชิดยกหัวสิงโตขึ้นลงเข้าจังหวะอย่างคล่องแคล่ว เขานอกบทแอบยักคิ้วให้คนดูในโรงละคร..ฉากตลาดสดค่อย ๆ โผล่มาจากใต้เวทีด้านหน้าที่เมื่อสักครู่คือวงดนตรี                  “ปัง ๆ ปุ ๆ ปัง ๆ ปัง ๆ” เสียงประทัดที่แป๊ะยิ้มจุดล่อสิงโต..ฉากตลาดเลื่อนขึ้นบังขบวนสิงโต ควันจากดรายไอซ์ฟุ้งตรลบแทบมองไม่เห็นตัวละคร..ดนตรีเริ่มบรรเลง                  “ปัง ๆ ประทัดดังดั่งเสียงใจ..” หนุ่มนักเชิดสิงโตเดินร้องเพลงตามทางเดินจากประตูทางเข้า “รู้หรือไม่ใจฉันสั่นรำพันถึง..” เดินได้ครึ่งทางวางหัวสิงโตไว้ข้างตัว ย่อลงคุกเข่าข้างหนึ่งบนพื้น ทางเดินตำแหน่งนั้นมีพื้นเวทีเล็กซ่อนอยู่ข้างใต้ มันถูกยกขึ้นระดับเวทีหลักแล้วค่อย ๆ เลื่อนหดไปเป็นส่วนหนึ่งของเวที..บนเวทีเห็นเงาลาง ๆ ของร้านก๋วยเตี๋ยว                “ภาพเธอนั้นฝังลึกตราติดตรึง..” ไฟสลัวลง “รู้หรือไม่คิดถึงเธอทุกนาที..ภาพเธอ..” ไฟมึดสนิทแล้วกลับสว่างเป็นวงที่โต๊ะก๋วยเตี๋ยว                  “นี่ ๆ คีบอย่างนี้..”  หนุ่มนักเชิดสิงโตที่เปลี่ยนชุดเชิดสิงโตออกแล้วกำลังคีบเส้นบะหมี่ป้อนให้อีกหนุ่มที่นั่งมองชามบะหมี่เฉยอยู่                  “เรากินได้น่ะตี๋ อย่าลืมสิว่าเราเป็นคนจีนแท้ ๆ ถึงจะเกิดที่เมืองไทยก็เถอะ” หนุ่มที่นั่งเฉยอ้าปากกินบะหมี่จากปลายตะเกียบ                “ยุ่นรู้ได้อย่างไรว่าบะหมี่ที่ผมป้อนอยู่ตรงปาก” ตี๋ถาม                “ถึงตาเราจะมองไม่เห็นแต่กลิ่นมันอยู่ที่ปลายจมูกนี่นา คุณตี๋..รัก..” ดนตรีขึ้นรับคำสุดท้ายของยุ่น                  “รักน้องเพียงใจ จากไปหทัยระกำ                 อกฉันมืดดำน้ำตาพร่างพรำมิวาย....                  “พอเถอะ ๆ” หนุ่มตี๋ลุกขึ้นยืน ยิ้มให้ผู้ชม “กี่ครั้ง ๆ ก็ร้องเพลงนี้ ฮะ ๆ” ตี๋จูงมือยุ่นตั้งท่าออกจากร้าน                “ยังไม่ได้กินเลย..” ยุ่นคว้าชามบะหมี่..ไฟสลัวลง                “อย่าลืมจ่ายค่าบะหมี่ก่อนนะ” เสียงแม่ค้าร้องอยู่ในความมืดสลัว                “จ่ายรวมกับพรุ่งนี้ครับ” เสียงจางหายในความมืด                “นายตี๋นี่นะ” เสียงพูดยิ้ม ๆ ของแม่ค้า   ม่านค่อย ๆ ปิดลง..เสียงโฆษกดังขึ้น                  “ขอขอบคุณคุณทัพทักษ์ โลหะกุล แห่งบริษัทโลหะกุลอะไหล่ยนต์ ที่ร่วมเป็นสปอนเซอร์สนับสนุน “รักในความทรงจำ”   สปอร์ตไลท์ส่องด้านข้างของเวที..ชายสูงวัยเดินขึ้นบันไดมา ตามด้วยหญิงสาวถือช่อดอกไม้                “ทีมงานละครขอมอบช่อดอกไม้แสดงความขอบคุณแก่คุณทัพทักษ์ โลหะกุล ด้วยครับ” คุณทัพทักษ์รับช่อดอกไม้จากหญิงสาว                “และขอขอบคุณช่อดอกไม้จากคุณเวนดี้คนสวยของร้านดอกไม้เวนดี้ด้วยครับ”                  “ขอเชิญรับความสำราญจาก “รักในความทรงจำ” ต่อได้ครับ .....   แคทนั่งดูละครจนถึงฉากสุดท้ายด้วยความสงสัย..แม้แต่นิคเองขณะแสดงอยู่เขาก็สงสัยในประเด็นเดียวกัน   .   Create Date : 24 กรกฎาคม 2568 Last Update : 24 กรกฎาคม 2568 9:24:45 น. 0 comments Counter : 412 Pageviews.   (โหวต blog นี้)  Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณhaiku, คุณนายแว่นขยันเที่ยว